-
145recenzji
-
145ocen
-
81pozytywnych
-
64negatywne
-
5.7średnia
-
56%pozytywnych
-
0.8odrębność
- Najczęstsze gatunki: Dramat 52%, Komedia 12%, Dokumentalny 12%, Akcja 7%, Animacja 6%, Sci-Fi 6%, Thriller 5%
- Najczęstsze kraje: USA 30%, Francja 24%, Niemcy 14%, Polska 13%, Wielka Brytania 10%, Hiszpania 7%, Szwajcaria 6%
- Poziom ocen: 34% wyżej, 24% niżej, 42% tak samo jak inni krytycy (średnio 0.3 niżej)
Ostatnio zrecenzowane
-
7.27.26.36.37
Niby banał, ale mało kto ma dzisiaj odwagę wypowiadać ponadczasowe prawdy. Warto się więc w ten głos wsłuchać, nawet jeśli starszy znowu okopał się w mało przystępnej formie. Bo nie ma się co oszukiwać - już za chwilę ten oryginalny głos - głos świadka XX-wiecznych klęsk i katastrof - sam stanie się echem historii. -
8.38.37.67.68
Niesamowite, jak młodziutkiemu, debiutującemu reżyserowi udało się osiągnąć taki poziom filmowej dojrzałości - materiał jest spójny, ma przejrzysty rytm, a dzięki umiejętnemu rozłożeniu akcentów i dawkowaniu wiedzy rozwija się niczym serpentyna spuszczona z dachu, raz za razem odkształcając się i zaginając, nie tracąc przy tym z oczu głównych punktów wyjścia i dojścia. -
7.07.05
Bo póki co "Ogród rodzinny" - jako saga rodzinna - prezentuje wizję nazbyt uproszczoną i jednoznaczną, bliską staroświeckiej telenoweli historycznej, gdzie białe jest zawsze bardzo białe, czarne - najczarniejsze, a wszyscy i tak spotkamy się w końcu przy filiżance pysznej popołudniowej herbaty. Tak jakby, zgodnie z tytułem, odbywał się tutaj jakiś rodzaj dezercji. Ucieczki przed nieprzyjemną emocją.
Najwyżej ocenione
-
7.87.87.57.59
Gdybym miał sobie wyobrazić debiut prawie idealny - antykabotyński, skromny, świetnie napisany i obsadzony - pomyślałbym właśnie o "Wildlife" Paula Dano, aktora o twarzy wiecznego dzieciaka. Polski tytuł - "Kraina wielkiego nieba" - zupełnie nie oddaje ciężaru tego filmu, jest zbyt miękki, zbyt ogólny. -
8.38.39
Przekłada filozofię Baldwina na język obrazu i dodatkowo spina współczesnym kontekstem. Unika wielkich słów, stawia na subiektywną perspektywę, ale jeśli trzeba, pokazuje aktualność, przeoraną konfliktami rasowymi Amerykę A.D. 2015.
Najniżej ocenione
-
2.92.91
To po prostu, na poziomie czystego rzemiosła - scenariusza, montażu, gry aktorskiej - bardzo słabe kino. -
2.82.83.13.12
Będę otwarty! I po raz nie wiem już który - a polskich filmów chrześcijańskich obejrzałem całkiem sporo - jestem zmuszony skapitulować. Ta materia stawia heroiczny opór, klęka przed nią dobra wola, od wielu lat na nic zdaje się pisanie i mówienie, że ewangelizacja też potrzebuje ciekawej i dobrze wykonanej formy. Że kino to nie zwitek świętych obrazków z torby księdza proboszcza. Na nic, skoro dostajemy wciąż ten sam film. -
2.92.92
Jeśli w porę się nie wycofamy, czeka nas półtorej godziny drewnianego aktorstwa, skleconego na kolanie scenariusza i wyjątkowo nudnych dialogów.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
6.76.73
Czerstwe dowcipy trzyma na nogach łopatologiczny scenariusz - oczywistości w rodzaju "dobry żołnierz kontra fajtłapowaty żołnierz", nieprzebierający w środkach, ale ostatecznie głupkowaci mafiozi, akcja zawiązywana według złotej reguły "zabili go i uciekł", to wszystko raczej nie zaprasza do śledzenia historii z wypiekami na twarzy. -
5.55.53
Mamy zatem do czynienia ze sztandarowym przykładem dzieła, które miało być jakieś przez mocno nadmuchane "j", a wyszło jak zwykle, czyli w ogóle nie wyszło. No i po co się było tak męczyć, tawarisze z kamerą? -
6.46.44
Twórcy "Darkland" stawiają na gatunkową siermięgę, kolejną grę z konwencją - ręce umywają, bo przecież lepiej strzelać, zamiast gadać. Ja rąk nie umyję i powtórzę po raz trzeci: bez mocnej kawy lepiej nie przestępować progu kina. Chyba że na finałowe dwadzieścia minut.
- Jeżeli jesteś Marcin Stachowicz, to możesz uzyskać dostęp do panelu administracyjnego krytyka.