
Pięcioletni Jack od urodzenia mieszka z mamą w niewielkim pomieszczeniu, które nazywają Pokojem. Chłopiec nie zdaje sobie sprawy, że istnieje świat na zewnątrz.
- Aktorzy: Brie Larson, Jacob Tremblay, Joan Allen, Sean Bridgers, William H. Macy i 15 więcej
- Reżyserzy: Lenny Abrahamson, Emma Donoghue
- Scenarzysta: Emma Donoghue
- Premiera kinowa: 26 lutego 2016
- Premiera DVD: 2 czerwca 2016
- Premiera światowa: 4 września 2015
- Ostatnia aktywność: 1 maja
- Dodany: 18 lipca 2016
-
Nie uważam "Pokoju" za obraz wybitny, ale na pewno jest dobry.
-
Niezwykle przejmująca, wzruszająca i niezwykle intrygująca historia, która z pewnością nie da o sobie zapomnieć. Porusza nas dogłębnie i chwyta za serce.
-
Fenomenalne kino, któremu należy poświęcić trochę czasu. Nie jest to produkcja łatwa w odbiorze, ze względu na poruszany przez nią temat, jednak zdecydowanie nie będzie to stracony czas.
-
Zdecydowanie jedna z najlepszych - najlepiej pomyślanych i zagranych - produkcji ostatnich lat, która na stałe wyryje się w historii kinematografii.
-
Szczęśliwie, mimo potknięć, Abrahamsonowi udaje się od początku do końca zachować pozór wiarygodności.
-
Kino skromne, intymne i mało efektowne. To także emocjonalna petarda z rewelacyjną rolą Brie Larson.
-
Piękne dzieło nie tylko o rodzinnym dramacie, ale o walce i wierze w lepsze jutro. Ten film to jedna z najważniejszych produkcji tego roku, piękna, wzruszająca oraz naprawdę warta obejrzenia.
-
Choć Pokój porusza emocje, twórcy nie stosują banalnych, opatrzonych chwytów. Wątki poboczne zostały zredukowane do zera, a prosty i przejrzysty styl nie odwraca uwagi od sedna historii. Pokój to jeden z najlepszych filmów z 2015 roku, który zdecydowanie warto obejrzeć.
-
Poruszający film "Pokój" irlandzkiego reżysera słusznie został już doceniony na kilku festiwalach.
-
Bardzo dobry film o szerokim polu dla interpretacji.
-
Chwyta za gardło i trzyma do napisów końcowych, nawet jeśli potem dostrzeżemy wady czy słabości historii, trudno odmówić mu miejsca w filmowej czołówce 2015 roku.
-
Pierwsze kilkanaście minut może wydawać się wręcz surrealistyczne. Później jest bardzo dobrze - momentami mrozi krew w żyłach jak pierwszorzędny thriller, by później stać się obrazem psychologicznym.
-
Natura wyposażyła człowieka w najlepsze narzędzia recenzenckie. Serce i pięści. Gdy zaciskamy je nerwowo podczas seansu, kiedy oddycham nieco szybciej, gdy chcemy przytulić bohaterów - film się udał.
-
Urzeka, fascynuje - zdecydowanie zostaje z widzem po seansie.
-
Reżyser umiejętnie łączy tu tragizm z nutą optymizmu i w przekonujący psychologicznie sposób oddaje całą paletę emocji, których doświadczają bohaterowie w swojej walce - najpierw z oprawcą, później z całym światem.
-
Polecam, bo zupełnie zasłużenie został wybrany przez widzów festiwalu na jego najlepszy film.
-
Świetny, ani przez chwilę się nie dłużył i podobno naprawdę potrafi poruszyć.
-
Proste recepty, proste odpowiedzi, zbanalizowana psychologia postaci, a ostatecznie brak zapowiadanych zwrotów akcji każe mi powiedzieć: "Do widzenia, Pokoju". Nie wrócę do ciebie.
-
Wstrząsający dramat ukazujący wewnętrzną walkę z samym sobą, gdy pomoc z zewnątrz nie nadchodzi i nadejść nie może.
-
Jestem pewny, że wiele osób z was będzie płakało w trakcie seansu, a kilka osób może znowu zacznie cieszyć się życiem, zwracając uwagę na małe drobiazgi.
-
Dziwny eksperyment. Formalnie przerasta autora, tak o dwa metry. Pozostaje nam do oglądania słodka wydmuszka, która nieustannie robi duże płaczliwe oczy do widza.
-
Cechuje go skromność, delikatność i naprawdę duża dojrzałość. Miła odmiana wśród klasycznych "Oscarowych" produkcji. To jeden z tych filmów, który głęboko zostaje w pamięci widza.
-
Ma wszystkie te elementy, które sprawią, że po wyjściu z kina powiesz "świetny film" i będziesz polecał go znajomym.
-
Film o prostej fabularnej konstrukcji, ale tyle w nim pięknej i bezgranicznej, mogącej przetrwać najgorsze, miłości matki do dziecka, tyle wyobraźni, uniwersalnych prawd, że sam przekaz pozostaje bardzo mocny.
-
Przedstawiona w filmie pozornie prosta historia pełna jest ekstremalnych emocji wciągających widzów w wykreowany na ekranie świat.
-
Absolutnie szokujący i poruszający film, który zostaje w głowie na długo po seansie. Wielokrotnie wzrusza, szarpie nerwy i naprawdę ciężko przejść obok niego obojętnie.
-
Historia tak przejmująca i chwytająca za serce, że złamie największego twardziela. Jestem pełna podziwu dla tego aktorskiego duetu!
-
Mimo pewnych wątpliwości, jakie budzi artystyczny oportunizm reżysera, "Pokój" wypada bardzo korzystnie. W nietypowy sposób opowiada o głośnych w ostatnich latach sprawach. Choć bywa naiwny, wydaje się prawdziwy, w czym pomagają wyważone kreacje aktorskie.
-
Ładunek psychologiczny jest tak ciężki w tym dramacie, że szczegóły nabierają dodatkowego znaczenia.
-
Kapitalnie nakręcony i zagrany "Pokój" to pozycja obowiązkowa dla każdego kinomana. Film pozostaje przy tym bardzo ważny i potrzebny.
-
Dopięty na ostatni guzik we wszystkich kategoriach. Dopracowany, prawdziwy, dotykający poważnego problemu naiwności młodych ludzi, niebezpieczeństw jakie niesie za sobą ta naiwność i skutków.
-
Kino jednocześnie cholernie inteligentne, jak i bardzo emocjonalne.
-
Emocjonalny rollercoaster w pierwszej części, próba psychologicznego szacowania strat w drugiej.
-
Niezwykle przekonujący, twardo stąpający po ziemi i skutecznie wciągający w świat przedstawiony.
-
Popada czasem w nadmierny sentymentalizm. Oglądając go trudno jednak nie zaciskać nerwowo dłoni na oparciu fotela.
-
Jest tylko i wyłącznie skuteczną maszynką do wywoływania łez. Nawet jeżeli są to jedynie łzy wściekłości.
-
Zaskakująco wnikliwy, zrealizowany z delikatnością.