-
148recenzji
-
91ocen
-
60pozytywnych
-
31negatywnych
-
6.4średnia
-
66%pozytywnych
-
0.9odrębność
Najczęstsze gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
7.2
Smaczków i scen - w których na chwilę staje nam serce, a atmosfera, której wtóruje przeraźliwa cisza, jest tak gęsta, że można ciąć ją nożem - jest mnóstwo. Bracia D'Innocenzo prowadzą film tak, jakby byli mistrzami w budowaniu napięcia i robili to od zawsze, nawet na chwilę nie dają nam odczuć, że to dopiero początek ich reżyserskiej, miejmy nadzieję, wielkiej kariery.
-
8.3
Jeśli chodzi o budowanie napięcia, dramaturgii i przedstawienie nam zawiłości i okrucieństwa irańskiego prawa, "Zło nie istnieje" prezentuje się wspaniale. Zwłaszcza pierwszy segment który został wyreżyserowany tak, że wydaje mi się, że nie można było zrobić tego lepiej.
-
5.6
W powycinanych z kolorowego papieru postaciach drugoplanowych może i nie ma tyle życia co na pierwszym planie, ale film, jak i jego niezmiennie uroczą główną bohaterkę autentycznie da się lubić.
-
?
Oprócz skrupulatnego dopieszczenia czysto gatunkowych konwencji "Zabójstwo" jest na tyle sprawnie spreparowanym i przenikliwym dziełem, by bez problemu zostać zawartym w wychodzący poza noirowe ramy metaforyczny obszar filmowych rozważań.
Najwyżej ocenione
-
10
Przepiękna, słodko-gorzka opowieść, która niemal w równej mierze bawi, co łamie serce. W toku ponad dwóch, wyciszonych i kontemplacyjnych godzin Noah Baumbach poddaje teksturę uczuć i stanów emocjonalnych wnikliwej analizie, zestawia prawniczy żargon ze sferą wymykającą się ujednoznacznieniu, neguje też istnienie werbalnej definicji "miłości", stawiając na piękne i skomplikowane konglomeraty.
-
10
Bez najmniejszych wątpliwości "Pewnego razu... w Hollywood" to najbardziej osobisty i dojrzały obraz w dorobku Quentina Tarantino - nieco tylko ironiczna, przede wszystkim poruszająca, kontemplacyjna fantazja.
-
10
Wielkim sukcesem Zimnej wojny jest przedstawienie uniwersalnej historii przy jednoczesnym pozostaniu wiernym tradycji polskiego folkloru i polskości w ogóle.
-
8.9
Taika Waititi swoją wizją rzucił się na głęboką wodę, ponieważ jedno potknięcie czy przeszarżowanie fabularne spowodowałoby, że na twórcę wylałoby się wiadro pomyj. Na szczęście wszystko, co pokazuje nam reżyser, ma smak, a "Jojo Rabbit" to wyrafinowana satyra, która od początku do końca doskonale wie, co chce pokazać.
Najniżej ocenione
-
1.7
Nie jest to film, który się fajnie ogląda, ani film, który się fajnie krytykuje. Fajnie się o nim wyłącznie zapomina.
-
2.8
Zabierając się za nieco wyczerpany już mit Fausta, Zanussiemu ani nie udaje się przedstawić motywu w nowym, odświeżonym świetle, ani skłonić do przemyśleń. Film przypomina raczej tani whodunit kina klasy B, niż wysokich lotów kino artystyczne, które reżyser zwykł tworzyć.
-
3.3
Prawdziwa historia to film, w którym 84-letni Polański zerka z tęsknotą przez obiektyw kamery na tego trzydziestoparoletniego wówczas Polańskiego, który zapisał się na kartach historii, jako wizjoner kina. Twórca Chinatown być może i cofnął się w czasie, lecz nie z takim skutkiem, jakiego byśmy oczekiwali.
-
3.3
Cały festiwal niewypałów i złych decyzji realizacyjnych.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
3.3
Wielka szkoda, że Haneke po ogromnej dawce emocjonalnej dostarczonej dzięki Miłości nie potrafił tym razem wzbudzić u mnie żadnych emocji. Mając na uwadze nagromadzenie w filmie autotematycznych elementów odwołujących się do wcześniejszej twórczości autora, a także przyszłe plany, czyli zwrot ku telewizji, twierdzenie iż obecny film mógłby być jego ostatnim nie staje się bezpodstawnym założeniem. Prawdziwą porażką byłoby zatem, jeśli tak w rzeczywistości miał wyglądać Happy End.
-
3.3
Naturalnie, należy docenić aktorów odgrywających swe role po kaszubsku, lecz nawet pod względem zarysu kultury regionalnej produkcja pozostawia duży niedosyt. Te elementy, które z kolei wypadły dobrze, widzieliśmy już zrobione znacznie lepiej, np. dwa lata temu w Wołyniu.
-
3.9
Wielka szkoda, że baśniowa opowieść, do której zaprosił nas Oz Perkins, okazała się rozczarowaniem. Bardzo chciałem, aby ten film mi się spodobał, ponieważ uwielbiam, gdy w pełni potrafię wczuć się w przedstawiony na ekranie klimat. Z lepszym scenariuszem i bardziej dopracowaną historią byłby to, już w lutym, jeden z lepszych filmów roku.
-
6.7
Ci, którzy nie przepadają za prostym, brutalnym kinem akcji opartym na sprawdzonych schematach i nostalgii do bohaterów dawnych lat, zapewne nie znajdą tu wiele dla siebie, wszystkim pozostałym polecam dać szansę "Ostatniej krwi".
