Creed: Narodziny legendy

Bardzo rzadko wzruszam się na filmach. Tym razem jednak naprawdę zaszkliły mi się oczy. Wielkie kino.

Kawał rzetelnego filmu, a gdyby spojrzeć na ostatnie 12 miesięcy, jest też jedną z nielicznych naprawdę udanych kontynuacji hitów sprzed lat.

Ponadczasowe dzieło, które złotymi literami wpisze się zarówno w historię "Rocky'ego", jak i całej kinematografii.

Dobiegający siedemdziesiątki Rocky Balboa jest jak sam film: szczery, empatyczny, ujmująco prostolinijny.

Zrobiony jest z wyczuciem, szacunkiem i mądrością należną cyklowi, który ma przywilej kontynuować.

W świecie rozrywki rządzonym przez sequele, rebooty i remake'i "Creed" jest ewenementem. Jednym z nielicznych filmów, które składając hołd dawnemu herosowi, tworzą zupełnie nową filmową jakość.

Najlepszy jest finał, zarówno ten ringowy, jak i później, gdy Ryan Coogler nawiązuje do historii Rocky'ego - prawdziwa wisienka na torcie.

Tak dobrze już dawno nie było. Wystarczy usłyszeć świst wyprowadzanych ciosów i inne odgłosy ringu, by dać się porwać "Creedowi". Dla fanów kina sportowego - seans obowiązkowy.

Nie jest filmem rewolucyjnym. Jednak dawno nie było w kinie tak satysfakcjonującej rozrywki w starym, dobrym stylu.

Kawał świetnego kina i widowisko, które obok pierwszej i szóstej części Rocky'ego staje się jednym z lepszych aktorskich dokonań Sylvestra Stallone.

Pełnokrwiste kino bokserskie, w którym jest miejsce na tradycyjne, dynamicznie zmontowane sceny treningów i walk z opowieścią o przyjaźni czarnoskórego pięściarza z białym trenerem.

Kino najlepszego sortu, które się świetnie ogląda, chociaż całość mocno gra na sentymentach do "Rocky'ego". Wciągająca historia, charyzmatyczni bohaterowie, doskonale napisane dialogi i wyborny montaż - to składniki, z których Ryan Coogler stworzył bardzo dobry i solidny film.

Twórcy nie przesadzili jednak z lukrem i odkurzyli po prostu statuę Rockiego dając widzom to co najlepsze z serii. Również to, co najlepsze w dramacie sportowym.

Przejmujący spektakl, który trzeba zobaczyć. To jak wdrapywanie się na schody, aby u szczytu otrzymać przejmujący widok, który zapiera dech w piersi.

Przypadł mi do serca głównie za sprawą Stallone'a, który po raz kolejny postanowił odkurzyć postać Rocky'ego. Bez niego ten film by się nie obronił.

Ma równe i miarodajne tempo, nie czuć w nim ani jednego fałszywego ruchu, wszystko jest odmierzone i dopasowane niczym bokserskie ruchy.

Nie jest to wielkie kino, bo jest pełne schematów, a niektóre wątki - głównie relacja Adonisa z wdową po ojcu - można było bardziej rozbudować i rozwinąć. Niemniej reżyserowi udało się odświeżyć serię, by znów utrzymać w napięciu do finałowego starcia.

Naprawdę solidne, męskie kino, które każdy - zarówno ci, którzy na "Rockim" się wychowali, jak i ci, dla których nie ma znaczenia kultowego - z pewnością doceni.

Z pewnością nie nokautuje, ale stanowi ciekawy wstęp do kolejnej kilkurundowej sagi bokserskiej. Choć czempion wciąż jest tylko jeden.

Nie nokautuje, ale jest godnym spadkobiercą oryginału, który Ryan Coogler traktuje z nostalgią. Dostarcza przy tym najważniejszego - czyli czysto sportowych emocji.

"Creed" łyka się łatwo, z przyjemnością i pewnym zdumieniem, że hollywoodzka rozrywka może być naprawdę wysokiej jakości.

Trzeba przyznać, że powrót do świata boksu jaki zaserwował Ryan Coogler jest nadspodziewanie udany. Pomysł na tę kontynuację jest interesujący i ciekawie poprowadzony. Szkoda tylko, że chwilami idzie na łatwiznę, wybierając przesadnie proste rozwiązania fabularne.

W najlepszym wypadku "Creed" wydaje się naiwny, a w najgorszym - fałszywy. "Creeda" broni jednak energia.

Pokazujący samą istotę fenomenu kina: rzecz nie musi być wybitna, żeby dała się kochać.

Nie potrafił mnie dostatecznie zaangażować, a seans oglądało się przez większość czasu bez większego przejęcia wydarzeniami. Braku zaskoczenia opowieścią się spodziewałem, ale wierzyłem, że Coogler będzie miał więcej do zaproponowania.

W pomyśle i scenariuszu Ryana Cooglera sporo jest logicznych błędów i wzajemnych sprzeczności. Ale jest też potencjał. Gdyby tylko Michael B. Jordan potrafił je zagrać. Brak talentu odtwórcy głównej roli pasuje do "Creeda" jak walkower do mistrza świata.

Niestety, ale na ringu po przeciętnej walce zostaje tylko Stallone dla którego jedynie można zobaczyć ten film.

W zasadzie w każdym z filmów o Rockym chodziło o tę jedną scenę: biegu, najczęściej przez miasto. Można zaryzykować tezę, że to Rocky rozpropagował jogging, choć pewnie Forrest Gump byłby innego zdania.

Ryan Coogler dokonał czegoś naprawdę niesamowitego - nakręcił siódmą część cyklu, która przebija przynajmniej połowę z wcześniejszych odsłon, a jednocześnie skierował kontynuowaną serię na nowe tory, które jeszcze kilka lat temu byłyby nie do pomyślenia.

Jest jedną z najlepszych produkcji ostatniego roku. Na pewno zajmie godne miejsce w panteonie dramatów sportowych.

Od dzieła Cooglera bije taki sam urok jak od poprzednich filmów o Rockym, pozytywna energia oraz siła.