Jojo Rabbit

10 American Film Festival.Waititi nie trawie,ale Jojo Rabbit uznaje za najlepsze dzieło jakie obejrzałem w jego wykonaniu.Historia jaką pokazuje Nam przez krzywe zwierciadło,to nie tylko komedia,ale również refleksja nad tym,że przyjaźń i miłość są znacznie silniejsze od nienawiści.Film ma świetne tempo,rewelacyjne dialogi oraz riposty,które przeplatają się momentami dość drastycznie ze scenami dramatycznymi co nadaje całości ciekawego wydźwięku.To satyra która przekazuję Nam ciekawe wartości.

Taika Waititi nie przejął się kontrowersją tematu jakim są naziści a szczególnie Hitler i zrobił wspaniałą komedię która też da nam powody do smutku.

Waititi o wojnie, o ludziach, o emocjach, o głupocie, o miłości, o człowieczeństwie. Kocham.

Iście taikawaititowskie, absurdalne feel-good movie o nazistach, które tak przyjemnie i bezpretensjonalnie uczy, jak być człowiekiem.

To jest kolejne świetne kino Taiki Waititiego, który poradził sobie naprawdę dobrze z dość ciężkim tematem, jakim jest II WŚ. Bardzo dobrze balansuje między humorem a powagą, wiarygodnie napisano postacie, a całość jest też porządnie nakręcona i zagrana.

Bardzo udana satyra niosąca ze sobą ważny przekaz, a także dobry rozrywkowy film, który bawi i wzrusza. Mam nadzieję, że będzie nagradzany, bo zasługuje na to.

Cholernie odważny i szczęśliwie poza komedią sporo tu porządnego dramatu. Niejednego filmowca by to przerosło, Waititi skubaniec podołał. Oscar mile widziany:D

Emocjonalna bomba, najpiękniejsza lekcja człowieczeństwa tego roku i najlepsze użycie "fucka" w historii PG-13. Dawno tak na czymś nie ryczałem w kinie.

Niecodzienne podejście, które humanizuje i pokazuje skąd wzięli się naziści. Operuje bezkompromisowym humorem, ale też dramaturgią. Jojo jest genialnie zagrany, a Johansson stworzyła intrygującą postać matki i opiekunki. Obsada drugoplanowa uzupełnia świetnie ten oryginalny scenariusz, a Waititi w roli Hitlera jest blisko granicy absurdu. Film zrealizowany bardzo dobrze. Uroczy i zabawny, a także podnoszący na duchu.

2019 rok jest filmową kopalnią oryginalności. Nie wiem kto jest bardziej szalony, reżyser czy widz, który łyka jego haczyk.

Pełna energii, serca i uroku opowieść, która pod warstwą grubo ciosanej satyry skrywa ogromny ładunek emocjonalny uderzający ze zdwojoną siłą w najmniej spodziewanym momencie - i to zdecydowanie działa. Waititi sprowadza wzniosłe rzeczy do parteru i nadaje im mnóstwa dziecięcej naiwności oraz niewinności - i wychodzi to zupełnie naturalnie.

Cudnie absurdalny humor bardzo płynnie miesza się ze smutkiem i tragedią. I w końcu jakiś film "wojenny" o przesiąkaniu ideologią. Trzeba więcej takich rzeczy.

Taika o wiele lepiej sprawdza się w dramacie niż komedii. Pierwsza połowa z obawami, druga to celne strzały w serce

Okej, są problemy - głównie z powtarzalnością wątków, które zdążyły już wybrzmieć, albo z psychologią postaci, ale ALE jest wielkie. I takimi ale jest na pewno humor (jeśli trafiacie w Taikę to pokochacie te żarty, jeśli nie, to Taika za którymś razem trafi w końcu w was); lekkość historii, gdzie przemieszanie gatunków świetnie wyprowadza ten film w różne niespodziewane rejony. Absurdy naszego świata zostają pięknie podkreślone w tym absurdalnym filmie, często bardzo ciepło, często brutalnie.

Lekka, acz niegłupia czarna komedia, które jedynie ociera się o kontrowersję. Waititi zdołał nakręcić satyrę nazizmu, która nie tylko bawi, ale w prostej formie komentuje bezsens wojny, działanie propagandy, uniwersalność przyjaźni. Film zdoła zadowolić niemal każdego widza nie tylko dobrymi gagami, ale też przejmującym zmiennym klimatem i przerysowanymi postaciami, które jednak może ukazane są w zbyt radosnym świetle.

Trailer niby total cringe i sądziłem, że ten humor mnie opuścił lata temu - to jednak zależy. Na szczęściej jest tu coś więcej i głębiej, nawet trochę ckliwie.

Komedio- dramat o trudnym temacie,ciekawe aktorstwo,irytował mnie troche sama postać Hitlera,ciekawa muzyka i scenografia

super postaci, poruszająca i zabawna historia
ale świat II wojny tak zachodnio przefiltrowany, że czułem się w tym dziwnie, nie potrafiłem złapać lekkości klimatu

Dość odważny i ryzykowny to eksperyment
który przywodzi porównania z Benignim
(Życie jest piekne)ostatecznie mimo kontrowersyjnej szalonej formy i ekspresji
okazuje sie triumfem dobra i człowieczeństwa nad ideologia zła i antywartosci

Ten szczery komedio-dramat pełen czarnego humoru i satyry został nagrodzony 6 nominacjami do Oscara. Przedstawiony jest z perspektywy podatnego na ideologie dziecięcego umysłu, co razem ze świetnym pomysłem na lekkie przedstawienie poważnej tematyki daje na swój sposób wyjątkowy efekt. Komedia z Hitlerem w tle z pewnością nie przekona do siebie każdego, jednak ja mówię TAK, bo seans potrafi wywołać dość niespodziewane emocje, a niezwykle udaną końcówką daje do myślenia i niesie ważny przekaz.

Gdy ma bawić bawi, gdy ma łapać za serce łapie. W uroczy sposób pokazuje absurdalność nazizmu oczami dziecka. Jednak po Waititim spodziewałem się czegoś więcej.

Słodko gorzka historia Jojo i Elsy. O tym jak indoktrynacja wpływa na światopogląd rozwijającego się dziecka. Taika Adolfem.

Beztroski świat dziecka nawiedzony przez fanatyzm, ale to taki dosyć konwencjonalny dramat w szatach nietypowej, niezwykle sympatycznej satyry. Bo najmocniejszą krytyką jest wyśmianie. Cudna Scarlett, choć cała obsada radzi sobie naprawdę dobrze.

Doceniam pomysł. Być może w obecnych czasach nie ma bardziej przejmującej i bardziej prawdziwej formy na ukazanie okrucieństwa i horroru nazizmu niż śmiech.

Dałbym niżej (bo wady są) ale to w końcu pierwszy crowdpleaser od dawna, który mnie kupił. Gdyby tylko Taika miał mniejsze ego i wyciął błaznującego führera. No i mieszanie skrajnie różnych tonacji nie do końca mu wychodzi. No ale Roman był super. 8 z dużym -

Waititi wciąż to samo: perspektywa chłopca i relacja z rodzicem prowadząca do zrozumienia świata i swojej roli w nim, dramat skryty pod bardzo cienkim płaszczem komedii... Po raz kolejny - mimo powtarzających się (choć to też tylko pozornie) motywów - jest to jednak historia oryginalna i, co więcej, bardzo poruszająca. U Taiki w gruncie rzeczy powtarza się jedynie kapitalny poziom i kreatywność projektów oraz fakt, że jest jednym z najlepszych twórców opowiadających po prostu o ludziach.

Wciąż zachodzę w głowę, czy nie brakuje mi w tym filmie nieco więcej... Skomplikowania? Myślę, że niektóre wydarzenia są zbyt ogólnikowe i tempo filmu momentami zbyt pospieszne.
Sam koncept oraz jego wykonanie z balansowaniem na granicy śmiechu i zaciskania gardła od wzruszenia jest kwintesencją stylu Taiki. Zarówno dowcip, jak i sceny wybitnie dramatyczne działają tutaj znakomicie. Aktorsko wyśmienity. Scarlett potrafi rozbawić jako troskliwa matka i wzruszyć wcielając się w rolę swojego męża.

Kolejny przecudowny film pod Pana Waititiego, Naziści są już bardziej częścią popkultury, niż historii zrozumcie to albo ten film nie będzie dla was. Po świetnych produkcjach i udziale w Marvelu, przyszedł czas na kolejną komedię, która wywraca temat do góry nogami i bardzo dobrze operuje samym tematem, jak dla mnie jeden z najlepszych filmów 2019 roku.

(E) (AFF'19) (7,5) "O-M-Gott!" Mimo wygłupów Waititi stworzył film o miłości, tolerancji i w pełni antywojenny (co kończy się "Bowiem" nie może być złym filmem ;) ) (ft-07.11.19/bz.)

Dramaturgia nie na tak wysokim poziomie, jakby można było oczekiwać, ale już warstwa komediowa bez zarzutów. Genialne role młodych aktorów. Rec: tiny.cc/mgrsiz

Poruszająca, niesamowita, pełna humoru historia. Idealnie balansuje między chwilami śmiechu i rozpaczy. Taika Waititi udowadnia, że potrafi zrobić film o praktycznie wszystkim. Świetne role drugoplanowe, a szczególnie Sam Rockwell, młody Roman Griffin Davis moim zdaniem również nieźle sobie poradził.

jest to bezpieczne dzieło, ale zrobione na tyle przemyślanie, że jest mniej cringe'u niż się spodziewałem, czasami uroczy, czasem bezczelnie głupi

Bardzo uniwersalny film, dający dużo do myślenia, dużo ukrytych przekazów i tropów, których nie podaję się na tacy tylko trzeba samemu do tego dojść. Genialna rola chłopca, który udźwignął film, żadnej fałszywej nuty. Waititi zrobił film piękny, mądry a przede wszystkim bardzo uniwersalny. Gorzka nuta komedii, która po czasie zaczęła mnie już nie bawić, tylko przerażać. Gdy cała sala się śmiała, ja siedziałem zbity i nie śmiałem się razem z nimi. Gorąco polecam!