Egzorcysta

Nie rozumiem tego filmu. Może jestem chory albo opętany ale w tym filmie wszystko wygląda dla mnie sztampowo i bezsensownie wliczając w to aktorstwo i fabułę. W tym filmie wogóle nie czuje klimatu znanego mi chociażby z Halloween.

Weźmy pod uwagę fakt, że to 1973 rok. Przecież ten film w latach 70 to musiała być totalna jazda bez trzymanki, o czym w sumie informują różne źródła: "Ludzie podczas projekcji mdleli, wpadali w histerię a po seansie szli do kościoła" Wcale się nie dziwię :)

Już nie straszy jak kiedyś, ale z pewnością wciąż budzi grozę i czuć tę sporą dawkę adrenaliny. Myślę, że każdy powinien obejrzeć Egzorcystę.

Potrzebuje trochę za dużo czasu na rozkręcenie się, ale nadal stanowi wzór do naśladowania dla innych filmów o egzorcyzmach pomimo niemal 50 lat na karku.

Mistrzowsko zbudowany (zarówno reżysersko jak i pod względem scenariusza). Dopełniony klimatem i świetną rolą Regan.

Nie wierzę w opętania przez demony, czy inne diaboły, ale sam film jest absolutnie fantastyczny.
Owszem, dziś może aż tak nie przestraszy, ale gdy oglądałem go mając 16 lat z mamą o 23 - serce podchodziło mi do gardła i gdyby zmierzyli mi puls, na pewno pokazałaby tachykardię.
To, jak cudownie pokazano opętanie bez komputerowych trików zasługuje na najwyższe uznanie.
I wciąż ogląda się go jednym tchem!

Od razu mówię, jestem w szoku to co widziałem, aż szczęka mi opadała, że córka w taki sposób została opętana, jakie tam słowa, zachowania tam były. Arcydzieło jakie kiedy kol wiek mogłem obejrzeć, coś niesamowitego. Wow.

Poza tym, że byłam sparaliżowana ze strachu, to dobrze się bawiłam. Wciągający, ciekawy film. Jedna z moich pierwszych traum z dzieciństwa. Klasyka warta obejrzenia, bez płytkiej fabuły.

Oj zestarzał się, zestarzał ten egzorcysta.

Mój pierwszy horror jaki obejrzałam.

Bodaj najsilniejsze filmowe zetknięcie z siłami odwiecznego zła. Reżyseria, praca kamery, dźwięki – wszystko to współtworzy efekt realnej obecności szatana.

Klasyk kina po prostu. Film, który potrafi utrzymać napięcie, usidlić widza w hipnotyzującym transie egzorcyzów, gdzie nie chodzi ani o opętaną, ani o samo opętanie, a tym bardziej nie o tytuowego egzorcystę, a o wątpiącego świadka, który staje się pożywieniem dla personifikacji zła. Nie skupia się może w dużej mierze na psychologicznym aspekcie prezentowanego problemu, ale skłania do myślenia o nim samym w trochę innym kontekście. Stoi przede wszystkim klimatem i poczuciem wyobcowania.

Pierwszy i zarazem najlepszy horror o opętaniach.

Mocny, gęsty klimat i GENIALNE wykonanie! Świetna ekranizacja doskonale napisanej książki.

Klasyk, który stał się wzorem do podobnego rodzaju produkcji (jak np. seria Obecność), która jednak potrzebuje trochę czasu, by się porządnie rozkręcić.

W latach 70 zwalał z nóg. Dziś nie straszy już tak mocno, ale nie można odmówić mu klimatu, świetnej charakteryzacji i śmiałości ze względu na język 12-latki. Obrazoburczy, kontrowersyjny, bardzo ekspresyjny horror, który stał się wzorem dla wielu następnych filmów kina grozy. A historie, które o nim krążą tylko umacniają status legendy.

Klasyka motywu opętania. Nadal trzyma w napięciu, a efekty specjalne wciąż dodają odpowiedniego uroku klimatowi grozy.