-
795recenzji
-
794oceny
-
546pozytywnych
-
248negatywnych
-
6.2średnia
-
69%pozytywnych
-
1.0odrębność
Najczęstsze gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
6
Kino szczere, osobiste, proponujące tragikomiczne spojrzenie na porządek żałoby.
-
6
Film to pouczający, który bez pretensji i zadęcia, raczej z pogodną wyrozumiałością, udowadnia, że czasem człowiek musi wykonać pochopny ruch, by znowu poczuć po co i dla kogo żyje. No tak, banał, ale przydatny. Nierozważnie byłoby oczekiwać czegoś więcej po lekkiej francuskiej komedii.
-
7
Choć fabuła filmu jest niezwykle sztampowa jego emocjonalna intensywność wystarczająco motywuje widza do wołania o tytułową sprawiedliwość, a finałowa odezwa bohatera niesie pytanie oszałamiające w swej prostocie: "dlaczego w tego typu sprawach wciąż tak niewiele się zmieniło?".
-
9
Ważniejsze od toczących się wokół tego naprawdę kapitalnie zrealizowanego serialu sporów i krytycznych dyskusji jest sam fakt, że mogliśmy przeżyć to wszystko jeszcze raz. Zatańczyć, pofrunąć, wcisnąć w usta kubańskie cygaro, a po wszystkim pogrzebać w szafie za starymi Jordanami i koszulką z numerem 23.
-
5
Ta historia bez wątpienia miała w sobie filmowy potencjał "Wstrętu" czy "Lokatora" Romana Polańskiego - wielkich dzieł o szaleństwie, które zżera duszę i niszczy otoczenie. Tym większy być może, iż poruszający się w obrębie tematu bliskiego wielu ludziom, niezmiernie aktualnego. Powstał jednak film przeciętny, istotny, a jednak rozczarowujący.
Najwyżej ocenione
-
10
Wart wszystkich nagród świata i jeśli oglądacie w roku tylko jeden film, w 2019 powinien być to właśnie ten - nie wierzę, że w ciągu najbliższych miesięcy na ekrany polskich kin trafi bardziej spełnione dzieło.
-
10
Zaskakująco ambiwalentny film: brutalna kpina z amerykańskiego snu o równości połączona z jego cichą afirmacją.
-
10
Przejmujący, uczciwy, bezwzględny, piękny. Ukazujący psią egzystencję z... psiej perspektywy.
-
10
László Nemes odrzuca szeroko zakrojone narracje i wyświechtane konwencje na rzecz nagiego doświadczenia, trudnego do wytrzymania sensorycznego piekła. To prawdopodobnie najbardziej dosadny film o Holokauście, jaki kiedykolwiek nakręcono.
-
10
Bardzo to gorzka lekcja dzisiejszego świata i film, po którym trudno spokojnie zasnąć.
Najniżej ocenione
-
0
Nie ma nic gorszego, niż cukierkowa narracja z amerykańskich przedmieść.
-
0
Ewidentnie jeden z najgorszych polskich filmów roku.
-
0
Dosłownie wszystko jest kalką/symulacją wykonaną na dodatek w bardzo złym stylu.
-
1
Ewidentnie nieudany film, w którym po raz kolejny próbowano wykreować układ epizodów o życiu współczesnych Polaków.
-
1
Z filmu Kingi Lewińskiej wcale nie poznacie siedmiu odkrywczych prawd o facetach. Za to bezpowrotnie stracicie dwie godziny ze swojego życia i pieniądze zainwestowane w bilet.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
0
Nie ma nic gorszego, niż cukierkowa narracja z amerykańskich przedmieść.
-
3
Na ekranie zazwyczaj olśniewająca urodą Theron przepoczwarza się w męczennicę macierzyństwa. Wielkie zwały tłuszczu i obrzmiała twarz. Niechlujny ubiór, zrezygnowane pozy. To wszystko jest prezentowane widzom ze wściekłą nachalnością, której nie łagodzi raczej przeciętnej jakości humor.
-
8
To nie jest film o kotach. Ten film jest niczym kot. Fabuła - lub coś, co ją przypomina - przechadza się tu własnymi ścieżkami nie zważając na nic, a i tak wszystko się wybacza. Twórcy konstruowali ten obraz zapewne mrucząc z zadowolenia, i rzeczywiście, wizualnie jest to dzieło bez zarzutu: popis elegancji i szyku.
-
2
Filmowy półprodukt - wizualizacja czegoś, co się po prostu nie udało.
-
3
Jest filmem trudnym do polecenia. Mimo kilku nawiązań nie otrzymujemy europejskiej wersji "Thelmy i Louise", a komedia zapowiadana przez niefortunny polski tytuł ogranicza się najwyżej do kilku uśmiechów. Przejmującego dramatu także nie uświadczymy - przez grę Bruni Tedeschi i artystyczne decyzje reżysera.
