Waititi uczynił jednak Ragnarok zarówno najlepszą, jak i najzabawniejszą odsłoną quasi-nordyckiej sagi, inwestując weń swoje ucho do dialogów, unikalne poczucie humoru, umiejętność pracy z aktorami, zamiłowanie do kampowej estetyki, a także własną vis comica.

Jeden z najlepszych filmów w Marvel Cinematic Universe, pokazujący doskonale, z jak dużą odwagą można podchodzić do komediowych konwencji w ramach tego uniwersum.

Mimo wszystko, Thor Ragnarok pozostaje świetną ekranizacją wprowadzając nieco powiewu świeżości w skostniałą mitologię, która przenika do świata zwykłych śmiertelników i to dosłownie. Sam nie będąc fanem filmowych przygód boga piorunów, uznaję jego najnowsze starcie w obronie Asgardu za najlepsze ze wszystkich trzech dotychczasowych.

Ależ to jest znakomite! Jedna z najlepszych części uniwersum Marvela.

Dajcie się ponieść! Rozpaczajcie nad nielojalnością Lokiego, marzcie o braterskiej walce ramię w ramię i zakochajcie się w Korgu z gruzu!

Dwie godziny nieprzerwanej zabawy. Chris Hemsworth wreszcie spełniony.

Jest takim must see każdego fana Marvela i fantastycznych blockbusterów ogólnie, ale osoby spoza fandomu również będą się świetnie bawić. Thor: Ragnarok jest jednym z najlepszych, jeśli nie najlepszym w ogóle, filmów Marvela.

Zdecydowanie jeden z lepszych filmów MCU. Rozrywka i akcja na najwyższym poziomie.

Kolorowo, wesoło i z przytupem - to brzmi jak niezła impreza! Zdecydowanie najśmieszniejszy film Marvela, najlepszy film o Thorze.

Niewątpliwie najlepiej przełożona na ekran komiksowa historia MCU.

Kawał dobrej rozrywki. 130 minut jazdy bez trzymanki, wzbogaconej o dobry humor, ciekawych bohaterów, miłe dla oka efekty specjalne oraz akcję i jeszcze więcej akcji.

Chyba żaden dotychczasowy film Marvela nie był tak rozbrajający, tak uroczo absurdalny i zabawny jak właśnie "Thor: Ragnarok".

Dwugodzinna rozrywka, chwilami ocierająca się już o autoparodię lub aktorską improwizację, przyklei nam uśmiech na twarzy, który nie zejdzie jeszcze długo po wyjściu z kina.

Jeśli poprzednie wydawały się zbyt ponure i poważne to trzecia część łamie ten schemat wprowadzając i wzbogacając film o potrzebny czasem luz. W tym luzackim tonie nie popada jednak w tak nachalny humor, a przy genialnych dialogach i trzymającej w napięciu fabule nie można się nudzić.

Lekkim krokiem wprowadza nieco powietrza i świeżości w pełną już autopowtórzeń serię. Nie ucieka jednak przy tym od istotnych kwestii.

Reżyser czuje kino komiksowe i stratą niepowetowaną dla widów i wytwórni byłoby, gdyby nie stworzył czegoś jeszcze. Thor wyszedł mu niemal bezbłędnie i nie przesadzę, jeśli napiszę, że był to najbardziej rozrywkowy blockbuster, jaki widziałem w 2017 roku.

Solidnie egzekwuje plan założony przez Waititiego. Nie jest to film, który na zawsze odmieni nasze spojrzenie na Marvela, ale na pewno można zaliczyć go do tych lepszych komiksowych ekranizacji.

Chociaż początek jest dość powolny i spokojny, "Ragnarok" nabiera rozpędu doprowadzając do ekstremum. Człowiek-Młot nabiera nowych mocy i jest jeszcze bardziej niebezpieczny niż się można spodziewać.

Umiejętnie skrojone fantasy podlane sporą ilością science-fiction, a wszystko okraszone energetycznymi brzmieniami elektronicznej muzyki. Połączenie doskonałe i dwie godziny wyśmienitej zabawy.

Blockbuster pełną piersią i nawet delikatna stylizacja na hołd dla atmosfery retrowave, szczególnie widoczna w warstwie muzycznej, nie pozwala o tym zapomnieć. Jeśli więc po poprzednich seansach spędzonych w towarzystwie bohaterów Marvela wychodziliście z kina zadowoleni, nie inaczej będzie tym razem.

Gdyby tylko naprawić żenujący pierwszy akt, wyrzucić kilka gimnazjalnych żartów i nadać historii pozory logiki, "Thor: Ragnarok" byłby świetnym filmem. Tak jest jedynie znaczącym postępem w stosunku do "Mrocznego świata", ale bez rewolucji: trylogia o Thorze to wciąż najsłabszy punkt w filmografii Marvela.

Jest przygodową komedią w klimacie surrealistycznej space opery, a jednocześnie swego rodzaju parodią dotychczasowych obrazów, w których występowali książęta Asgardu. I tak ten film sprawdza się najlepiej - jako pastisz, parodia, cudna kosmiczna głupawka, trochę mniej zaś jako spójna część uniwersum.

Najlepszy jak do tej pory solowy film poświęcony temu bohaterowi. To zupełnie inna produkcja niż poprzednie dwie - całkowicie odmieniono stylistykę i przesunięto akcent na warstwę humorystyczną. Choć niestety nie będzie to produkcja, którą zapamiętamy na długo, zabawa w trakcie seansu jest przednia.

Całość filmu wypada zdecydowanie na plus - oferuje świetną rozrywkę, a wiele aspektów filmu jest zrobiona naprawdę porządnie. Niemalże każda scena i większość dialogów jest naładowana dowcipem, przez co produkcję niezmiernie przyjemnie się ogląda, choć komediowość nie przesłania ani nie zastępuje fabuły.

Niby od początku wiemy, dokąd nas zaprowadzi podróż przez "Ragnarok", a jednak dajemy się wciągnąć w tę pełną śmiechu i akcji opowieść. Udało się po raz kolejny po "Ant-Manie", czy "Strażnikach Galaktyki".

Jest do bólu ejtisowo, kolorowo, schizofrenicznie i przyjemnie kiczowato.

Najwyższy poziom komedii, świetnie skrojona rozwałka przeplatana wciągającą fabułą sprawiają, że rozrywkowość omawianego tytułu jest na najwyższym poziomie.

Uszczęśliwiający wymóżdżacz, który da nam dwie godziny radości, jeśli tylko zawiesimy wszelką niewiarę na kołku i damy się porwać tęczowemu rollercoasterowi.

Zmiana reżysera pozwoliła na dopełnienie ewolucji. Kicz zniknął, a widz zrelaksowany świadomością, o co tutaj chodzi, może płynąć i śmiać się z żartów oraz delikatnych aluzji ze strony bohaterów.

To nie tylko udane kino akcji, ale także zdecydowanie jedna z najlepszych produkcji Marvela.

Thor: Ragnarok może i ciężko zaliczyć do Marvelowskiej superligi, czyli do takich klasyków jak Strażnicy Galaktyki i pierwszy Iron-Man, ale to i tak kawał świetnego superbohaterskiego kina, któremu co prawda brakuje świeżości i większej dawki szaleństwa, ale nadrabia komediową otoczką i w większości świetnymi kreacjami aktorskimi.

Taika Waititi stworzył film doskonale przemyślany, taki, który nie stara się podążać utartymi szlakami, a raczej wyznaczać zupełnie nowe ścieżki.

Kawał bardzo przyjemnej rozrywki. Nie uświadczy się tu ani odmieniających życie doświadczeń, ani wrażeń, które pozostaną z widzem na dłużej, ale przez cały czas trwania seansu, będzie się po prostu dobrze bawić.

Efekt jest w dużej mierze satysfakcjonujący: jeden z największych blockbusterów roku nie ucieka od superbohaterskich schematów, które musi odbębnić w ramach franczyzy, ale równocześnie zostaje ometkowany autorskim stylem Waititiego.

Z całą pewnością jeden z lepszych filmów wykreowanych przez Marvel Studios. Szalenie zabawny, niezwykle dynamiczny i zbudowany przede wszystkim na relacjach pomiędzy naszymi ulubionymi bohaterami, stanowi najwyższej klasy rozrywkę. Szkoda tylko, że nie jest tak przełomowy, jak mógłby być.

Postanowione: jutro idę do kina jeszcze raz.

Kino rozrywkowe w czystej postaci, będące zarówno świetną kontynuacją, jak i podstawą do kolejnych superbohaterskich produkcji. Film pełen spektakularnych pojedynków, zabawnych, nieprzesadzonych dialogów i wizualnie perfekcyjnych miejsc.

To taki trochę kumpel-oszołom, którego wszędzie jest pełno, zawsze kradnie uwagę, ma w zanadrzu najlepsze anegdoty i nigdy nie można się z nim nudzić, nawet jeśli kilka razy nie wywiąże się z obietnic.

Najważniejsze, że nie czuć zmęczenia materiału, a nawet powiedziałabym, że "Ragnarok" lepiej sprawdza się jako kino rozrywkowe niż dwie poprzednie części. Duża w tym zasługa Chrisa Hemswortha.

Na tle poprzednich solowych przygód Thora film wypada świetnie, jednak bądźmy szczerzy, poprzeczka nie była zawieszona wysoko. Niestety, mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że nie jest to nowa jakość, o której tak głośno mówiono wszem i wobec.