-
1157recenzji
-
989ocen
-
673pozytywne
-
316negatywnych
-
6.2średnia
-
68%pozytywnych
-
1.0odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
7
Jest filmem, który zapewni Tobie wrażenia, łzy oraz wiele znaków zapytania, na które sam musisz znaleźć odpowiedź.
-
7
Rzetelny filmowy portret triumfu inteligencji i wytrwałości, nad chciwością i zachłannością, a także przypomnienia o znaczeniu w pełni niezależnej prasy.
-
9
Zmęczenie śmiechem jako metodą ucieczki. Dalej dziwacznie i brawurowo, ale odważniej w uczuciach. Skromnie opowiadana napełniona emocjami piniata.
-
10
Krzyczeli, bo dopadła ich inspiracja. Bez bezpłciowego benefisu studium nie tylko muzyczne. Zachwycająca zbrodnia na normalności w kilku zapisanych po brzegi rozdziałach.
-
9
Fantastyczna czwórka! Całkowita swoboda kreatywności, by opowiedzieć w niezwyczajnej animacji o zwyczajnej potrzebie bezwarunkowej miłości.
Najwyżej ocenione
-
10
Mocno wystylizowane kino, ale niezapominające o zbudowaniu historii.
-
10
Wspaniałe widowisko, pełne niezapomnianych widoków, i postaci, których losy potrafią przejąć. Jest tu tyle rzeczy, o których mógłbym opowiadać godzinami, tyle ukrytych meta-treści, tyle niesamowitych aluzji i metafor, tyle sprytnych społecznych komentarzy, i przejmujących wątków...
-
10
Krzyczeli, bo dopadła ich inspiracja. Bez bezpłciowego benefisu studium nie tylko muzyczne. Zachwycająca zbrodnia na normalności w kilku zapisanych po brzegi rozdziałach.
-
10
Naprawdę chciałabym więcej widzieć filmów tak pięknie zrealizowanych i przedstawiających takie właśnie historie. Warto obejrzeć, warto się przenieść w ten obraz oczami duszy i zrozumieć parę spraw.
-
10
Wielka, wypadkowo, poetycka historia o bezradności z na żywo nieudaną próbą wyjaśnienia sobie pojęcia traumy i metody na życie z nią.
Najniżej ocenione
-
0
Przy poprzednich częściach serii jakoś się jeszcze bawiłem.
-
1
Kompletna katastrofa.
-
1
Współczesne kino propagandowe, nastawione na łopatologiczną i subiektywną prezentację faktów.
-
1
Otwarty gwałt na kinematografii.
-
1
Twórcy nie spełniają żadnych założeń związanych z produkcją filmową - kaleczą scenariusz, obraz i aktorstwo, a przy tym znęcają się nad widzem, każąc zapłacić im za chory twór niespełnionych ambicji.
Odrębnie ocenione
-
2
Nierówności i wtórności zaczynają się już na poziomie budowania naszych postaci. Znowu mamy horror, w którym audycje przemocy i bólu rozpoczyna bezmyślność i po prostu zaawansowana głupota postaci.
-
2
Ani nie wzrusza, ani nie daje do myślenia. Za to jedną rzecz robi skutecznie - przeraża.
-
4
Czujemy się osaczeni przez wielość metod wywołania w nas przerażenia, gdzie tak naprawdę fabularnie nie docieramy do niczego ciekawego. Film prowokuje chwilami uczucie jakby uderzał na oślep - ma dużo pomysłów, ale są one albo już zużyte albo kompletnie nie komunikują się z resztą, przez co nie ma mowy o spójności w produkcji.
-
3
Nie czujemy ciężaru tej historii, stanów emocjonalnych bohaterów, gęstości, którą obiecuje fabuła, czy mroku. Jest umownie, bezpiecznie i szalenie nieautorsko. Wątki są w trakcie porzucone, tak i My porzucimy w Labiryncie szybko z daleka od siebie po seansie, bo emocje utkną w labiryncie, a widz się z niego bez problemu wydostanie.
-
3
Chciał być edukacyjny, familijny, ale też nawiązać kontakt z widzem pełnoletnim. Temu filmowi nic z tego się nie udało.
