Wołyń

Tak jak w szkole na lekcjach języka polskiego obowiązkiem są lektury, tak na lekcjach historii obowiązkiem powinien być seans tego filmu. Pomnik dla zapomnianej tragedii zwykłych ludzi. Wstrząsnął mną do granic, siedział w głowie jeszcze długo po seansie. Nigdy nie zapomnę pełnej ludzi sali kinowej, i przejmującej, niemalże pogrzebowej ciszy po filmie.

Smarzowski osiągnął swoje opus magnum. Film jednocześnie brutalny, ale nie odbierający widzowi satysfakcji z tego co ogląda. Nie raz pozwala nam zachwycić się opowieścią, lecz i daje lekcje do przemyślenia tego jak upodlić się może człowiek niezależnie jakiej jest narodowości

Od początku można poczuć, że film nie będzie łatwy w odbiorze. Dowodzi tego choćby strona artystyczna, która stawia nacisk na realizm, ale także męczy bardzo chaotyczny montaż. Z drugiej strony równie wstrząsającego i odważnego filmu próżno szukać gdzie indziej.

Porażające kino. Zadbano o każdy detal (genialne zdjęcia) i brawa za precyzyjny obraz rzezi wołyńskiej. Czasem odrzucający przez swą realistyczną brutalność. W kinie robi ogromne wrażenie.

Smarzowski myśli, że wszystko można załatwić przedwojennymi wstawkami o zamykaniu cerkwi i poczuciu niższości Ukraińców. A po wojnie uwypukla jedynie nocne spędy banderowców prawie jak zloty czarownic. Nawet nie dotyka wielu istotnych tematów determinujących eskalację nienawiści: religijnych, finansowych, majątkowych itp. Ten film na pewno nawet w części nie odpowiada na pytanie dlaczego do rzezi doszło, i dlaczego miała tak drastyczny przebieg.

Film bardzo potrzebny Polakom. Minęły dwa lata, a ja po dzień dzisiejszy pamiętam większość scen.

Bałem się tego filmu ale mimo brutalności warto. Takie wydarzenia miały miejsce i trzeba o tym wiedzieć. Brawo za odwagę dla reżysera.

Film jest brutalny, straszny, mocny, ale czy tylko to można było wykrzesać z tej historii?

Chwała Smarzowskiemu za podjęcie tak ważnego tematu, ale nie jest to dzieło kompletne. W pierwszych 30 minutach zamiast rozwodzić się nad ukazaniem dawnych wiejskich weselnych obyczajów, mógł pokazać wiele migawek z ówczesnych relacji pol-ukr. Tymczasem pod tym względem jest biednie. Sama rzeź pokazana jako spontaniczny ruch, jakby nie istniało OUN-B i UPA, przymus chłopów do zbrodni i narastający nacjonalizm. Film wiele nie wyjaśnia, ale trochę pokazuje.

Rewelacyjny słowiański klimat i świetna rola Michaliny Łabacz. Ogromny plus za realizm, zarówno odtworzenia tamtych czasów jak i brutalności. Problemy montażowe

Wspaniałe rozwinięcie fabuły. Na początku jest sielankowo, chwilami nawet zabawnie, a potem dostajesz obuchem w głowę...

Brutalnie szczere spojrzenie wstecz historii i rozliczenie z traumą Wolynska.Dla nas będzie
jak sol przylozona do otwartej , nie zabliznionej rany.Dla tej drugiej strony - miejmy nadzieję moralnym i duchowym wyrzutem sumienia.Film Smarzowskiego moze rodzic trudne emocje,oby jednak była to lekcja dojrzałego wyciągnięcia wniosków na drodze pokoju i pojednania na przeciw zła nacjonalizmu i nienawiści.

Nie najlepszy film Smarzowskiego, przeszkadzało to, że nie zakończył wątków wszystkich postaci, ale niesamowicie daje do myślenia i wizualnie jest mistrzowski.

Bardzo ciężki w odbiorze, momentami męczący i chaotyczny. Za to realistycznie obrazujący całe okrucieństwo. Bez wątpienia nie dla każdego.

Brutalny i mocny. Chyba w filmie zawarto cały zakres okrutności ludzkiej i mam na myśli nie tylko samą rzeź wołyńską, ale też to co pokazano wcześniej. Brak szacunku dla drugiego człowieka aż bije tutaj niemal prawie od początku filmu i przejawia się w wielu scenach. Można zwątpić w ludzkość. Jeżeli chodzi o techniczne sprawy to zapamiętam świetne zdjęcia. Krajobrazy są wspaniałe i dodają niezwykłego kontrastu. Największy minus to montaż przez co robi się czasami chaos.

Grubo ciosany, ale nie siekierą starego, a toporem Smoczego Dziecięcia. Naprawdę mocny film, a i łopatologiczny styl Smarzowskiego (jeszcze) aż tak nie boli.

Mogę przetrwać widok odciętych kończyn, rozciętych gardeł czy płonących zwłok, ale nie zdzierżę tak ogromnej ilości ludzkiej głupoty i znieczulicy.

Średnia Łabacz, marne efekty gore, rwane wątki, niejasne zakończenie... Za to bardzo podobają mi się motywy ludzi którzy potrafili pomagać w ciężkich czasach.

Smarzowski nie ocenia, tylko podaje krwawą mieszankę do której wrzuca każdego po równo. Nie ma dobra i zła. Jest tylko nienawiść, którą sami sobie napędzamy.

Czas trwania daje o sobie znać, a i montaż na początku ma spore problemy. Śmieszne, że ludzie wynieśli ten film pod niebiosa, a to nawet nie jest TOP3 Wojta.

Świetny warsztatowo jak na polskie produkcje historyczne. Co jednak ważniejsze, film bardzo bolesny i prezentujący temat zaskakująco uczciwie.

Na razie zostawiam bez oceny. Zbyt wstrząsający obraz, by ocenić na trzeźwo. Nie dla wrażliwych.

Tam gdzie umarł Bóg. Smutny. Przerażający. Do bólu Prawdziwy. Film może nie wybitny, ale swój cel spełnia.

(FFG) Smarzol wraca do najwyższej formy! nie tylko doskonałe kino historyczne, ale w głównej mierze jakże aktualne dziś ostrzeżenie przed skutkami nacjonalizmów

Kino. Idź i patrz dopasowane do historii rzezi Wołyńskiej i zrobione w bardziej nowoczesny sposób. Szalenie mocne i odważne kino.

(5,5) "Agresja rodzi agresję, przemoc rodzi przemoc" Mocny, poruszający (szkoda że tylko przez ostatnie pół godziny) ale też chaotyczny i najzwyczajniej nużący (przez pierwsze dwie godziny)