Lśnienie

Here's Johny!!!

Irytują mnie postacie oraz przeszkadza brak wyjaśnienia paru rzeczy, ale historia oraz klimat są na tyle świetne, że ciężko nie docenić filmu.

Kubrick po mistrzowsku buduje tu klimat osaczenia i klaustrofobii , stopniowo i powoli wciągając nas w świat potwornych wizji i coraz bardziej narastającego , nieznośnego wręcz niepokoju i napięcia , prowadzącego do przerażającej eksplozji istnego szaleństwa i terroru w wykonaniu Jacka Nicholsona. Arcydzieło filmu grozy.

Odosobnienie skutkujące uwydatnieniem zła drzemiącego w człowieku i psychodeliczną utratą osobowości. Niepokój narasta z każdą kolejną sceną i ilością suspensu. Lśnienie ostrzeżeniem i jednym z motywów przygotowujących widza na nadchodzący szok. Jack Nicholson staje się na 146 minut Jackiem Torrancem.

Naprawdę dobry horror na podstawie książek Kinga ze świetnym Jack'iem Nicholsonem (który w 99% gra tutaj samego siebie), gęstym klimatem i genialną realizacją.

Najlepszy horror w historii.

Kubrick wywrócił tym filmem ramy horroru, tworząc nowe, swoje reguły i zaadaptował Kinga odczytując książkę lepiej niż autor się spodziewał (albo raczej, nie spodziewał). Powstało arcydzieło, nie ma co z tym dyskutować-studium szaleństwa i labirynt bez wyjścia, który robi wrażenie nawet po latach. "Here comes Johnny!"

Stadium samozatracenia i samotności podany w tak niepokojący i abstrakcyjny sposób, że ja to się bałem równie bardzo co ta biedna Wendy.

Ten film jest bardzo dobry. Jack Nicholson powalił mnie na kolana i podejrzewam, że nie tylko mnie. Skopali postać Wendy, która aktorsko też nie powala.

Cóż wielkie ała, i wow, film daje popalić, lata 80 dają popalić, ta cała psychologia daje się we znaki, musiałbym zaprosić psychologa do tego filmu, ciekaw jestem co by powiedziała na ten temat, tego filmu. Dobrze zrobiony horror nigdy nie zawiedzie. Koszmar, koszmar i jeszcze raz koszmar. Ogóle nie mogłem wziąć oddechu.

[2]

Dopracowane, przemyślane dzieło. I jak to się świetnie oglądało w kinie - niemal cholerne 40 lat po premierze!

chciałam napisać coś konstruktywnego, ale po prostu - niesamowite

Absolutna klasyka gatunku. Gęsty klimat i genialny Nicholson.

Oj nie siadło, nie siadło, zbyt duże chyba były me oczekiwania. Przegłośniona muzyka drażniła, miny Nicholsona zamiast straszyć śmieszyły a całość z czasem najzwyczajniej zaczęła nużyć. No trudno, nigdy nie byłem fanem filmowych adaptacji prozy (jak i samej prozy) Kinga ale podobno on też nim nie jest ;)

Kubrick zatracił w tłumaczeniu na język ekranu całą magię powieści Kinga - nie przeraża, nie trzyma w napięciu. Plus za genialnego Nicholsona jest jedynym.

Jack Nicholson, odpowiednia muzyka, dźwięki otoczenia i znakomita praca kamery kształtują ten film. Szkoda tylko zakończenia, które totalnie do mnie nie trafiło

Najbardziej przeceniony film w historii kina.

Jedna z lepszych adaptacji mistrza Kinga,autor nie przepada za nią za duże zmiany w scenariuszu ale trzeba przyznać że klimat hotelu oraz niezapomniane sceny robią wrażenie do dziś,brawa dla Nicholsona

Gdyby nie rola Shelley, można by powiedzieć, że to horror idealny

Szczerze nie wiem co lepsze film, czy książka. Nicholson jest przeeeeecudowny w tej roli! Pasuje idealnie.

Ciężko wyobrazić sobie kinematografię bez tego filmu.

porażka stulecia? jeszcze mniej wiarygodny niż książka, a Nicholson swą przerysowaną rolą popada w autoparodię - śmieszy bardziej niż "straszy", nope.

Jeden z najbardziej przereklamowanych filmów. Rewelacyjny Nicholson i niezły klimat, nic więcej.

w hotelu

Porządny horror, świetnie buduje atmosferę grozy i przez cały film czuć niepokój, co nie zmienia faktu, że nadal nie czuje filmów Kubricka.

Wiem, że to klasyk gatunku ale on mnie po prostu ... rozśmieszał. Scena w której Wendy pyta o postępy w pisaniu Jacka - świetna. Muzyka : nie da się słuchać.

Byłoby arcydzieło gdyby nie postać kobieca,która w zestawieniu z super wykreowanymi postaciami w tym filmie,była zbyt stereotypowa.

Nie straszy tanimi chwytami jak większość typowych horrorów , ważniejsza od wszelakich zjaw , jumpscare'ów czy krwawych jatek jest przede wszystkim umiejętnie budowana atmosfera grozy , powoli narastające napięcie , poczucie wszechogarniającej klaustrofobii i stopniowe popadanie w szaleństwo w wykonaniu jak zawsze niezawodnego Jacka Nicholsona. Wszystkie te elementy razem w połączeniu z hipnotyzującą partyturą tworzą coś zupełnie niepowtarzalnego , istne arcydzieło.