Nić widmo

Od dawna tak mocno nie współodczuwałam emocji bohaterów. Było mi po prostu źle razem z nimi, a świetna muzyka Greenwooda jeszcze bardziej wpędzała mnie w to napięcie. Jedno z lepszych doświadczeń 2017 roku.

Tak jak pewien film Andersona mnie wymęczył, tak ten całkowicie oczarował. Piękny, wysmakowany, hipnotyzujący. Po prostu wow.

Muzyka i kostiumy tworzą niepowtarzalny klimat.

Wspaniały finisz Day-Lewisa. Paul Thomas Anderson swój film tworzy na wspaniałym „podszytym” przekazie i nawiązaniach do romansów lat 40.

Gdyby tylko historia nie podążyła w takim, a nie innym kierunku albo skończyła się wcześniej to byłoby nieco lepiej, choć wciąż miałbym problem z tym jak wydumany ten film jest.

Zbyt długi, ze słabym zakończeniem oraz niezbyt dobrze napisanym romansem, ale z dobrą gra aktorską, świetną realizacją oraz kilkoma rewelacyjnymi scenami.

Kino. PTA i DDL opowiadają jak ciężko żyć z perfekcjonistą. Autotematyczny do bólu, zwłaszcza dla tego drugiego. Szkoda, że inne postaci pozostają tylko tłem.

Nie pozostawił mi wyboru. Tylko dyszka. Za pięknie skadrowany i pięknie opowiedziany film. A Lewisa postawię w domu i niech mi marudzi cały dzień.

Cudowny! Zachwyca wizualnie i zachwyca opowiadaną historią - jest poetycko, tajemniczo, klasycznie... A potem mamy trzęsienie ziemi. Warto zobaczyć!

kino ambitne, aktorsko mistrzowskie i jednocześnie antyrozrywkowe

Przyjemnie się oglądało, Day-Lewis starzeje się jak dobre wino, szkoda że nic już nie zagra.

Tak elegancki i wymuskany, że czujesz się głupio, jedząc w trakcie seansu parówki z keczupem - co prawda, oba są smaczne, oba są delikatne i oba sycą nasze pragnienie, więc nie wiem, po jaką cholerę czepiam się własnych słów. Tak, właśnie porównałem "Nić widmo" do parówek i nie żałuję tego.

Ładnie nakręcony, dobrze zagrany. Słaba końcówka. Zmęczył mnie.

Nuda, nuda, nuda. Ale nić tej niepokojącej relacji jednak wciąga z czasem. Jak zwykle dobry DD-L.

Dopracowany w najdrobniejszych detalach, pozbawiony wad i błędów. Rewelacyjne kostiumy, scenografia, muzyka i mistrzowski scenariusz. Wielkie trzy główne role.

Krawiec perfekcjonista, dla którego szycie ubrań to rytuał i jednocześnie cholernie trudny we współżyciu facet. Film też. I perfekcyjny i trudny w odbiorze.

Mistrzowski Daniel Day Lewis. Panie też fenomenalne. Ten film to prawdziwa perełka. Piękna muzyka. I ta wciągająca fabuła o miłości i obsesji.

Nie wiem za bardzo co napisać; ale takie grzyby na masełku bym opierdolił raz dwa

Perfekcyjny, zupełnie tak jakby go zrobił główny bohater.

z każdym kolejnym dniem gdy o nim myślę, czuję, że powinienem dać mu więcej, ale do czasu rewatchu oddam mu tylko serce

Jest Daniel Day-Lewis, później długo, długo nic i reszta aktorów, wybitny koleś. Sam film... ciężko coś o nim powiedzieć, nic wybitnego.

Film niczym osobowość głównego bohatera. Fascynuje, irytuje, bywa tajemniczy, cały czas jest elegancki, ale przede wszystkim jest genialny w swoim fachu.

Wspaniałe zdjęcia, praca kamery, udźwiękowienie, muzyka, światło - idealnie wykorzystane. Ten film nie ma słabych stron. Day-Lewis i Krieps - genialny duet.

Szparagi i grzyby podstawą zdrowego związku. Film z innej planety, gdzie główną rolę gra prawdziwy kosmita.

Generalnie nic się nie dzieje. Można oczywiście podziwiać piękne kostiumy, wystylizowane wnętrza, nastrojową muzykę, przemyślane kadry, perfekcyjną charakteryzację, ale na większe emocje nie ma co liczyć, no chyba że ktoś się "jara" przymierzaniem kostiumów – tak mniej więcej 40% filmu.
Ciekawe co najwyżej ukazanie, że praca może być ważniejsza od wszystkiego: kochającej rodziny, własnego zdrowia – to akurat wartościowa aluzja, również współcześnie.

Nić, która przeszyła wszystkie zakamarki mojej duszy. Dzieło kompletne i wspaniałe pożegnanie Daniela Day-Lewisa.

Idealny synonim wyjścia do drogiej restauracji - powoli rozkoszujesz się każdym kęsem filmu, chłonąc go w całości. Nawet jeśli zakończenie nie do końca sobie radzi, nie zmienia ono odczuć co do reszty filmu.

Mam ambiwalentne odczucia. Na początku historia wydawała się dość płytka, ale im bliżej końca tym bardziej hipnotyzował.

Film zrealizowany perfekcyjnie, i zdjęcia i muzyka no i montaż to mistrzostwo lecz zabrakło mi emocji.

Niesamowicie eleganckie, wyrafinowane i wysmakowane kino. Muzyka Jonny'ego Greenwood'a wybitna.

Jak dla mnie to najtrudniejszy do oceny z wszystkich filmów PTA. Tak jak w przypadku poprzednich jego filmów, większe uznanie przychodzi dopiero po powtórkach. Sylwester czy końcówka to sceny spełnione i wielkie.

PTA stworzył kolejny (niemal kompletny) majstersztyk! nie ma w kinie amerykańskim drugiego reżysera, którego filmy oddziałują na mnie tak intensywnie.

No nie wiem, jeden z niewielu filmów, których nie kupuję. Daniel i Lesley świetni, ładne to, ale jakież mimo wszystko nijakie.

Ten film to chyba najpiękniejsza wizualnie rzecz jaką obejrzałam w 2018 roku. Daniel Day-Lewis ma tu kreację szytą na miarę. Wysublimowany obraz o artyście.

Kształt wody z tym wygrał XDDD

Paul Thomas Anderson ty już wiesz co

Nietypowa opowieść o miłości i zrozumieniu swoich potrzeb, a może i nie tylko... PTA jest jednym z twórców, co do którego nie można być nigdy pewnym. Aktorstwo.

Ja bardzo lubię filmy z pięknymi ludźmi, pięknymi kostiumami i wnętrzami. Choć w tym filmie piękno ludzi jakby odbite w krzywym zwierciadle

P.T. Anderson każdy swój film ma dopracowany od początku do końca - i tym razem jest inaczej. Poruszający wątek miłosny głównych bohaterów i audiowizualna uczta dla kinofila.