6.0
Pozytywnie oceniony przez krytyków
- 58% pozytywnych
- 18 krytyków
?
Czeka na przynajmniej 3 oceny użytkowników
Ana cierpiąca na ataki paniki zakochuje się z wzajemnością w Tomie. Związek pozwala kobiecie przezwyciężać trudności.
- Obsada: Mircea Postelnicu, Diana Cavallioti, Carmen Tanase, Vasile Muraru, Tania Popa
- Reżyser: Calin Peter Netzer
- Scenariusz: Calin Peter Netzer, Cezar Paul Badescu, Iulia Lumânare
- Ostatnia aktywność krytyków: 24 lipca 2018 (1 rok temu)
- Premiera kinowa: 20 października 2017 (1 rok temu)
- Premiera światowa: 17 lutego 2017 (2 lata temu)
6.0
10.0
0.0
18
Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
58%pozytywnych
-
18recenzji
-
12ocen
-
7pozytywnych
-
5negatywnych
-
8.3
Zaskakuje nie mniej niż "Pozycja dziecka" - wcześniejszy psychodramat rumuńskiego reżysera - choć jest filmem trudniejszym i bardziej wymagającym. -
8
Prowokujący ambiwalentne uczucia, ale produkujący ich wiele. To kino idealnie wyśrodkowujące powagę, biorące się za temat pozornie banalny, a opowiadający z wielkim humanizmem. -
7
Bardzo dobra baza dla niezliczonej ilości filmów psychologicznych: obecne w historii dylematy mogą zainspirować dziesiątki scenarzystów. W tej pracy Cãlin Peter Netzer niestety nie rozwinął żadnego do końca. -
6
Jest pewien element, który broni film jako całość. To znakomite i autentyczne aktorstwo Diany Cavallioti oraz Mircei Postelnicu. -
6
Dobry montaż, zdjęcia i aktorstwo to wciąż trochę za mało, gdy zawodzi technika opowiadania historii, a film się dłuży, nie dając widzom tego, co obiecał. Zmarnowany potencjał. -
6
Trudny w odbiorze, ale będący istotną lekcją. -
6
Jest realistyczna na poziomie obrazu, ale już nie w skomplikowanej, rozłożonej na blisko 10 lat narracji. Jeżeli oczekujecie linearnie rozwijającej się historii, to przynoszę złą nowinę - nic z tego. -
5.5
Problemem Ana, Mon Amour jest niepotrzebnie skomplikowana forma, przeszkadzająca w zrozumieniu postaci. Wrażenie przypomina patrzenie na coś przed lornetkę, którą co chwilę ktoś wytrąca nam z ręki. -
5
Nic więcej ponad typowy obraz o destrukcyjnym związku. Takie rumuńskie "Mon Roi", ale efektownego tempa francuskiej produkcji i bez rewelacyjnego Vincenta Cassela. -
5
Historia jest niecodzienna, interesująca i bynajmniej nieoczywista. -
5
Trzeba docenić reżysera, że świetnie skomponował swój film z eklektycznych fragmentów - potrafił tak poprowadzić akcję, by wydarzenia z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości składały się na większą, spójną całość. -
4
Moim głównym problemem z tym filmem jest, jak zwykle, sztuka operatorska, tj. kręcenie kamerą z ręki. W tym przypadku jest to zabieg męczący i kompletnie nieuzasadniony - chyba, że chciano zapewnić widzom czterowymiarowe współodczucia bohaterki cierpiącej na zawroty głowy. -
?
"Ana, mon amour" jest też wreszcie pięknym romansem opowiedzianym bez ckliwego sentymentalizmy - z surowością charakteryzującą nowe kino Rumunii z powodzeniem podbijające od lat światowe festiwale. -
?
Skromne, autentyczne, trącące emocjonalne struny kino. -
?
W trakcie dwugodzinnego seansu towarzyszymy bohaterom przez tak długi okres ich życia, że łatwo jest się przejąć ich losem. -
?
Nie jest to z pewnością zły film, ale na tle osiągnięć kinematografii, z jakiej pochodzi, wypada co najwyżej średnio. -
?
Ana, mon amour to w zasadzie spektakl dwóch aktorów i trzeba przyznać, że Mircea Postelnicu i Diana Cavallioti spisali się bardzo dobrze. -
?
Należy do tego typu kina, które dotyka, kąsa, szarpie - a w efekcie boli. To trzeci już, tylko w tym roku, rumuński film w polskich kinach, który warto poznać.