-
480recenzji
-
383oceny
-
248pozytywnych
-
135negatywnych
-
6.2średnia
-
65%pozytywnych
-
1.1odrębność
Najczęstsze gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
5
"Tak długo podziwiał swoje własne odbicie, że w końcu wpadł do wody i utonął"- opowiada córce młodsza wersja Sofii, grana przez Mię Goth, ewidentnie nawiązując do arcydzieła spod pędzla Caravaggia, którego adaptacja również znalazła się wśród wspomnianej wcześniej kolekcji Valentino. Niestety, autor Tamtych dni, tamtych nocy podzielił los bohatera mitu Owidiusza i przepadł w głębi swoich własnych fascynacji artystycznych.
-
7
Rodzinny dramat pozbawiony niepotrzebnego krzyku, a otoczony warstwą lekkiego humoru nakazuje odbiorcy dokonania autorefleksji w zakresie jego własnego postępowania. Niezwykle ważny film, który niestety z uwagi na kameralną formę może pozostać niezauważonym.
-
4
Historia jest praktycznie przezroczysta, zaś bohaterowie snują się po ekranie bez większej witalności oraz kierunku. Nie chodzi tu nawet o podążanie za jakimś konkretnym MacGuffinem, lecz o danie widzowi poczucia, że jest w tej całej historii jakaś celowość.
-
6
Próbuje zrzucić z Francji ten płaszcz obłudy i pokazać, że nadal aktualne jest hasło - "wolność na wystawach, dla dekoracji, ale u siebie Porządek dla zasady".
Najwyżej ocenione
-
10
"Nadzy" mieszczą się świetnie w konwencji kina drogi, choć to droga obdarta z początku i końca, droga przez całe życie wąskimi uliczkami śmierdzącymi moczem, zmęczeniem, ubogimi natomiast w satysfakcję. W tym pijackim tangu rodem z "Pętli" Hasa brakuje na całe szczęście osądzania i wytykania palcem.
-
10
Debiut Maślony to absolutna emocjonalna petarda, którą odebrałem nie rozumem, a właśnie zmysłami czy też intuicją.
-
10
Możliwości reżyserskie Jagody Szelc wydają się być w tym momencie swego rodzaju synonimem możliwości reżyserskich całego polskiego kina. Jeśli tak właśnie jest, to znaczy, że nasza kinematografia ma się bardzo dobrze.
-
10
Z minuty na minutę niesamowite myśli zaroiły się w mojej głowie, interpretacja goniła interpretację, a obrazy autorstwa Sachy Vierny zaczęły mi się plątać z malarskimi osiągnięciami surrealisty Paula Delvaux. Pamięć zaczęła płatać figle i mieszać ze sobą wspomnienia każdego utworu literackiego i audiowizualnego z gatunku science-fiction.
Najniżej ocenione
-
0.5
W pełni zasługuje na miano najgorszego filmu polskiego w tym roku. Produkcja szczyci się miazgą zamiast fabuły, dialogami, które są nadzwyczajnie sztuczne i drętwe, a bohaterowie banalni aż do bólu.
-
1
Teraz, gdy wyłączność do mówienia prawdy o gangsterach dzierży Patryk Vega, a publika chętnie poszłaby do kina na Popka, ale nie w roli koproducenta, film Charona skazany jest na całkowitą porażkę. Pojedynczy śmiałkowie, którzy pokuszą się o wybranie na seans, przez jego większość najpewniej będą gapić się ślepo przed siebie, niczym matka głównego bohatera. Cytując piosenkę promującą to dzieło - "to jakaś chora jazda".
-
1
Reżyser ostrzegał, że to będzie jego najmocniejszy film. Nie sądziłem jednak, że jego moc będzie liczona w sile nienawiści do wszystkiego co nie jest Patrykiem Vegą. I to jest chyba w całej sprawie najsmutniejsze.
-
1
Nie potrafię znaleźć w sobie nawet małej cząstki miłości dla tego filmu, mimo, że uwielbiam Lawrence, kocham Michelle Pfeiffer i nigdy nie chciałem skreślać Aronofsky'ego jako twórcę. On sam jednak, "Mother!", a szczególnie jej przeokropnym finałem, wykreślił się z grona twórców, którzy mogliby mnie jeszcze zainteresować.
Najbardziej odrębnie ocenione
-
1
Nie potrafię znaleźć w sobie nawet małej cząstki miłości dla tego filmu, mimo, że uwielbiam Lawrence, kocham Michelle Pfeiffer i nigdy nie chciałem skreślać Aronofsky'ego jako twórcę. On sam jednak, "Mother!", a szczególnie jej przeokropnym finałem, wykreślił się z grona twórców, którzy mogliby mnie jeszcze zainteresować.
-
1
W całej swojej pompatyczności lub pretensjonalności, wydaje się być projektem skazanym na porażkę. Nikt chyba nie wierzył w to, że takie kino, przy europejskim budżecie i z europejską wrażliwością Denis, może się w ogóle udać. Co zresztą państwo za i przed kamerą nam udowodnili - nie udało się.
-
2
W obliczu widzianego przeze mnie zaledwie tydzień wcześniej genialnego "Zwierzogrodu", "Sing" jawi się jako mizerne i nic niewnoszące świecidełko, po które sięgnąć można, ale zdecydowanie nie warto. To nieszkodliwy twór z masą postaci i wątków, próbujący nas do siebie przekonać obietnicą muzycznej rozrywki, ale ostatecznie dający jedynie nieciekawą historię i, dla odmiany, nie najgorszy humor.
-
3
Reżyser się wielce nie wykazał.
