Gejsza

Zamiast radosnej zabawy kliszami i warsztatowego popisu mamy filmowy bubel.

Dosłownie wszystko jest kalką/symulacją wykonaną na dodatek w bardzo złym stylu.

Eksperyment, który trzeba spisać na straty.

Miało być mocno i intrygująco, a wyszło karykaturalnie i siermiężnie.

Po prostu wszystko tutaj fałszuje. Sensacyjny romans łamany na gangsterskie kino jest pełen defektów i błędów u podstaw.

Mamy do czynienia z nieudolnym wyważaniem drzwi, do których kluczem jest dobre filmowe rzemiosło, a tego w obrazie Radosława Markiewicza brakuje najbardziej.

Wygląda jak skrzyżowanie ekonomicznej wersji "Sin City" z czymś, co Quentin Tarantino zrobiłby lunatykując i majacząc przez sen.

Fabularny misz-masz bez ładu i składu z wątkami prowadzącymi donikąd trudno się ogląda, a bijąca z ekranu nuda staje się synonimem tego filmu. Bełkot wydobywa się również z dialogów, które nawet w małej ilości są sztuczne i niezrozumiałe. Udane są tylko zdjęcia.

Duży potencjał historii nie zostaje wykorzystany. Brakuje zniuansowania wszechobecnego patosu, który nadałby filmowi oddechu.

Niestety więcej w nim niedociągnięć niż walorów artystycznych, choć nie można mu odmówić specyficznego uroku.

Zawodzi przede wszystkim przewidywalność i płytkość.

Trudno znaleźć pozytywny aspekt produkcji prócz tego, że trwa stosunkowo krótko. Scenariusz jest zupełnie nietrafiony, obsada aktorska niewyraźna, zdjęcia robione na siłę artystycznym okiem, muzyka jednostajna oraz mało oddająca atmosferę filmu.

Kompletna katastrofa.