Kinofilia Sławomir Płatek

Kiepsko opanowane reguły gry prowadzą do filmu ociężałego, monotonnego, chwilami wręcz irytującego.

Nie da się niestety obronić tezy, że ten film jest czymkolwiek więcej niż space-horrorem.

Wartkie kino przygodowe o charakterze absolutnie i skończenie rozrywkowym.

Może się słusznie podobać i równie słusznie - nie podobać.

Realizacja jest technicznie bez zarzutu, a wymowa i pomysłowość zdecydowanie nieprzeciętne.

Bardzo dobry film o szerokim polu dla interpretacji.

Zrobiony z miłości do kina i opowiadający o miłości do kina, a także o znaczeniu kina dla Stanów Zjednoczonych i poniekąd dla całego zachodniego świata.

Taki sobie film, a wraca się do niego i rzuca na tło.

Uważam, że posługiwanie się chwytliwą metodą artystyczną w celu prania mózgów jest obrzydliwe.

Coś okropnego.

Obszerne fragmenty nowego obrazu to kino akcji, gatunek zupełnie niekomponujący się z westernem.

Żeby dostać Oscara, trzeba nakręcić film poprawny.

Coś okropnego.

Żeby dostać Oscara, trzeba nakręcić film poprawny.

Wracając do głównego bohatera: ludzki aspekt tego filmu jest przejmujący. Artystyczny - też wysokiej próby. Ale propagandowa warstwa takich filmów zwykle okazuje się najbardziej trwała.

Uważam, że posługiwanie się chwytliwą metodą artystyczną w celu prania mózgów jest obrzydliwe.