Deadpool

Idealny film dla komiksowych fanów. Nie dość, że dobry sam w sobie, to jeszcze przez cały seans masz wrażenie, że obok siedzi kumpel, który zabawnie i dosadnie komentuje to, co oglądacie.

Jest tak dobry, że w tym momencie z mojej perspektywy, w rankingu adaptacji komiksowych pierwszy jest Deadpool, a potem... długo długo nic.

Mogę polecić każdemu, nawet osobom niezainteresowanym tematyką herosów, bo warto się przemóc i spędzić półtora godziny na lekkim seansie śmiejąc się do rozpuku oraz dla fanów produkcji ze stajni Marvela, aby zobaczyli, że czasem warto unikać bezpiecznej, pełnej schematów i utartych ścieżek formuły.

Jeśli myśleliście, że filmy typu "Sausage Party" czy "Kick-Ass" to ostra jazda po bandzie, to "Deadpool" bezwzględnie rozniesie was w pył.

Na chwilę obecną jedynie podpalenie siedziby głównej wytwórni, przeznaczenie całości zysków z "Deadpoola" na cele charytatywne lub ewentualnie wyprodukowanie dwudziestogodzinnej arthousowej epopei w mongolskim języku migowym byłoby czymś prawdziwie wywrotowym względem tego, co zaproponowali widzowi w swojej najnowszej produkcji włodarze Foxa.

Posiada wywrotowy, błyskotliwie autoreferencyjny charakter, kapitalne tempo, masę celnych one-linerów, pomysłowe sceny akcji i przemocy.

Zasłużył u mnie na wysoką notę z kilku powodów - przede wszystkim z uwagi na spory ładunek zabawy, jaki niesie ze sobą podczas seansu oraz jego niesztampowość w świecie, w którym łatwo o schematy i wtórność.

Fanom komiksów, a zwłaszcza Deadpoola, polecam gorąco. Wytrzeszczajcie gały, nadstawiajcie uszu i skupiajcie się na filmie, bo "smaczków" jest tam na pęczki. Fanom kina akcji także polecam, ponieważ w tej kategorii obraz broni się sam.

Znajdziecie tu humor, krew, przegięte gagi, mnóstwo nawiązań do popkultury, efektowną akcję i przede wszystkim przesympatycznego, zdrowo kopniętego gadułę.

Bardzo dobre, ociekające akcją i czarnym humorem filmidło, na którym będziemy zrywać boki ze śmiechu.

Jest wszystkim, czego nie spodziewacie się po komiksie i boicie się nawet pomyśleć, że można zekranizować.

Powiew pewnej świeżości w twórczości Marvela, który po kolejnych filmach o Iron Manie stał się tendencyjny i przewidywalny. Nareszcie jest to film, który bohatera ukazuje jako osobę niedelikatną dla wrogów i jednocześnie wygadaną, która nie przebiera w słowach.

Dresiarsko-ironiczna jazda bez trzymanki, gdzie "poprawność polityczną" wszyscy, łącznie z główną postacią, mają głęboko w tylnej części ciała.

Nastoletni entuzjazm, z jakim Ryan Reynolds zatapia się w roli szurniętego najemnika, wynagradza wszystkie braki filmu debiutującego w pełnym metrażu Tima Millera.

Sprawnie nakręcony, z efektownymi scenami akcji i trzymającymi w napięciu sekwencjami. Do tego autentycznie zabawny.

Wprowadza powiew świeżości do opanowanej przez harcerzykowatą moralność i patos konwencję super-bohaterską. To wielki środkowy paluch, wycelowany w cenzurę i kinowych świętoszków.

Fakt, że to film fanów dla fanów, ale każdy bez problemu się w nim odnajdzie, a co najważniejsze, na Walentynki to najlepsza produkcja dostępna w repertuarze. Druga połówka będzie zadowolona, to pewne!

Zachwyci każdego fana ciętego dowcipu, niewybrednych żartów, antypatycznych bohaterów i ogólnej rozwałki.

Prawdopodobnie najlepszy hit walentynkowy od lat oraz morderczo zabawna komedia akcji.

Jedna z lepszych ekranizacji komiksowych, jakie dotąd widziałem i trudno będzie ją przebić.

Szybki, błyskotliwy, niewymuszenie zabawny. Depcze świętości, przekracza tabu i nabija się z wszystkiego, zwłaszcza superbohaterskich schematów.

Oglądanie Deadpoola w akcji to wielka przyjemność. Choreografia walk, efekty specjalne i cała otoczka wizualna w połączeniu ze znakomitą muzyką Junkie XL tworzą rozrywkę na zabójczo wysokim poziomie.

Mimo sztampowości niektórych postaci i prostoty głównego wątku, nie pożałujecie pieniędzy wydanych na bilet, jeśli macie ochotę na dobrą, niewymagającą wielkiego skupienia rozrywkę w sobotnie popołudnie.

Sprawia przyjemność sobie, dobrze się bawi i jest tego cały czas świadom, co w konsekwencji stanowi projekcję nastroju widza.

Na tyle konsekwentny w obnażaniu i wyśmiewaniu klisz tego rodzaju kina, że daje to w końcu nową jakość.

Bardzo komiksowy film, pełen akcji i dobrej zabawy, dobrze nakręcony i okraszony świetnym soundtrackiem.

Komedia połączona z filmem akcji. Humoru w niej niemało, lecz trzeba pamiętać, że jest to humor specyficzny.

Zabawny, pomysłowy, całkiem brutalny, ale emocjonujący seans. Może nie tak rewolucyjny i odważny za jaki się ma, ale udany.

Jest dobrze, towarzyszy temu fajna energia, dobra dawka humoru oraz duże pokłady ekranowej juchy, odcinanych kończyn, odstrzeliwanych czerepów, szlachtowanych torsów i temu podobnych atrakcji.

Wywrotowa czarna komedia - parodia napuszonego kina o herosach w obcisłych trykotach oraz niemiłosierna zgrywa z popkultury i show-biznesu.

Kino niegrzeczne oraz istny festiwal humoru i akcji. Może filmowi brakuje konsekwentnego wizualnego stylu, fabuły i drugiego planu, ale nadrabia to świetnym bohaterem i śmiałym posługiwaniem się kiczem.

Olbrzymie pokłady rubasznego, czarnego jak smoła humoru, który o dziwo działa. I zamiast uczucia zażenowania i przewracania oczami wywołuje ogromny uśmiech na twarzy.

Chociaż scenarzyści z lubością obnażają schematy historii o superbohaterach, sami nie potrafią ich uniknąć.

Jako komedia akcji to jest średnie. Ma natomiast jedną zaletę: nie traktuje poważnie tego wszystkiego, co inne post-marwelowskie filmy próbują na serio.

Z jednej strony luzackość, z drugiej próba "wejścia" tylnymi drzwiami do uniwersum z którego wywodzą się X-Meni. Ta swoista akrobatyka, która kończy się efektownym szpagatem, wychodzi Millerowi dosyć nijako.

Niestety cały film wygląda tak, jakby twórcy zerwali dosłownie ze wszystkim, a przy życiu zostawili jedynie humor. Aż nie chcę sobie wyobrazić, jak tandetny byłby to film, gdyby nie był taki śmieszny.

Szkoda, iż uległ namowom na rozpuszczenie swej wyjątkowości w schlebianiu najprostszym mechanizmom wzruszania przepony.

Zawiodłem się strasznie na filmie "Deadpool", licząc na prawdziwy film o antybohaterze, dostałem jego nędzną namiastkę w postaci zdziecinniałego poczucia humoru, który bawi wiele osób na sali kinowej, ale czy tędy droga?