-
859recenzji
-
830ocen
-
741pozytywnych
-
89negatywnych
-
7.2średnia
-
89%pozytywnych
-
0.8odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
7
To obecnie najlepsza polska pozycja dla najmłodszych. Gwarantuję, że te 13 minutowe odcinki to świetna alternatywa dla starych klasycznych formatów "wieczorynki", a dla starszych krótkie przypomnienie polskiej historii komiksu.
-
10
Jeden z ważniejszych filmów ilustrujących niezbadane mroki ludzkiej duszy i przedstawiający istotę ludzkiego pierwiastka, który trudno zdefiniować, złapać w jakąś ramę i postawić szybką diagnozę. Depresja, schizofrenia, stany lękowe i inne zaburzenia psychiczne mogą być tematem przewodnim tego filmu, doskonale zagranego, z wybitnym scenariuszem i dialogami, które zadają ból, a jednak są skrojone precyzyjnie.
-
7
Jeden z lepszych i ważniejszych europejskich filmów ostatnich lat, z siłą kina niezależnego i z aspiracjami, by stanąć u boku największych tytułów. Potrafi być przemocowy, ale środki wyrazu czemuś służą, a wszystkie sytuacje trawią się naturalnym ogniem.
-
5
W filmie nie do końca wybrzmiewają emocje, przez większość czasu akcja brnie w mozolny sposób i widz szuka czegoś więcej niż "standardowej" narracji.
-
7
Sądzę, że Alfred Hitchcock bawiłby się na tym seansie wyśmienicie.
Najwyżej ocenione
-
10
Reżyser uchwycił w swoim filmie prawdę. która boli, porusza i zrobił to w tak intensywny sposób, że mnie, osobiście, ponownie brakło tchu.
-
10
Jest doskonałym przykładem obrazu uniwersalnego i niestety ponadczasowego oraz tego jak bardzo jest potrzebny głównie w formie przestrogi, szczególnie w dzisiejszym świecie.
-
10
Dwugodzinny film przelatuje jak ta kula dla generała, która potrafi zmienić bieg wydarzeń, ozłocić sprawcę, pogrążyć kraj w chaosie, a ostatecznie zyskają zawsze ci, którzy od dawna siedzą przy stole.
-
10
Sezon drugi to wciąż niebywałe emocje, napięcie i serce, które zostało w przedpokoju i nikt najwyraźniej nie ma odwagi zaprosić uczuć na salony.
-
10
To wielki film, który powinien wytyczyć kolejne kierunki w sposobie narracji dla kina gatunku. W pełni niezależny i dystansujący się do mainstreamu.
Najniżej ocenione
-
2
Kiedyś słyszałem, że najprostszy podział horrorów, to na te straszne i te głupie. Dzień Pański posiada obie te cechy, bo jest strasznie głupi.
-
2
Nie ma tu uroku, lekkość trąci starą wyliniałą myszą, dekoracje zalatują plastikiem, kostiumy tanimi zasłonami, a nie schodzący uśmiech z twarzy O'Connora przyprawia o gęsią skórkę, bo to z pewnością były znamiona jego postępującej choroby alkoholowej.
-
2
Pośmiewisko z pracy policjanta, z widzów i w ogóle z horroru jako gatunku. Żenujący, przykry, głupi.
-
3
Oglądając najnowszy film Niewolskiego aż trudno uwierzyć, że robi go ten sam twórca, który ma na koncie takie filmy, jak przywoływana już Symetria, czy Palimpsest. W przypadku Asymetrii na ekranie panuje straszny chaos, postacie błąkają się po nim bez celu. Zamiast spójnej historii mamy ciąg luźno powiązanych ze sobą scen - skeczy.
-
3
Czyste kuriozum, ze źle zbalansowanym humorem i słabą akcją. Nic tu nie śmieszy, nie bawi.
Odrębnie ocenione
-
8
Prawdziwy fan doceni tutaj wszystko, a przede wszystkim samego Sylvestra Stallone. Dziś już 73-letni gwiazdor, wciąż ikona akcji po raz kolejny udowadnia, że wiek to tylko liczba. Nie sposób więc nie cieszyć się z każdej minuty, w której postanowił raz jeszcze uraczyć widzów swoim wcieleniem Johna Rambo, maszyny do zabijania, człowieka, który nie dostał szansy na normalne życie.
-
8
Nie ma mocniejszej i bardziej upartej heroiny, niż matka, której odbierze się dziecko. Jest wytrwała, bezkompromisowa i doskonale radziła sobie za kółkiem. I niech nikt nie waży się wyjeżdżać z "dziurami w scenariuszu", "logicznymi potknięciami". Jeżeli film da ci na te 90 minut emocji, które ostatni raz wykrzesała z ciebie wizyta w osiedlowej wypożyczalni, to inaczej niż ja tytułu ocenić nie możesz.
-
8
Wspomniana już miłość do kina i, idąc dalej, konkretnej muzyki, stylu realizacyjnego, typu bohatera zaowocowała tym co najlepsze. Zdaję sobie sprawę, że specyficzna maniera Wingarda nie trafi do wszystkich, jednak dla Death note zaaranżowanego na rynek zachodni jest najlepszym co mogło go spotkać.
-
4
Jestem rozczarowany i zły, bo przecież wiedziałem czego się spodziewać, tym bardziej, że po seansie obejrzałem raz jeszcze zwiastun i, trzeba to oddać, twórcy nie kłamali. To niepoważny, za długi, dziecinny film akcji z takimi samymi scenami, których nie jestem w stanie docenić, bo kończą się i zaczynają tam, gdzie leży konsola do gier.
-
5
Zamiast porządnego kryminału dostaliśmy zbitek wódczanych rozważań, bez porządnego śledztwa.
