Nowe Kino

Nie powiem, że chciałbym zobaczyć "Hana Solo" w rękach kogoś odważniejszego, bardziej stosownym byłoby powiedzieć, że chciałbym zobaczyć coś bardziej oryginalnego.

Soderbergh ujawnił się tutaj jako młody talent potrafiący przeprowadzić trafną psychoanalizę toksycznych związków i zaprezentować ją w przejrzysty i niezwykle intymny sposób.

Niestety, "Pacific Rim: Rebelia" jest przykładem na to, co się dzieje z autorskim projektem wizjonerskiego twórcy po tym, jak ster przejmują wielkie korporacje.

Ciekawszy anty-bohater oraz lepszy aktor wcielający się w jego rolę - gdyby z takiego pułapu rozpoczęli twórcy dwa lata temu, do całej serii miałbym zupełnie inne podejście.

Nie dostarcza tylu emocji, ile mógłby. Przeciwko filmowi przemawiają jego postaci drugoplanowe, które zostają potraktowane po macoszemu i są jedynie karykaturami.

Młody reżyser udźwignął temat z niezwykłą gracją i stworzył jeden z najlepszych filmów roku.

Kadry przypominają obrazy, sztywne zachowanie bohaterów ma w sobie odpowiednią dynamikę, a całego nastroju dopełnia muzyka klasyczna - "Barry Lyndon" to najlepszy film, jaki możemy obejrzeć, jeśli chcemy przynieść się w czasie do XVIII wieku.

Śmiała i innowacyjna reżyseria pozwoliła Nemesowi stworzyć niezwykły i jedyny w swoim rodzaju klimat, "Syn Szawła" może spokojnie zajmować miejsce wśród tak pięknie nakręconych filmów jak "Lista Schindlera" i "Pianista".

Wątpię, by nowym historiom towarzyszyły takie emocje i wrażenia, jak po seansie najnowszego filmu Jamesa Mangolda. "Logan" to film superbohaterski na najwyższym poziomie.

Podczas gdy "Sandy Wexler" odznaczał się jakąś krztą rozumu, a nawet humorem, "Ojciec roku" pozbawiony jest obu.

To powrót do jakości pierwszej części, po niezwykle nudnej i bezowocnej "dwójce", której nie udało się przeskoczyć jakościowego progu o wysokości krawężnika.

Największy problem z "Ligą Sprawiedliwości" to taki, że jest to film całkowicie pozbawiony klimatu i własnego charakteru.

Niestety, "Pacific Rim: Rebelia" jest przykładem na to, co się dzieje z autorskim projektem wizjonerskiego twórcy po tym, jak ster przejmują wielkie korporacje.

Taika Waititi wykonał zaledwie to, co do niego należało, ale nie wystarczyło to, aby stworzyć prawdziwie epickie zakończenie.

J. K. Rowling chciała rozpocząć zbyt wiele na raz i nie skupiła się na najważniejszej rzeczy, która uczyniła Harry'ego Pottera tak znaną i lubianą serią - bohaterach. Nie ważne ile w filmie zobaczymy fantastycznych zwierząt i różnorakich zaklęć, jeśli nie będzie w kolejnych filmach bohaterów, na których nam zależy, to wykreowany przez nią nowy świat na zawsze pozostanie pusty.

Głównym powodem, dla którego nie uważam "Lśnienie" za dzieło wybitne jest fakt, że jako horror sprawuje się marnie.

Zdecydowanie ma swoje zalety. Jednakże, biorąc pod uwagę wszystkie przeciwności losu narzucone przez same koncepty wszechmocy, jak i drażniące dziury fabularne, nie mogę powiedzieć, że byłem całkowicie zachwycony najnowszymi "Avengersami".