Here's Johny!!!

Kubrick po mistrzowsku buduje tu klimat osaczenia i klaustrofobii , stopniowo i powoli wciągając nas w świat potwornych wizji i coraz bardziej narastającego , nieznośnego wręcz niepokoju i napięcia , prowadzącego do przerażającej eksplozji istnego szaleństwa i terroru w wykonaniu Jacka Nicholsona. Arcydzieło filmu grozy.

Irytują mnie postacie oraz przeszkadza brak wyjaśnienia paru rzeczy, ale historia oraz klimat są na tyle świetne, że ciężko nie docenić filmu.

Naprawdę dobry horror na podstawie książek Kinga ze świetnym Jack'iem Nicholsonem (który w 99% gra tutaj samego siebie), gęstym klimatem i genialną realizacją.

Odosobnienie skutkujące uwydatnieniem zła drzemiącego w człowieku i psychodeliczną utratą osobowości. Niepokój narasta z każdą kolejną sceną i ilością suspensu. Lśnienie ostrzeżeniem i jednym z motywów przygotowujących widza na nadchodzący szok. Jack Nicholson staje się na 146 minut Jackiem Torrancem.

Najlepszy horror w historii.

Kubrick wywrócił tym filmem ramy horroru, tworząc nowe, swoje reguły i zaadaptował Kinga odczytując książkę lepiej niż autor się spodziewał (albo raczej, nie spodziewał). Powstało arcydzieło, nie ma co z tym dyskutować-studium szaleństwa i labirynt bez wyjścia, który robi wrażenie nawet po latach. "Here comes Johnny!"

Ten film jest bardzo dobry. Jack Nicholson powalił mnie na kolana i podejrzewam, że nie tylko mnie. Skopali postać Wendy, która aktorsko też nie powala.

Cóż wielkie ała, i wow, film daje popalić, lata 80 dają popalić, ta cała psychologia daje się we znaki, musiałbym zaprosić psychologa do tego filmu, ciekaw jestem co by powiedziała na ten temat, tego filmu. Dobrze zrobiony horror nigdy nie zawiedzie. Koszmar, koszmar i jeszcze raz koszmar. Ogóle nie mogłem wziąć oddechu.

Stadium samozatracenia i samotności podany w tak niepokojący i abstrakcyjny sposób, że ja to się bałem równie bardzo co ta biedna Wendy.

Szczerze nie wiem co lepsze film, czy książka. Nicholson jest przeeeeecudowny w tej roli! Pasuje idealnie.

Kubrick zatracił w tłumaczeniu na język ekranu całą magię powieści Kinga - nie przeraża, nie trzyma w napięciu. Plus za genialnego Nicholsona jest jedynym.

Wiem, że to klasyk gatunku ale on mnie po prostu ... rozśmieszał. Scena w której Wendy pyta o postępy w pisaniu Jacka - świetna. Muzyka : nie da się słuchać.

Dopracowane, przemyślane dzieło. I jak to się świetnie oglądało w kinie - niemal cholerne 40 lat po premierze!