Kraina Lovecrafta

Najnowszy serial stacji HBO oparty na powieści Matta Ruffa wydanej w 2016 roku to mariaż społecznego dramatu z wyrywną, nieokiełznaną i wyłamującą się z telewizyjnego formatu pulpą.

Gorzej, że po sześciu odcinkach wciąż nie za bardzo wiem, do czego cały ten chaos zmierza - co ostatecznie wykluje się z pulpowej fantazji Atticusa oraz z samych bohaterów, rozrysowanych lekkim pociągnięciem piórka, czasami za bardzo papierowych, średnio zachęcających do współprzeżywania.

Mimo że jest to serial, który nie oddziaływał szczególnie mocno na moje emocje, pozostał jednak w pamięci i to świadczy o nim bardzo dobrze.

Serial ten sprawdzi się zarówno jako zamknięta historia, jak i dłuższa produkcja, do której ostatni odcinek pozostawia otwartą furkę. Jeśli tak będzie, pozostaje mieć nadzieję, że twórcy wezmą lekcję z błędów popełnionych w pierwszym sezonie i w kolejnych pozwolą bohaterom stanąć bardziej na własnych nogach, co z pewnością przyniesie Krainie Lovecrafta wiele korzyści.

Jest naprawdę dobrym, a momentami świetnym serialem. Wypchana jest po brzegi błyskotliwymi pomysłami i ujmuje lekkim podejściem do klasyki horroru i SF. Czuć w niej popkulturową lekkość, gatunkową świadomość, zabawę tropami oraz inteligentne odsyłanie do ważnych tematów. Gra aktorska stoi na wysokim poziomie, a klimat epoki wciąga. Serial jest jednak nierówny. Zalicza wpadki nawet w swoich najlepszych aspektach.

Nie jest arcydziełem, ale mimo wszystko wart jest poznania. Choćby dla atmosfery, muzyki i tła społecznego.