Piła: Dziedzictwo

Nawiązując do narracji Jedynki jest dobrze skonstruowanym thrillerem, w którym rzeczy zaskakujące mają swoje uzasadnienie, pułapki są niezmiennie efektowne, a finał rzuca na kolana.

Mimo tego, że nie jest to coś nowego, co zmieniłoby bieg tego, co przedstawiały poprzednie odsłony serii Piła, to śmiało polecam wam sprawdzenie tego filmu, ponieważ jest to dobry sposób na zabicie odrobiny wolnego czasu i jednocześnie coś, co przetrzyma przed ekranem na sali kinowej.

Ciekawi bohaterowie krwawego dramatu z tajemniczą przeszłością oraz wymyślne pułapki ukryte w jakiejś wielkiej szopie sprawiają, że widz czasami podskoczy ze strachu. Jednak czym jesteśmy bliżej rozwiązania zagadki, tym robi się gorzej, a sama kulminacja jest słaba i strasznie naciągana. Zabrakło tutaj zaskoczenia i zwrotu akcji, który wbiłby nas w fotel.

Mimo wad warto obejrzeć ósmą część, aby przekonać się, w jaki sposób Jigsaw wciąż pociąga za sznurki tej makabrycznej gry o przeżycie.

Twórcy "Dziedzictwa" pokazali, że widzą nowy kierunek. Teraz wystarczy tylko zrobić pierwszy krok.

Plusem to, że nie trzeba znać poprzednich części. Minusem pozbawiona oryginalności kompilacja motywów i pomysłów z poprzednich części.

Jest jasnym przykładem tego, że twórcy powinni wreszcie przestać odcinać kupony od sukcesu pierwszych części serii.

Twórcy wygrali swoją grę z delikatnymi ubytkami na ciele - "Piła: Dziedzictwo" nie rozczarowuje, jednak po 7 latach nieobecności na ekranach kin można byłoby wskórać z nią coś znacznie ciekawszego.

W poprzednich częściach zabawki Jigsawa czasami mogły budzić przerażenie lub nawet obrzydzenie, w "Pile: Dziedzictwie" trupy piętrzące się w policyjnym świetle i zagadka kto tak naprawdę zabija już tak zajmujące nie są.

Mało zajmujące śledztwo wymieszane z prostszą, mniej finezyjną powtórką wybranych patentów z poprzednich części.

Jedynym elementem, który w nowej "Pile" nie zawodzi są krwawe efekty specjalne - faktycznie obrzydliwe i na swój ohydny sposób natchnione.

Trup pozostał trupem, a mimo że tegoroczne Halloween wieloma dobrymi horrorami nie obrodziło, seans kinowy i tak odradzam.

Nie grzeszy oryginalnością względem filmowych poprzedników, jest wtórna, nudna i tak samo potrzebna człowiekowi jak nocny koszmar.

Pośmiewisko z pracy policjanta, z widzów i w ogóle z horroru jako gatunku. Żenujący, przykry, głupi.

Dziedzictwo jest dokładnie tym, czego się można było spodziewać. Bezsensownym, idiotycznym, obrzydliwym filmem, który jest tak żenująco słaby, że nawet nie śmieszy.

Jest filmem niepotrzebnym absolutnie nikomu, pozbawionym pomysłu na własną tożsamość, nie dając widzom nawet pustej, krwawej rozrywki.

Jest więc kolejną żałosną próbą wytargania jak największej ilości pieniędzy z portfeli widzów w halloweenowy okres, będącą przy tym zwykłymi popłuczynami i najbardziej niepotrzebnym filmem ostatnich lat. Oby ci, którzy wykładali pieniądze na jej powstanie, powiedzieli sobie ostateczne game over.

Gra trwa dalej, ale schemat, na którym się opiera, uległ wyświechtaniu. Szkoda, bo była szansa na odmianę.

Nie jest w żadnej mierze filmem wybitnym. Jednak udaje jej się uniknąć większości grzechów poprzedników i powinien być w stanie przekonać wiele osób, którym poprzednie części nie przypadły do gustu.