Nie powiem, że chciałbym zobaczyć "Hana Solo" w rękach kogoś odważniejszego, bardziej stosownym byłoby powiedzieć, że chciałbym zobaczyć coś bardziej oryginalnego.

Niby poprawnie, dość staroświecko zrealizowana przygodówka, lecz zabrakło jej pazura.

Stępione love story i nachalny wątek feminizującego robota rewolucjonisty to główne grzechy produkcji. Reszta, to tak jak napisałem, przyjemna opowieść, potrzebna część sagi.

Okazał się bardzo porządnym, wciągającym i przyjemnym origin story jednego z najbardziej znanych bohaterów w historii kina.

Prawda jest taka, że w tym wszystkim jest zbyt dużo niedoróbek, braków lub błędnych decyzji, abym jako dziennikarz, widz i krytyk mógł w pełni wszystko zaakceptować. Bawiłem się dobrze, ale po tym filmie w odróżnieniu od trzech poprzednich, pozostaje we mnie tylko obojętność, jaką mimo wszystko rzadko odczuwam w kinie widowiskowym.

Nie spodziewajcie się po tym obrazie cudów, nie zmieni ani świata filmu, ani gwiezdnego uniwersum. To po prostu udany, dobrze zrealizowany film z ciekawą opowieścią - ciekawszą, jeśli jesteście fanami tego świata.

Akcja pędzi na złamanie karku niczym Han i Chewie w swojej kupie złomu, a liczba plot twistów jest wręcz nieprawdopodobna.

Przyzwoita i udana rozrywka, po prostu jeszcze jeden odcinek wielkiej serii. Odcinanie kuponów trwa, ale ciągle robione jest to ze sporą klasą.

Co z tego, że bawiłem się dobrze w kinie, jeśli za tydzień niewiele już będę z seansu pamiętał i nie widzę powodu, żebym chciał kiedyś ponownie obejrzeć historię młodego Solo.

Kolejny film, który udowadnia, że świat Gwiezdnych wojen to cała galaktyka ciekawych postaci, porywających wątków i interesujących planet oraz to, że przy takiej ilości kolejnych sequeli, prequeli i innych pobocznych projektów, każdy można zrobić z szacunkiem dla fanów.

Porządne widowisko i godny element sagi, aczkolwiek Mocy tu nie uświadczymy.

Nie ma do zaoferowania praktycznie nic więcej niż przedstawienie rzeczy, które fani Hana chcieli zobaczyć. Te są naprawdę kapitalne i spełniają oczekiwania, jednak w filmie jako całości wyraźnie czegoś brakuje, a momentami można poczuć znudzenie.

Nie jest to najlepszy film z uniwersum Star Warsów, ale też nie najgorszy. Taki nawet mocny średniak.

Kawałek niezłego filmu, na który warto skoczyć do kina.

Znowu Disney stara się zagospodarować lukę, która rozdziela dwie wykreowane przez Lucasa trylogie. O ile mam olbrzymie wątpliwości co do cyklu zainicjowanego w 2015 roku przez J.J. Abramsa, seria spin-offów to najlepsze, co mogło przytrafić się marce Star Wars. Najnowszy film opowiadający o losach młodego Hana Solo tylko to potwierdza.

Za wyjątkiem efektów specjalnych i scenografii - wszystko bowiem nie jest tutaj złe, lecz także nie jest na tyle dobre, aby mogło zachwycić. Otrzymaliśmy kino środka, które krzywdy Wam nie zrobi, ale też Was nie porwie.

Pierwszy raz od momentu przejęcia gwiezdnowojennej franszyzy przez Disneya miałem wrażenie, że ktoś stara się wcisnąć mi pięknie zapakowany towar drugiej kategorii, przekonując, że to produkt pierwszej klasy.

Raz jest mrocznie i dynamicznie, zaraz humorystycznie i łagodnie. Raz twórcy są zachowawczy, innym razem szarżują z okrzykiem "a może się uda". A film ostatecznie sprawdza się idealnie jako lekka opowieść o losach młodego łotrzyka, właśnie - łotrzyka, bo duch takich romansów nad produkcją również się unosi.

W moim odczuciu jest to najsłabszy film jaki dotychczas został zaprezentowany w całym uniwersum Gwiezdnych Wojen.

Lekka i efekciarska, lecz równocześnie bardzo prawdziwa opowieść. Pozbawiona olbrzymiego bagażu patosu charakterystycznego dla marki, jednak ani na moment nietracąca tej przaśnej radości oraz magii sygnowanej znakiem jakości "Star Wars".

Najsłabszy ze wszystkich dotychczasowych produkcji od Walta Disneya. Poprzednie widowiska osadzone w tym uniwersum były jakieś. Budziły większe lub mniejsze kontrowersje. W tym przypadku obcujemy z filmem tak naprawdę niepotrzebnym.

Kawał świetnie wyglądającej i brzmiącej, pierwszorzędnej i zapierającej dech w piersiach zabawy, utrzymanej w klimacie oryginalnych epizodów.

Jest przyzwoity, chociaż jest o krok od bycie słabym.

Do "Hana Solo" trudno się więc przyczepić na jakiejkolwiek platformie realizacji, ale film i tak trudno uznać za rewelacyjny. Mimo, że ogląda się go z przyjemnością, Ron Howard nie stworzył arcydzieła, a historię ikonicznego bohatera "Star Wars" opowiada niezbyt spójnie, dokładając do niej szereg mało istotnych wątków, które niepotrzebnie wydłużają film.

Wartka akcja, sympatyczni bohaterowie, klimat i duch przygody. Sympatycy tych składników będą zadowoleni, a fani Gwiezdnych Wojen nie powinni czuć się rozczarowani, nawet mimo problemów prześladujących ten film.

Stanowi porządną rozrywkę, w której jest miejsce i na przygodę, miłość i dużą dawkę humoru, nie ma jednak scenariuszowej odwagi, pomysłu na lepszą historię i wyjścia z szablonu. Rezultat ostatecznie jest dość przeciętny, co i tak należy przyjąć pozytywnie, zważywszy na ogrom problemów na planie.

Nie jest najgorszym filmem opatrzonym logiem Star Wars, ale też sporo brakuje mu do tych najlepszych. To średniak. Taka rozrywka bardziej skierowana chyba do najmłodszych widzów, którzy z główną saga nie są być może tak dobrze zaznajomieni i chyba to mi najbardziej przeszkadza.

Mój ulubiony film uniwersum, a także jedna z najlepszych rozrywkowych produkcji, jakie widziałem.

Ani przez sekundę nie zaserwował mi dreszczyku emocji, który potrafi mi towarzyszyć nawet w kiepskich filmach, które jednak są ciekawe. "Han Solo: Gwiezdne Wojny - historie" jest dla mnie trochę bezdusznym, ale poprawnym filmem.

Uwodzi mnie swoim ułożeniem oraz porządkiem, realizacyjny chaos i starcia różnych wizji artystycznych mogły zebrać duże żniwo, lecz Ron Howard zdołał całość nie tylko uratować, ale uporządkować i ogarnąć. Z zastanych elementów układanki skonstruował opowieść o samotności i zdradzie, którą się całkiem sympatycznie ogląda. To wszystko pozwala przymknąć oko na wszelkie niedoskonałości scenariusza oraz kiepską Emilię Clarke.

Jest to z pewnością najlepsza odsłona nowych Gwiezdnych wojen. Wreszcie otrzymaliśmy zaskakującą, oryginalną fabułę, która nie tylko wypełnia kilka białych plam na mapie oficjalnego kanonu, ale też z powodzeniem tworzy nową samodzielną jakość.

Przyjemny, pełny akcji i humoru film, który zupełnie nie wypływa na całą resztę starwarsowskiego uniwersum. Solo okazał się okej.

Najsłabszy odcinek w disnejowskim rozdziale galaktycznej sagi, ale wciąż nie jest to zły film. Dostajemy już chyba ostateczne potwierdzenie, że powrotu do mrocznych widm nie będzie.

Zyska uznanie nie tylko nowych fanów serii. Porusza wątki doskonale znane starszym wielbicielom postaci Hana, lecz również wprowadza odkrywcze spojrzenie w głąb jego osobowości.

Będzie zapewne ciąg dalszy tej historii - i nie ukrywam, że sporo sobie po nim obiecuję.

Efekt końcowy jest niezły i wytrzymuje ciężar oczekiwań.

Nie da się zastąpić Harrisona Forda, ale ryzyko i tak się opłaciło. Powrót do młodzieńczych lat jednego z najpopularniejszych bohaterów "Gwiezdnych wojen" to kawałek porządnej rozrywki.

W filmie nie ma ani jednego nawiązania do Mocy. I mocy, może niekoniecznie tej lucasowej, ewidentnie miejscami brakuje.

Nie aspiruje do miana przełomowego blockbustera, ale na szczęście wcale nie musi. To bardzo nostalgiczna podróż do przeszłości, puszczanie oka do fanów i spektakularne akcje, do których chce się wracać.

Łotrzykowski western w najlepszym wydaniu!

Wszystko to jest zgrabnie napisane, opowiedziane i zrealizowane. Jeżeli tak będą wyglądać kolejne filmy to mogą te spin-offy trzaskać co roku przez następne 20 lat.

Dobra wiadomość jest taka, że wcale nie jest tak źle. Ale nie jest też jakoś specjalnie dobrze.