Baza recenzji

Ma charakter sielankowy i trochę może przypominać polskie seriale telewizyjne. Jeśli macie ochotę na takie klimaty i kameralną opowieść, to śmiało.

Absolutnie godny polecenia. Nie ma on tak wielkiego znaczenia dla MCU jak niektórzy sugerują, ale sprawia, że aktualnie postać Wandy jest jedną z najsilniejszych i najbardziej interesujących postaci w całym uniwersum.

Brawurowa filmowa szarża obliczona na obnażanie kabotyństwa, hipokryzji i demonów współczesności.

W subtelnym i kameralnym filmie Sciammy objawia się ulotne doświadczenie splatającej się samotności, dzieciństwa i kobiecości.

Jeśli miałbym opisać jednym zdaniem "Roadkill", brzmiałoby: To największe marnotrawstwo w historii BBC. Kompletnie przeciętna produkcja pozbawiona polotu i nie wnosząca niczego do tematu polityki.

Kontynuuje dobrą passę Warnera oraz świata DC. Reżyserska ręka o wiele sprawniej się porusza po wysokobudżetowym kinie, nie gubiąc przy tym postaci. Niemal wszystko podnosi całość na wyższy poziom, przy okazji dorzucając parę potknięć.

Ayer tutaj tylko udaje twardziela, a podczas konfrontacji ucieka jak tchórz. Takich ludzi nie chcecie znać, ani spłacać jakichkolwiek długów.

Dawno nie widziałem tak bezwstydnego, szalonego oraz ostrego kina akcji, które jest też zaskakująco przemyślane. I kolejny przykład tego jak nieoczywiste przedsięwzięcia bierze na siebie Radcliffe, który zamierza nas zaskakiwać. Cały czas mu się to udaje.

Brutalny, krwawy, przesiąknięty seksem kolaż różnych opowieści, które - o dziwo - trzymają bardzo przyzwoity poziom.

Dla mnie brytyjski "Criminal" jest największą niespodzianką od Netflixa. Samo obserwowanie przesłuchań trzyma w napięciu, historie wciągają, a realizacja - choć skromna - jest bardzo efektywna.

Ten psychologiczny dramat ma swoje momenty mielizny czy działające usypiająco. Ale "Cząstki kobiety" mają zbyt wiele mocnych momentów, by ją zignorować. Bez potężnej roli Kirby całość rozsypała się na drobne cząstki niczym zwierciadło.

To jest kolejny przykład filmu, gdzie liczy się pomysł oraz konsekwentna realizacja, a nie duży budżet. Trochę budziło mi skojarzenia z "Winnymi", gdzie też mieliśmy zamkniętą przestrzeń oraz podnoszone napięcie, co jest mocną rekomendacją.

Jeśli szukacie filmu do obejrzenia z kumplami przy piwku i lubicie śmieciowe kino bez ambicji, "Willy's Wonderland" spełni wasze oczekiwania. Cage znowu prezentuje wysoką formę, rzeź jest fajna, a realizacja całkiem solidna. Czysty fun i nic więcej.

Jestem bardzo pozytywnie zaskoczony jak "Mandalorianin" przeskoczył oraz podniósł poprzeczkę kolejnym sezonom. Każdy odcinek wnosił coś do głównej narracji, tylko pozornie przypominając pierwszy sezon, akcja wygląda dynamiczniej oraz spektakularnie, pokazując o wiele bogatszy świat "Gwiezdnych wojen".

Pomimo pewnych wad i niedociągnięć, jest to ciekawa propozycja, która ukazuje, co Disney jest w stanie zaprezentować, kiedy nie trzyma się kurczowo starej, sprawdzonej formuły i stara się eksperymentować.

Pokazuje, że w Marvelu nie brakuje pomysłów na dobre, wciągające i skłaniające do dyskusji historie. To z pewnością jeden z najciekawszych seriali ostatnich lat i jedna z lepszych produkcji superbohaterskich, jakie kiedykolwiek powstały.

To przede wszystkim dokument dla fanów, ale też hejterów i wszystkich osób wymagających od gwiazd perfekcji, zapominających, że za tytułem artysty, kryją się ludzie, w tym przypadku młoda dziewczyna, która ma uczucia i robi co może by nie zawieść fanów - ale ciągle jest tylko człowiekiem.

Lekkie giallo, które potrafi być nawet urocze i zabawne, ale jednak dostarcza wiele frajdy i ogląda się je bardzo przyjemnie. Alfonso Brescia zadbał o dobre tempo, a dzięki oryginalnemu scenariuszowi, który napisał doświadczony na tym polu Antonio Fos całość nabrała wyrafinowanego smaku.

Zdecydowanie polecam, bo kino lubi takie eksperymenty. Nawet jeżeli odhaczycie film jako nieoglądalny i wystawicie mu najgorszą ocenę, to z pewnością zapamiętacie i docenicie, choćby za formułę. Skazany więc poniekąd na oceny skrajne, szacunek do realizacji zawsze powinien otrzymać.

Cóż z tego, skoro Księciu brakuje ikry, a ze swoim zapałem scenarzyści utknęli podczas przelotu do Queens. I tam powinni zostać. Cały powrót i przeniesienie akcji do Zamundy był błędem.

Ekscentryczny to mało powiedziane. Przy seansie Voice of silence powraca do widza myśl, że nigdzie tak nie potrafią łączyć gatunków jak tu, w Azji. Reżyserski debiut EuiJeong Hong jest więc pod wieloma względami unikatowy.

Dynamiczna, wartka akcja to też duża zaleta produkcji i co tu dużo mówić, sympatyczny komedio horror dla fanów takiej akurat kompilacji gatunkowej.

To film, którego samo przesłanie jest ważne - bez wątpienia dobrze, że powstał. Cel nadrzędny twórców udało się więc zrealizować. Produkcja Netflixa ma na pewno dobry wpływ na kształtowanie kobiecej solidarności od najmłodszych lat. Widać jednak, że jest to film robiony pod nastoletnich widzów i pewne uproszczenia sprawiają, że "Moxie" słabiej wypada jako produkcja filmowa.

Zdecydowanie jest świetnym wyborem jeśli szuka się czegoś do obejrzenia po powrocie kin.

Surrealistyczna przygoda przypominająca jazzową wariację, z której płynie nauka o sztuce dobrego życia.

Podana w formie czarnej komedii halloweenowa opowieść z Brooklynu, gdzie wszystko może się zdarzyć i wszystko rzeczywiście się zdarza.

Debiutująca w pełnym metrażu reżyserka bezproblemowo łączy kilka gatunków, nie popadając zarazem w nieznośną postmodernistyczną formę. To utwór poważny, mogący posłużyć za głos w dyskusji na temat nadużyć seksualnych, a przy tym na tyle przystępny, by dotrzeć także do masowej publiki.

Fordowskie wyczucie estetyki związane z sentymentalizmem amerykańskiego ducha pogranicza sprzęgnięte jest w "Dyliżansie" z wizualną maestrią w podejściu do przygodowego aspektu przedstawianej historii.

Ogólnie w pewnym momencie kompletnie straciłem zainteresowanie serialem, bo czułem, że nie będzie on już miał nic ciekawego dla mnie do zaoferowania. Sitcom rozczarował mnie, a pozostałe wątki od razu nie podobały mi się. I pomimo tego, że udało się jakoś dopiąć niemalże wszystko w historii, to nie czuję się usatysfakcjonowany z tym jak to zakończyło się. Finał był po prostu rozczarowujący.

Wtórny, kopiujący świetnego poprzednika, nie próbując nawet zaktualizować historii do współczesnych czasów.