Gejsza

Trudno znaleźć pozytywny aspekt produkcji prócz tego, że trwa stosunkowo krótko. Scenariusz jest zupełnie nietrafiony, obsada aktorska niewyraźna, zdjęcia robione na siłę artystycznym okiem, muzyka jednostajna oraz mało oddająca atmosferę filmu.

Zamiast radosnej zabawy kliszami i warsztatowego popisu mamy filmowy bubel.

Fabularny misz-masz bez ładu i składu z wątkami prowadzącymi donikąd trudno się ogląda, a bijąca z ekranu nuda staje się synonimem tego filmu. Bełkot wydobywa się również z dialogów, które nawet w małej ilości są sztuczne i niezrozumiałe. Udane są tylko zdjęcia.

Po prostu wszystko tutaj fałszuje. Sensacyjny romans łamany na gangsterskie kino jest pełen defektów i błędów u podstaw.

Eksperyment, który trzeba spisać na straty.

Trudno znaleźć pozytywny aspekt produkcji prócz tego, że trwa stosunkowo krótko. Scenariusz jest zupełnie nietrafiony, obsada aktorska niewyraźna, zdjęcia robione na siłę artystycznym okiem, muzyka jednostajna oraz mało oddająca atmosferę filmu.

Niestety więcej w nim niedociągnięć niż walorów artystycznych, choć nie można mu odmówić specyficznego uroku.

Kompletna katastrofa.

Fabularny misz-masz bez ładu i składu z wątkami prowadzącymi donikąd trudno się ogląda, a bijąca z ekranu nuda staje się synonimem tego filmu. Bełkot wydobywa się również z dialogów, które nawet w małej ilości są sztuczne i niezrozumiałe. Udane są tylko zdjęcia.

Mamy do czynienia z nieudolnym wyważaniem drzwi, do których kluczem jest dobre filmowe rzemiosło, a tego w obrazie Radosława Markiewicza brakuje najbardziej.