-
161recenzji
-
160ocen
-
129pozytywnych
-
31negatywnych
-
6.9średnia
-
81%pozytywnych
-
0.9odrębność
- Najczęstsze gatunki: Dramat 60%, Komedia 17%, Biograficzny 14%, Thriller 9%, Dokumentalny 6%, Melodramat 5%, Sci-Fi 4%
- Najczęstsze kraje: USA 35%, Francja 31%, Polska 23%, Wielka Brytania 20%, Niemcy 13%, Dania 6%, Belgia 6%
- Poziom ocen: 43% wyżej, 21% niżej, 36% tak samo jak inni krytycy (średnio 0.3 wyżej)
Ostatnio zrecenzowane
-
7.87.88.18.18.3
Przez pierwsze dwie godziny "Pewnego razu... w Hollywood" rozkoszujemy się ciepłą komedią zrodzoną z miłości i entuzjazmu - przede wszystkim do klasycznego kina oraz aktorskiego fachu. Pełną nostalgii, tęsknoty do bajkowej krainy, którą w 1969 r. było Los Angeles, włóczęgą po niewinnej epoce. -
6.16.15.45.45
Mistrz ponowoczesnej narracji powraca do tematu rozczarowania, śmierci i upiornej rzeczywistości, z której nie ma innej ucieczki, jak tylko poprzez jej zniszczenie. Niestety tym razem wraca w formie mało jak na siebie błyskotliwej komedii z wyraźnie politycznym przesłaniem, uderzającym w Amerykę Trumpa i opakowanym w dość kiczowatą formę horroru o umarłych powstających z grobu. -
5.75.76.36.35
Komedia Philippe'a de Chauverona nie jest przenikliwa ani tak błyskotliwa, jak jej zrealizowana pięć lat temu pierwsza część.
Najwyżej ocenione
-
8.08.08.18.110
Dystans, idealizm, zanurzone w poczuciu humoru i smutku, najwyższej próby aktorstwo Joanny Kulig i Tomasza Kota. -
7.87.88.18.18.3
Przez pierwsze dwie godziny "Pewnego razu... w Hollywood" rozkoszujemy się ciepłą komedią zrodzoną z miłości i entuzjazmu - przede wszystkim do klasycznego kina oraz aktorskiego fachu. Pełną nostalgii, tęsknoty do bajkowej krainy, którą w 1969 r. było Los Angeles, włóczęgą po niewinnej epoce.
-
6.36.36.16.18.3
Natalie Portman w roli straumatyzowanej piosenkarki wypada świetnie, ale odkryciem filmu jest Raffey Cassidy w podwójnej roli nastoletniej Celeste i jej córki.
Najniżej ocenione
-
4.74.74.94.91.7
Już po kilku minutach oglądania filmu nasuwa się nieodparte wrażenie, że radosny infantylizm kina superbohaterskiego w porównaniu z nadętą, nieinteligentną i zawstydzająco żałosną wizją Zemeckisa to są jakieś himalaje ambitnej rozrywki. -
3.53.56.16.13.3
Szkoda, że reżyser nie znalazł oparcia w solidnie skonstruowanym scenariuszu, a może po prostu zabrakło mu doświadczenia w sensownym poprowadzeniu aktorów. -
5.65.65.25.23.3
Nośna alegoria zamiast urosnąć do wymiaru mądrej bajki w szybkim tempie kurczy się do rażąco infantylnej propagandówki, z żałosną psychologią i urągającą zdrowemu rozsądkowi akcją.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
6.86.86.46.43.3
Nie czuje się żadnego autentyzmu. To raczej pastisz z elementami satyry, wymierzony w zmanierowane, puste społeczeństwo, staczające się w otchłań rozpusty, degeneracji i orgii konsumpcji. -
6.76.77.37.33.3
Szwankuje przede wszystkim fabuła prowadzona w duchu staroświeckiej, disneyowskiej bajki dla maluchów bez ambicji wciągnięcia w dziecinną intrygę dorosłych widzów. -
4.74.74.94.91.7
Już po kilku minutach oglądania filmu nasuwa się nieodparte wrażenie, że radosny infantylizm kina superbohaterskiego w porównaniu z nadętą, nieinteligentną i zawstydzająco żałosną wizją Zemeckisa to są jakieś himalaje ambitnej rozrywki.
- Jeżeli jesteś Janusz Wróblewski, to możesz uzyskać dostęp do panelu administracyjnego krytyka.