Nowe oblicze Greya

Jest to taki film, w którym nawet scena seksu na kuchennym blacie zawiera tzw. lokowanie produktu.

Gdybym przygotowywał tę recenzję z takim samym poszanowaniem dla odbiorcy, jakie wykazują twórcy kolejnych Greyów, to właśnie dowiedzielibyście się, że teksty o filmach najlepiej pisze się na klawiaturach Logitech, popijając herbatę Lipton.

Ostatnia część sado-maso bombonierkowego romansidła Kopciuszka o imieniu Anastasia i perwersyjnego księcia ma jeden walor. Kończy się prorodzinnie!

Nie jest ani lepsze ani gorsze od poprzednich części - prezentuje identyczny poziom.

To już nie satyna, a mydło wrzucone do blendera i zmielone na gładko - niestrawne i mdłe.

To powrót do jakości pierwszej części, po niezwykle nudnej i bezowocnej "dwójce", której nie udało się przeskoczyć jakościowego progu o wysokości krawężnika.

Jeśli trylogia o Christianie Greyu ma być odpowiedzią na potrzeby kobiet i można ją zakwalifikować jako soft porno, to trzeba było po prostu nakręcić pełnometrażowy film pornograficzny i przestać udawać, że komukolwiek jakakolwiek fabuła jest do czegoś potrzebna.

Przeciwników serii - którzy pewnie znów plują sobie w brodę, że dali się w to wrobić - "zaskoczy" wyjątkowo drewnianymi dialogami oraz sztucznością niemal każdej sceny. Także nudą, bo w tym filmie właściwie nic się nie dzieje.

Nie odstaje od żenująco niskiego poziomu poprzednich dwóch filmów. Jest do końca wierny scenariuszowym idiotyzmom, drewnianej grze aktorskiej i w żadnym wypadku nie zasługuje na wydane na niego pieniądze.

"Nowe oblicze Greya" to w zestawieniu z pozostałymi odsłonami film zarazem najgorszy i najlepszy. To nadal nudne i męczące barachło, które będzie ciążyć w portfoliach twórców jeszcze przez kilka lat, na ich szczęście wraz z niemałymi sumami na kontach, ale jednocześnie część ta jako jedyna dostarczyła mi masochistycznej frajdy, walcząc tym samym o miejsce na liście guilty pleasure.