Suzume to poruszająca opowieść o ukojeniu duszy, przeżyciu swoistego katharsis, a także piękna historia o rodzącym się uczuciu. Emocjonalna, a jednocześnie niebanalna.

Liczyłam na solidną animację, która zadowoli mnie pod kątem wizualnym. Tymczasem dostałam o wiele więcej - przede wszystkim idealnie narysowaną historię, która ujmuje, ale nie jest przy tym pretensjonalna.

Zdecydowanie polecam "Suzume" każdemu, kto szuka filmu, który zainspiruje, wzruszy i zaskoczy. To nie tylko piękna historia o miłości i dojrzewaniu, ale także przypomnienie o tym, jak ważne są relacje międzyludzkie i jak cenne są wspomnienia, które kształtują nasze życie. Nie wahaj się i daj się porwać niezwykłemu światu "Suzume" - gwarantuję, że nie pożałujesz tej decyzji.

Zachwyca w momencie, gdy magiczne siły próbują spustoszyć japońskie ulice, ale też muzyczna oprawa potrafi przyciągnąć i zaangażować. Pod wieloma względami fabuła jest prosta, może czasem aż za bardzo, ale też przecież w życiu nie zawsze wszystko musi być skomplikowane - proste zdarzenia czasem opisują najlepiej to, co czujemy.

Anime prezentuje się okazale i ma wysoką wartość artystyczną, natomiast scenariuszowi nie udało się wspiąć na taki sam poziom. Mimo niedociągnięć filmu wypad do kina oceniam pozytywnie.

Dlatego nawet jeśli "Suzume" ogląda się całkiem nieźle, bo są tu dobre pomysły, niezły humor, a strona wizualna jak zawsze u Shinkaia lśni, to im dłużej myślałem o scenariuszu, tym cały film zaczynał wyglądać gorzej w moich oczach. Wszystko sypie się w trzecim akcie. Zaś reżyser niczym w jego poprzednim dziele, "Tenki no Ko", nie zdołał w pełni wykorzystać poważnego tematu związanego z kataklizmami. Znajdziecie tu praktycznie pełny zestaw tropów, które były obecne w jego twórczości.

Zrealizowana w zachwycający wizualnie i muzycznie sposób współczesna baśń o młodej, dzielnej dziewczynie, która podążając za magicznym kotem, u boku zaklętego w krzesło mężczyzny, będzie musiała nie tylko dokonać niemożliwego, ale też stawić czoła traumie z dzieciństwa.