Świetnie poprowadzona historia, dobrze akcentująca wszystkie punkty zwrotne, z wyraziście zarysowanymi bohaterami.

Kapitalnie nakręcony i zagrany "Pokój" to pozycja obowiązkowa dla każdego kinomana. Film pozostaje przy tym bardzo ważny i potrzebny.

Proste recepty, proste odpowiedzi, zbanalizowana psychologia postaci, a ostatecznie brak zapowiadanych zwrotów akcji każe mi powiedzieć: "Do widzenia, Pokoju". Nie wrócę do ciebie.

Dopięty na ostatni guzik we wszystkich kategoriach. Dopracowany, prawdziwy, dotykający poważnego problemu naiwności młodych ludzi, niebezpieczeństw jakie niesie za sobą ta naiwność i skutków.

O Pokoju chce się rozmawiać, chce się współczuć i w końcu chce się roztrzaskać ściany tej szopy, by wyrwać bohaterów z tych kilku metrów kwadratowych.

Naprawdę poważny film, który autentycznie warto zobaczyć.

Wspaniały, trafiający prosto w serce film.

Ucieleśnienie mądrego, dobrego kina, którego doświadczyć powinien każdy.

Świetny scenariusz, doskonała reżyseria i rewelacyjne główne role.

Natura wyposażyła człowieka w najlepsze narzędzia recenzenckie. Serce i pięści. Gdy zaciskamy je nerwowo podczas seansu, kiedy oddycham nieco szybciej, gdy chcemy przytulić bohaterów - film się udał.

Szczęśliwie, mimo potknięć, Abrahamsonowi udaje się od początku do końca zachować pozór wiarygodności.

Dzieło kompletne, pełne, zasługujące na nagrody oraz znalezienie się w późniejszym czasie w kanonie kinematografii.

Urzeka nie tylko świetnie wykreowanymi postaciami, ale samym sposobem opowiedzenia historii: dość oszczędnym, bez zbędnej ckliwości i wymuszonych emocji, a mimo to bardzo poruszającym.

Pierwsze kilkanaście minut może wydawać się wręcz surrealistyczne. Później jest bardzo dobrze - momentami mrozi krew w żyłach jak pierwszorzędny thriller, by później stać się obrazem psychologicznym.

Nie uważam "Pokoju" za obraz wybitny, ale na pewno jest dobry.

Urzeka, fascynuje - zdecydowanie zostaje z widzem po seansie.

Poruszający film "Pokój" irlandzkiego reżysera słusznie został już doceniony na kilku festiwalach.

Chwyta za gardło i trzyma do napisów końcowych, nawet jeśli potem dostrzeżemy wady czy słabości historii, trudno odmówić mu miejsca w filmowej czołówce 2015 roku.

Świetny, ani przez chwilę się nie dłużył i podobno naprawdę potrafi poruszyć.

Kino skromne, intymne i mało efektowne. To także emocjonalna petarda z rewelacyjną rolą Brie Larson.

Reżyser umiejętnie łączy tu tragizm z nutą optymizmu i w przekonujący psychologicznie sposób oddaje całą paletę emocji, których doświadczają bohaterowie w swojej walce - najpierw z oprawcą, później z całym światem.

Ładunek psychologiczny jest tak ciężki w tym dramacie, że szczegóły nabierają dodatkowego znaczenia.

Niezwykle przekonujący, twardo stąpający po ziemi i skutecznie wciągający w świat przedstawiony.

Wstrząsający dramat ukazujący wewnętrzną walkę z samym sobą, gdy pomoc z zewnątrz nie nadchodzi i nadejść nie może.

Emocjonalny rollercoaster w pierwszej części, próba psychologicznego szacowania strat w drugiej.

Fenomenalne kino, któremu należy poświęcić trochę czasu. Nie jest to produkcja łatwa w odbiorze, ze względu na poruszany przez nią temat, jednak zdecydowanie nie będzie to stracony czas.

Piękny, skromny film o dużej sile rażenia.

Rzadki przykład kina z jednej strony empatycznego, lecz uciekającego od emocjonalnego szantażu względem widza, z drugiej - zdystansowanego, choć zaangażowanego zarazem, który intryguje i skutecznie rozpala wyobraźnię.

Bardzo udane, wieloaspektowe kino.

Jest tylko i wyłącznie skuteczną maszynką do wywoływania łez. Nawet jeżeli są to jedynie łzy wściekłości.

Prawdziwa gratka dla tych, którzy uwielbiają wgryzać się w psychologiczne portrety ekranowych bohaterów, umieją docenić głębię przekazywanych emocji i potrafią spojrzeć na poruszaną tematykę pod wieloma kątami.

Ma wszystkie te elementy, które sprawią, że po wyjściu z kina powiesz "świetny film" i będziesz polecał go znajomym.

Przedstawiona w filmie pozornie prosta historia pełna jest ekstremalnych emocji wciągających widzów w wykreowany na ekranie świat.

Jedna z lepszych ekranizacji, jakie do tej pory widziałam.

Świetny film, który powinni obejrzeć wszyscy ludzie. Nieważne, czy jesteście kinematograficznymi wyjadaczami, czy też niedzielnymi popcornożercami.

Jestem pewny, że wiele osób z was będzie płakało w trakcie seansu, a kilka osób może znowu zacznie cieszyć się życiem, zwracając uwagę na małe drobiazgi.

Bardzo piękny, niby prosty film.

Zdecydowanie jedna z najlepszych - najlepiej pomyślanych i zagranych - produkcji ostatnich lat, która na stałe wyryje się w historii kinematografii.

Absolutnie szokujący i poruszający film, który zostaje w głowie na długo po seansie. Wielokrotnie wzrusza, szarpie nerwy i naprawdę ciężko przejść obok niego obojętnie.