Po napisach

Jestem rozczarowany i zły, bo przecież wiedziałem czego się spodziewać, tym bardziej, że po seansie obejrzałem raz jeszcze zwiastun i, trzeba to oddać, twórcy nie kłamali. To niepoważny, za długi, dziecinny film akcji z takimi samymi scenami, których nie jestem w stanie docenić, bo kończą się i zaczynają tam, gdzie leży konsola do gier.

Świetne męskie kino akcji, doskonale zaaranżowane z mocnym finałem, który zdaje się potwierdzać, że wojna to tylko polityka, bo poza frontem moglibyśmy być przecież przyjaciółmi.

Jest nakręcony perfekcyjnie, bo przecież Robert Eggers jakiej historii się nie tknie, to zawsze z pietyzmem podchodzi do kreowanych przez siebie światów. Nie każdemu pasuje ten charakterystyczny styl i pielęgnowany przez niego slow burning, ale po dwóch doskonałych obrazach, a teraz trzecim, wiemy, że to podpis autora.

Robi z nami rzecz niezwykłą. Chcielibyśmy po seansie cofnąć się do kilku istotnych dla nas chwil w naszym życiu, inaczej przeprowadzić rozmowę, inaczej się zachować. To niestety niemożliwe, dzisiaj możemy tylko wspominać, żałować.

W kategorii kina niezależnego, to wyjątkowy film. Subtelny, delikatny i wrażliwy. Dzisiaj, mam wrażenie, również samotny na kinematograficznej mapie świata.

Odkładając na bok wszelkie rozważania socjologiczne warto podkreślić, że Alice in Borderland to solidna filmowa rozrywka. Sceny akcji są bardzo sprawnie nakręcone, postacie różnią się od siebie i są starannie napisane i wykreowane, a filmowe zagadki niekiedy bardzo pomysłowe. Co ważne, serial wciąga - obchodzi nas los bohaterów, kibicujemy im i trzymamy za nich kciuki.

Na nudę rzeczywiście narzekać nie można. Jest dużo pościgów, w tym świetnie zrealizowana finałowa ucieczka w metrze.

Oczywiście polecam z całego serca. Maksymalnie relaksujący, ze świetnymi tekstami, ale bez obcesowości. To też niemała niespodzianka, bo można było się spodziewać czegoś innego, a to w gruncie rzeczy komedia obyczajowa najwyższych lotów.