Pokój

Zdecydowanie jedna z najlepszych - najlepiej pomyślanych i zagranych - produkcji ostatnich lat, która na stałe wyryje się w historii kinematografii.

Piękne dzieło nie tylko o rodzinnym dramacie, ale o walce i wierze w lepsze jutro. Ten film to jedna z najważniejszych produkcji tego roku, piękna, wzruszająca oraz naprawdę warta obejrzenia.

Rozsadza emocjonalnie. Tego studium wyjścia z niewoli nie zapomnicie.

Nie wiem, czy jest on w oskarowej stawce filmem najlepszym - być może tak - ale na pewno najgłębszym.

O Pokoju chce się rozmawiać, chce się współczuć i w końcu chce się roztrzaskać ściany tej szopy, by wyrwać bohaterów z tych kilku metrów kwadratowych.

Dzieło kompletne, pełne, zasługujące na nagrody oraz znalezienie się w późniejszym czasie w kanonie kinematografii.

Świetny film, który powinni obejrzeć wszyscy ludzie. Nieważne, czy jesteście kinematograficznymi wyjadaczami, czy też niedzielnymi popcornożercami.

Kino jednocześnie cholernie inteligentne, jak i bardzo emocjonalne.

Po prostu trzeba zobaczyć.

Niezwykle przejmująca, wzruszająca i niezwykle intrygująca historia, która z pewnością nie da o sobie zapomnieć. Porusza nas dogłębnie i chwyta za serce.

Zdarzają się filmy, które robią różnicę. Przerażają, budzą refleksje, wzruszają albo bawią do łez. Jednym z nich jest Pokój.

Polecam, bo zupełnie zasłużenie został wybrany przez widzów festiwalu na jego najlepszy film.

Świetnie poprowadzona historia, dobrze akcentująca wszystkie punkty zwrotne, z wyraziście zarysowanymi bohaterami.

Prawdziwa gratka dla tych, którzy uwielbiają wgryzać się w psychologiczne portrety ekranowych bohaterów, umieją docenić głębię przekazywanych emocji i potrafią spojrzeć na poruszaną tematykę pod wieloma kątami.

Urzeka, fascynuje - zdecydowanie zostaje z widzem po seansie.

Mocny, gęsty od emocji obraz z rewelacyjną Brie Larson i naturalnym Jacobem Tremblayem.

Zaskakująco wnikliwy, zrealizowany z delikatnością.

Kapitalnie nakręcony i zagrany "Pokój" to pozycja obowiązkowa dla każdego kinomana. Film pozostaje przy tym bardzo ważny i potrzebny.

Natura wyposażyła człowieka w najlepsze narzędzia recenzenckie. Serce i pięści. Gdy zaciskamy je nerwowo podczas seansu, kiedy oddycham nieco szybciej, gdy chcemy przytulić bohaterów - film się udał.

Pierwsze kilkanaście minut może wydawać się wręcz surrealistyczne. Później jest bardzo dobrze - momentami mrozi krew w żyłach jak pierwszorzędny thriller, by później stać się obrazem psychologicznym.

Reżyser umiejętnie łączy tu tragizm z nutą optymizmu i w przekonujący psychologicznie sposób oddaje całą paletę emocji, których doświadczają bohaterowie w swojej walce - najpierw z oprawcą, później z całym światem.

Fenomenalne kino, któremu należy poświęcić trochę czasu. Nie jest to produkcja łatwa w odbiorze, ze względu na poruszany przez nią temat, jednak zdecydowanie nie będzie to stracony czas.

Bardzo udane, wieloaspektowe kino.

Jestem pewny, że wiele osób z was będzie płakało w trakcie seansu, a kilka osób może znowu zacznie cieszyć się życiem, zwracając uwagę na małe drobiazgi.

Absolutnie szokujący i poruszający film, który zostaje w głowie na długo po seansie. Wielokrotnie wzrusza, szarpie nerwy i naprawdę ciężko przejść obok niego obojętnie.

Bardzo dobry film o szerokim polu dla interpretacji.

Cechuje go skromność, delikatność i naprawdę duża dojrzałość. Miła odmiana wśród klasycznych "Oscarowych" produkcji. To jeden z tych filmów, który głęboko zostaje w pamięci widza.

Pełen emocji, na długo zapadający w pamięć dramat.

Film, o którym będzie się pamiętać przez długie lata.

Angażuje emocjonalnie bardziej, niż jakikolwiek filmowy thriller.

To, co dzieje się na tych kilku metrach kwadratowych, da Ci więc, drogi Widzu, kilka razy więcej emocji niż tuzin blockbusterowych papek razem wziętych.

Film o prostej fabularnej konstrukcji, ale tyle w nim pięknej i bezgranicznej, mogącej przetrwać najgorsze, miłości matki do dziecka, tyle wyobraźni, uniwersalnych prawd, że sam przekaz pozostaje bardzo mocny.

Niezwykle przekonujący, twardo stąpający po ziemi i skutecznie wciągający w świat przedstawiony.

Chwyta za gardło i trzyma do napisów końcowych, nawet jeśli potem dostrzeżemy wady czy słabości historii, trudno odmówić mu miejsca w filmowej czołówce 2015 roku.

Rzadki przykład kina z jednej strony empatycznego, lecz uciekającego od emocjonalnego szantażu względem widza, z drugiej - zdystansowanego, choć zaangażowanego zarazem, który intryguje i skutecznie rozpala wyobraźnię.

Spokojnie mógłby zostać umieszczony w Sèvres jak wzorzec dobrego filmu.

Ładunek psychologiczny jest tak ciężki w tym dramacie, że szczegóły nabierają dodatkowego znaczenia.

Emocjonalny rollercoaster w pierwszej części, próba psychologicznego szacowania strat w drugiej.

Mimo pewnych wątpliwości, jakie budzi artystyczny oportunizm reżysera, "Pokój" wypada bardzo korzystnie. W nietypowy sposób opowiada o głośnych w ostatnich latach sprawach. Choć bywa naiwny, wydaje się prawdziwy, w czym pomagają wyważone kreacje aktorskie.

Gdy akcja rozwija się w czterech ścianach ma wymiar klaustrofobicznej ucieczki od rzeczywistych zdarzeń w świat magii, którego narratorem jest mały aktor, gdy jednak akcja pchnięta zostaje dalej, to cały ciężar rozpływa się, zostawiając nijaką i słabą otoczkę bliższą bardziej paradokumentowi niż prawdziwemu filmowi.

Dziwny eksperyment. Formalnie przerasta autora, tak o dwa metry. Pozostaje nam do oglądania słodka wydmuszka, która nieustannie robi duże płaczliwe oczy do widza.

Jest tylko i wyłącznie skuteczną maszynką do wywoływania łez. Nawet jeżeli są to jedynie łzy wściekłości.

Proste recepty, proste odpowiedzi, zbanalizowana psychologia postaci, a ostatecznie brak zapowiadanych zwrotów akcji każe mi powiedzieć: "Do widzenia, Pokoju". Nie wrócę do ciebie.

Dopięty na ostatni guzik we wszystkich kategoriach. Dopracowany, prawdziwy, dotykający poważnego problemu naiwności młodych ludzi, niebezpieczeństw jakie niesie za sobą ta naiwność i skutków.

Naprawdę poważny film, który autentycznie warto zobaczyć.

Wspaniały, trafiający prosto w serce film.

Ucieleśnienie mądrego, dobrego kina, którego doświadczyć powinien każdy.

Świetny scenariusz, doskonała reżyseria i rewelacyjne główne role.