-
712recenzji
-
515ocen
-
334pozytywne
-
181negatywnych
-
6.1średnia
-
65%pozytywnych
-
0.7odrębność
- Najczęstsze gatunki: Dramat 39%, Komedia 16%, Thriller 9%, Przygodowy 9%, Akcja 8%, Dokumentalny 8%, Animacja 8%
- Najczęstsze kraje: USA 46%, Francja 23%, Wielka Brytania 15%, Polska 14%, Niemcy 13%, Kanada 6%, Belgia 5%
- Poziom ocen: 51% wyżej, 15% niżej, 35% tak samo jak inni krytycy (średnio tak samo)
Ostatnio zrecenzowane
-
6.16.16.26.26
Jak się domyśliliście, lubię ten film. Być może bardziej niż na to zasługuje. Lecz w przeciwieństwie do filmów Patryka Vegi, w których każdy element tekstu oraz języka filmowego wydaje się narzędziem egzekwowania marketingowego planu, w "Jak zostałem gangsterem" czuć autentyczną frajdę z opowiadania historii, zaplatania fabularnego patchworku, pracy z aktorami. Słowem, widać miłość do - cytowanej i trawestowanej z lepszym i gorszym skutkiem - konwencji. -
2.72.73.33.33
Więc nawet, jeśli film Milowicza i Anuszewskiego jest wieśniacki, bo właśnie taki miał być, marne to pocieszenie. Bolcom, Stolcom i reszcie chłopaków już podziękujemy. -
3.03.02.72.73
Układa się to wszystko w koncert na klasyczne instrumenty kina grozy. Tyle, że za sprawą scenariopisarskiego lenistwa, z ekranu wieje nudą.
Najwyżej ocenione
-
7.97.97.17.19
Zrobione jest to wszystko tak, że szczęka bezustannie ląduje na podłodze. Reżyser ma zaplecze w fabułach, zaś o materii dokumentalnej myśli w kategoriach punktów zwrotnych oraz eskalacji napięcia.
Najniżej ocenione
-
2.72.72.32.31
W swoich najlepszych momentach film przypomina tanią, odpustową, szkaradną estetycznie, pozbawioną krzty narracyjnego polotu, wyzutą z humoru, konstrukcyjnie niespójną, lichą dramaturgicznie, kiepsko sfastrygowaną, pstrokatą, koncepcyjnie miałką, nieskażoną głębszą myślą i powierzchowną frajdą, nudną jak flaki z olejem, niezamierzoną parodię "W głowie się nie mieści" studia Pixar. -
1.81.80.90.91
Debiutujący za kamerą Christoph Rurka całą wiedzę o kinie i życiu wyniósł najpewniej z polskich kabaretów. Bez względu na to, czy obserwujemy propozycję korupcyjną, podglądamy bohaterów przy kuchennym stole czy jesteśmy w samym środku policyjnej obławy, oglądamy festiwal czerstwych gagów, pozbawionych puenty dowcipasów i słownego ping-ponga, w którym za piłeczkę służy ołowiana kula.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
5.65.64.24.23
Ekranowe konflikty są grubo nakreślone i choć filmowy świat zaludniają ciekawe postaci, ich wątki sprawiają wrażenie dopisanych na kolanie, służą jedynie odwracaniu uwagi od wątłej opowieści o Howardzie.
- Jeżeli jesteś Michał Walkiewicz, to możesz uzyskać dostęp do panelu administracyjnego krytyka.