Gracjan Mikitin

Nie jest najlepszym serialem na świecie, ale powiedzmy sobie szczerze - nikt z osób zamieszanych w realizację tej produkcji nie zamierzał nawet do tego miana pretendować. Mimo wszystko jest to całkiem sympatyczna przygoda, z którą powinni zaznajomić się fani uniwersum oraz gatunku fantasy.

Żenujące zakończenie niepotrzebnej trylogii.

Wielomilionowa superprodukcja na pewno zachwyca pod względem wizualnym, jednak nie można tego samego powiedzieć o samej historii. Walt Disney zdecydował się na odświeżenie klasyka - szkoda, że tylko pod względem animacji.

John Lee Hancock wykonał solidną robotę i stworzył film całkowicie satysfakcjonujący z naprawdę dobrym aktorstwem. To historia, której mogliby oczekiwać Hamer i Gault, gdyby jeszcze żyli.

Film pozbawiony taniego efekciarstwa. Nie ocieka patosem, nie gloryfikuje bohaterów tylko i wyłącznie dlatego, że jest to historia wielkiego sukcesu narodu amerykańskiego. To rzetelne kino opowiedziane w sposób odpowiedzialny, bez fajerwerków, ale z wielkim szacunkiem.

Znakomita kontynuacja, która w moim odczuciu dorównuje pierwszej części. Wszystko wydaje się być idealnie wyważone - jest odpowiednia dawka humoru, pędząca do przodu akcja, dobrze nakreślone relacje rodzinne i fajnie wyglądający złol.

Jawi się jako fenomen polskiego kina gatunkowego. Adrian Panek doskonale czuje język, którym przemawia. Wcześniej dostarczył widzom jeden z bardziej niejednoznacznych debiutów ostatnich lat.

Żenujące zakończenie niepotrzebnej trylogii.

Marnej jakości produkcyjniak, gdzie aktorzy muszą wystąpić, ponieważ ktoś przystawił im lufę do głowy w trakcie podpisywania kontraktu, a fabuła mknie do przodu z prędkością ślimaka.

Jako dzieło skończone 15:17 do Paryża to film mocno przeciętny. Pomimo tego, że Clint Eastwood przyzwyczaił już, że tworzy kino bezpieczne, ku pokrzepieniu amerykańskich serc, gloryfikujące patriotów, niekiedy wręcz propagandowe, to w tym przypadku przesadził.

Nie jest filmem tragicznym, czy też nawet słabym. To film na wskroś przeciętny, niegodny historii, którą opowiada. Jednak jest on ważny i potrzebny.

Żenujące zakończenie niepotrzebnej trylogii.

Wielomilionowa superprodukcja na pewno zachwyca pod względem wizualnym, jednak nie można tego samego powiedzieć o samej historii. Walt Disney zdecydował się na odświeżenie klasyka - szkoda, że tylko pod względem animacji.

Letni blockbuster, który nawet przez minutę nie udaje tym czym tak naprawdę jest. I za to chwała twórcom oraz Dwayne'owi Johnsonowi, którego charyzma rozświetliła by niejeden budynek na świecie.

Zbędne kino superbohaterskie, bez którego MCU mogłoby się obejść. To film, który nie wnosi kompletnie nic do marvelowskiego świata. Oczywiście ma on swoje atuty, jednak nie jest to żaden przełom w kontekście całego uniwersum.