Player One

Obraźliwy, pusty, żenujący, bezdennie głupi, zaprzeczający sam sobie, wyzuty z krzty kreatywności i chęci oddania hołdu popkulturze, którą wykorzystuje jak podła żmija.

Wciśnięto na siłę nawiązania oraz postacie z innych serii do filmu, jednocześnie zapominając o stworzeniu ciekawego antagonisty czy bohaterów z krwi i kości.

Początkowo można się wręcz zażenować niektórymi dialogami, a i z tego świetnego pomysłu dało się wyciągnąć więcej, ale jest i tak masa zabawy, no i retro klimat

Najlepiej ten film podsumowuje chyba scena, w której Stalowy Gigant wykonuje gest 'okejki' z "Terminatora 2". Nawet oglądalna wydmuszka, choć bez krzty ducha.

Lepszy technicznie niż fabularnie, lecz jest to dobre kino. Spielberg gdzieś tam oddaje hołd samemu sobie i dobrze na tym wychodzi.

Skupia się na wrzuceniu jak największej ilości nawiązań i przez to zapomina o dobrej fabule i stworzeniu bohaterów. Nuda.

Był mega hype bo książka mnie porwała, wyszło dobre kino sf ale za dużo kultowości na cal na minutę filmu. Spielberg nie wie co to cult-classic bo on nie był widzem tylko artystą więc nie odbierał tego tak jak dzieciaki w latach 80 i 90 i się mu nie dziwię, że nie wiedział jak się do tego zabrać. Teraz na DVD to się spoko ogląda bo można zatrzymać film i się dokładnie przyglądnąć co tam też reżyser napakował.

Ta zwyczajnie pretekstowa historia pozostawia ogromny niedosyt, chociaż może to i dobrze. Wynagradza kapitalną filmową robotą w dostarczaniu widzowi dziecięcej rozrywki. Eastereggowa kopalnia skarbów.

" Ready Player One bitwa 2 armi" jest filmem z całkiem ok efektami specjalnymi lecz fabuła to łoooo myślę, że każdy wie co przez to "łoooo" miałem na myśli. Jeżeli lubisz odnajdować różnorakie smaczki i inne nawiązania to będziesz w niebo wzięty, ale jeśli liczyłeś na poprostu dobry film to w mojej opinii się zawiedziesz co może być nie słuszne;)

Wizualnie nie ma do czego się przyczepić, a liczne easter egii dają frajdę, ale to najgorszy film Spielberga, nie mający startu do powieści. Rec: tiny.cc/2lfmsy

Nie wiem, dlaczego ale ten film po prostu odepchnął mnie od siebie. Kompletnie nic do mnie z pop-kulturowych smaczków nie trafiło.

Ładny worldbuilding. Można się dobrze bawić. Ale czy coś więcej? No nie wiem. Raczej czegoś co by mnie szczególnie ujęło.

Scenariusz bardzo nijaki przez co nie czułem do końca ducha przygody ale wizualnie to wszystko wyglądało naprawdę świetnie.

Bardzo chotyczny, momentami bezsensowny, ale DOSTARCZA.Segment z Lśnienia super.Nieobiektywna ocena, bo przesłania ja moja miłość do O.Cooke

Dużo lepszy niż myślałem, że ostatecznie będzie. Mendelson nie traktuje roli poważnie przez co nie drażni jako przerysowany antagonista. Rylance + Pegg!

Film nudny, stereotypowy, z głównym bohaterem którego od początku mam gdzieś i z nadmiarem easter eggów, chyba Steven wypadł z form. Plus za niektóre nawiązania i finał[no i może za czarny charakter]

Film gdzieś do połowy daje radę, ale później zamiena się w nachalne, moralizatorskie gó*no. Idź już Spielbergu na zasłużoną emeryturę.

Kino. Dubbing. Cudo! Holiday to chyba alter ego Spielberga ;) Największy twórca popkultury udowadnia, że czuje się w niej jak ryba w wodzie. Zbyt wiele klisz :/

Nieco przewidywalny, ale idealny na relaks. Niektóre sceny zapierają dech w piersiach. Ben Mendelsohn wspaniały! IMAX to dobry wybór.

niby fabuła pretekstowa i wszystkiego tu jakby za dużo, ale ten list miłosny Spielberga do popkultury ma serducho we właściwym miejscu! kino wirtualnej przygody

Ten film niestety jest sporym rozczarowaniem. Byłam pewna, że pod względem fabuły nie będzie mi się podobało, ale liczyłam na ciekawą oprawę wizualną.

Nie będzie w moim top ukochanych filmów. Ale czuć tu wielkie bijące serce geeka Spielberga!

Bardzo porządne kino rozrywkowe, nic mniej, nic więcej. Uwaga, w obsadzie są spoilery!

Nawiązań do popkultury mniej niż w pojedynczym odcinku Gumballa. Spodziewałem się więcej przygody w stylu Indiany Jonesa. A tu jakieś buzi-buzi.

Zdecydowany przerost formy nad treścią. Jeden, wielki wylew popkulturowych symboli umieszczonych bez ładu i składu, pozbawiony sensownych bohaterów, fabularnie sztampowy z banalnym (by nie powiedzieć pretensjonalnym) przesłaniem. Dla wielbicieli wyliczania znajomych rzeczy na ekranie.

Nawet adaptowana powieść nie była bajaniem boomera w stylu "kończ waść, młodzieńcze, wróć do rzeczywistości" – w książce podkreśla się wręcz, że życie wirtualne jest obecnie niechcianą koniecznością; a cóż dopiero powiedzieć o znacznie bardziej zniuansowanym pierwowzorze „Sword Art Online”... Ale Spielberg to Spielberg, więc wyszło jak wyszło.