Łukasz Radecki

Takiego Jokera jeszcze kino nie widziało i trudno będzie go przebić innym. Oczywiście, ogromna w tym zasługa nagrodzonego Oskarem Jaoquina Phoenixa, który płynnie lawiruje między stanami rozpaczy, nerwowego śmiechu, kompletnego zagubienia i uwolnionej zimnej agresji.

Pięknie wygląda, pięknie brzmi, jest absolutnie tak wspaniały, jak oryginał.

Bez wątpienia jest to film znakomity, choć czy dorównuje poprzednikom? Ciężko jednoznacznie stwierdzić.

Superbohaterskie kino ma się wciąż znakomicie, czy się to komuś podoba, czy nie, a Detective Comics Extended Universe wciąż uparcie goni za Marvelem. I choć nadgonić nie zdoła, trzeba przyznać, że wreszcie znalazło właściwą drogę - czego dowodem jest choćby "Shazam!".

Takiego Jokera jeszcze kino nie widziało i trudno będzie go przebić innym. Oczywiście, ogromna w tym zasługa nagrodzonego Oskarem Jaoquina Phoenixa, który płynnie lawiruje między stanami rozpaczy, nerwowego śmiechu, kompletnego zagubienia i uwolnionej zimnej agresji.

Na pewno nie jest to film dla wszystkich, na pewno nikogo nie pozostawi obojętnym.

Składa hołd epoce, którą dorośli wspominają z sentymentem. Potwór, choć przerażający, jest tu tylko dodatkiem, do tego by opowiedzieć o dwóch ważniejszych kwestiach - przyjaźni i dorastaniu.

Wybitny. W pewnej kwestii można stwierdzić nawet, że pionierski - nie znajduję w pamięci polskiego obrazu, w którym tak doskonale zrealizowano dźwięk - tu słychać wszystko co trzeba, na tym samym poziomie głośności, nie ma problemu ze zrozumieniem wypowiadanych kwestii czy ryzyka utraty słuchu przy motywach muzycznych.

Trzeba przyznać bowiem, że poziom efektów specjalnych pozostawia konkurencję daleko w tyle. I tyle. Bo nawet w trzeciej części te walki oglądało się po prostu lepiej.

Seans tego obrazu można sobie zaplanować między kolejne odsłony wyczynów Jean Claude Van Damme i Stevena Seagala. Jak odskocznię i relaks.

Nie jest to może klapa na miarę "Jestem zemstą" z Johnem Travoltą czy coraz słabszych produkcyjniaków z Bruce'm Willisem, niemniej, to film cierpiący na ciężką przypadłość, jaka dotyka thrillerów i kryminałów. Brak oryginalnego pomysłu. Plus za to, że nawet przez moment "Złe psy" nie próbują udawać nic innego.

Nie ucieszy ani fanów komputerowej rozrywki, ani nie zdobędzie nowych widzów. Jako rozrywkowe, niezobowiązujące kino na raz wystarczy, ale jako zapowiadane odświeżenie legendy, niestety nie.

Pięknie wygląda, pięknie brzmi, jest absolutnie tak wspaniały, jak oryginał.

Zdecydowanie warto zobaczyć ten film, by przypomnieć sobie, że nie trzeba brawury, by opowiedzieć dobrą historię. Dla miłośników Agathy Christie, dobrych kryminałów i starego kina - rzecz obowiązkowa.

Takiego Jokera jeszcze kino nie widziało i trudno będzie go przebić innym. Oczywiście, ogromna w tym zasługa nagrodzonego Oskarem Jaoquina Phoenixa, który płynnie lawiruje między stanami rozpaczy, nerwowego śmiechu, kompletnego zagubienia i uwolnionej zimnej agresji.

Bez dwóch zdań film zapewni dobrą zabawę każdemu, kto polubił wcześniejsze produkcje Lego.