jwojcik87
Użytkownik- Jakub Wójcik
- Mężczyzna
-
247obejrzanych
-
247recenzji
-
247ocen
-
217pozytywnych
-
30negatywnych
-
60punktów
-
6.9średnia
-
88%pozytywnych
-
0.8odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio obejrzane
-
6
Fotogenia, umiłowanie ludzkiej twarzy i powabów żywej natury; miejsca i ludzie przywołujący chwile dawnego szczęścia. Sam nastrój i pustka dramaturgiczna.
-
6
Prosty i niewyróżniający się pod prawie żadnym względem od innych dramatów małżeńskich, ale odwracający ich reguły i przednio uwydatniający rolę rekwizytów.
-
7
Czarująca przygoda ze świata bajkowej wyobraźni, w której nie ma miejsca na zbędną powściągliwość – liczy się tylko widowiskowość i puszczenie wodzy fantazji.
-
7
Przewrotna i okrutna drwina losu z ludzkich uczuć. Wyborne budowanie suspensu dla intensywnych emocjonalnie efektów, acz dość skondensowane. Chaney na wyżynach.
Najwyżej ocenione
-
10
Pierwsza styczność z Apichatpongiem. Chyba nigdy dotąd żaden świat tak mnie nie zachwycił. Mistyczna jedność człowieka z naturą i wymiarem duchowym, niesłychana akceptacja ludzkiego losu. Kino do chłonięcia.
-
10
Człowiek wobec nieskończoności. Kubrick wydobywa esencję z każdego ujęcia. Wielkie, majestatyczne doznanie. Piękno transcendencji. Wyżyny techniki filmowej.
-
10
Prawdziwe odrodzenie miłości. Wielkie emocje w obrazie i muzyce, potężne katharsis. Symfonia liryki filmowej.
-
10
Piekielna kontemplacja egzystencji zawieszonej w wiecznym oczekiwaniu na niemożliwe o charakterze spętania w pajęczą sieć. Kwintesencja filmowego doświadczenia.
Najniżej ocenione
-
1
Nie jestem pewien, czy twórcy robili to na serio, ale utrzymują tak nieznośną powagę, że okropnie ciężko dobrnąć do końca. Ciekawe, w jakim celu to popełnili. Tytuł za to zacny.
-
3
Taki typowo stereotypowy dramacik telewizyjny, który fatalną realizację usiłuje przysłonić stosem frazesów i próbą żerowania na emocjach widza. Pustka aktorska.
Odrębnie ocenione
-
5
Dobro we wnętrzu człowieka i inne klisze skrojone pod płytkie rzucanie emocjami widza na lewo i prawo, choć w ryzach mocnej narracji. Kiczowata łopatologia.
-
8
Intymna medytacja nad zderzeniem cywilizacji z naturą, emocji z rozumem i odnajdywaniem między nimi harmonii. Zmysłowa kontemplacja przyrody, epicki liryzm.
-
10
Pierwsza styczność z Apichatpongiem. Chyba nigdy dotąd żaden świat tak mnie nie zachwycił. Mistyczna jedność człowieka z naturą i wymiarem duchowym, niesłychana akceptacja ludzkiego losu. Kino do chłonięcia.
-
9
Epopeja na niezrównaną skalę. Monumentalny rozmach, intymna dramaturgia, zastosowanie montażu równoległego, wielowątkowość w nowatorskiej i rytmicznej narracji.
Najlepsze recenzje
-
7
Paranoidalne studium przemocy domowej i traumy przekształcające się w mroczny, intensywny dreszczowiec, nawet jeśli niepozbawiony skrótów. Świetna budowa grozy.
-
8
Dobrze portretuje rozpad związku, ale nade wszystko perfekcyjnie kreuje hipnotyczną aurę, która nie pozwala oderwać wzroku od ekranu. Film, który trzeba poczuć.
-
8
Droga do zbawienia czy fanatyzm religijny? Dwuznaczny, osadzony na granicy prawdy i złudzenia, cielesności i duchowości. Wyciszony, atakujący widza znienacka.
