jwojcik87
Użytkownik- Jakub Wójcik
- Mężczyzna
-
296obejrzanych
-
295recenzji
-
296ocen
-
256pozytywnych
-
40negatywnych
-
94punkty
-
6.9średnia
-
86%pozytywnych
-
0.8odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Najwyżej ocenione
-
10
-
10
Pierwsza styczność z Apichatpongiem. Chyba nigdy dotąd żaden świat tak mnie nie zachwycił. Mistyczna jedność człowieka z naturą i wymiarem duchowym, niesłychana akceptacja ludzkiego losu. Kino do chłonięcia.
-
10
Wirtuozerska eksploracja natury filmowego medium jako zwierciadła największych marzeń sennych, w którym wszystko staje się możliwe. Pięknie uchwyca magię kina.
-
10
Człowiek wobec nieskończoności. Kubrick wydobywa esencję z każdego ujęcia. Wielkie, majestatyczne doznanie. Piękno transcendencji. Wyżyny techniki filmowej.
-
10
Prawdziwe odrodzenie miłości. Wielkie emocje w obrazie i muzyce, potężne katharsis. Symfonia liryki filmowej.
Najniżej ocenione
-
1
Nie jestem pewien, czy twórcy robili to na serio, ale utrzymują tak nieznośną powagę, że okropnie ciężko dobrnąć do końca. Ciekawe, w jakim celu to popełnili. Tytuł za to zacny.
-
3
Nie ma to jak umyślnie nakręcić film z samych przyprawiających o ciary żenady scen i okrasić go łatką czarnego humoru. Nie broni się w obrębie swej konwencji.
-
3
Taki typowo stereotypowy dramacik telewizyjny, który fatalną realizację usiłuje przysłonić stosem frazesów i próbą żerowania na emocjach widza. Pustka aktorska.
Odrębnie ocenione
-
3
Nie ma to jak umyślnie nakręcić film z samych przyprawiających o ciary żenady scen i okrasić go łatką czarnego humoru. Nie broni się w obrębie swej konwencji.
-
5
Dobro we wnętrzu człowieka i inne klisze skrojone pod płytkie rzucanie emocjami widza na lewo i prawo, choć w ryzach mocnej narracji. Kiczowata łopatologia.
-
4
Satyra to przestrzelona, obiera sobie proste cele i rzuca populistyczne komunały, wychodzi z tego ten popcorniak, który McKay tu wyśmiewa. Leo ciągnie to na barkach.
-
10
Pierwsza styczność z Apichatpongiem. Chyba nigdy dotąd żaden świat tak mnie nie zachwycił. Mistyczna jedność człowieka z naturą i wymiarem duchowym, niesłychana akceptacja ludzkiego losu. Kino do chłonięcia.
Najlepsze recenzje
-
8
Klasyczny w formie, a jednocześnie pełen brawury i estetyki jak ze snu o minionych dniach, czym wbija w fotel, osiąga magię emocjonującego kinowego widowiska.
-
8
Piękna gra podchodów, gestów, spojrzeń, milczenia. Pełna świeżego oddechu historia miłosna na żywym tle epoki. Anderson rozumie dynamikę relacji międzyludzkich jak nikt. Haim!
-
7
Paranoidalne studium przemocy domowej i traumy przekształcające się w mroczny, intensywny dreszczowiec, nawet jeśli niepozbawiony skrótów. Świetna budowa grozy.
-
8
Dobrze portretuje rozpad związku, ale nade wszystko perfekcyjnie kreuje hipnotyczną aurę, która nie pozwala oderwać wzroku od ekranu. Film, który trzeba poczuć.
