Rafał Majewski

To praktycznie autonomiczna produkcja, która stoi na własnych nogach, bo ma pomysł na siebie i coś do przekazania. Udaje się jej w wiarygodny sposób poruszyć ważne problemy, które nas dotykają przez co dostaliśmy aktualny i potrzebny film.

Niby to wszystko jest wizją reżysera, która zrodziła się w jego głowie w ciągu 4 lat, ale jakoś nie mogę uwierzyć, że wpadł on na coś takiego. To co było w ogóle dobre w jedynce zostało doszczętnie zniszczone i zamiast tego dostaliśmy nieudolnego klona wielu innych horrorów o opętanych lalkach.

Gdyby jeszcze to było podane w ciekawszej formie to nie narzekałbym, ale film był tak nudny, że usilnie walczyłem z potrzebą snu na sali kinowej.

Dzięki wyśmienitej obsadzie, wielowarstwowej intrydze oraz ciekawej narracji "Dżentelmeni" stanowią bardzo dobre kino rozrywkowe, które nie nudzi ani przez chwilę i pokazuje, że Guy Ritchie nie stracił nic ze swojej werwy, za którą go tak pokochano kiedyś.

Nigdzie nie znajdziecie takiego filmu jak ten. Ciężko byłoby znaleźć równie błyskotliwą, zaskakującą, pięknie nakręconą, a także bawiącą i trzymającą w napięciu w przeciągu paru sekund produkcję.

Ma w sobie wszystko co powinno być w dobrej laurce oraz filmie Quentina Tarantino. Reżyser daje upust swojej miłości do Hollywood, ale nie zapomina także o tym, aby nie przekroczyć pewnej granicy i nie serwuje nam czarno-białej wersji rzeczywistości.

Niczym już niewiele horrorów, udaje mu się utworzyć naprawdę przerażającą atmosferę, a do tego nie sięga po tak proste środki jak jumpscare'y. Zamiast tego korzysta z symboliki i daje nam pierdzącego Willema Dafoe. Czego chcieć więcej?

Ręcznie rysowana animacja 2D jest nieśmiertelna i "Klaus" to żywy dowód na to.

"Serce do walki" można by wręcz przyrównać do budżetowego projektu szkolnego. Choć nawet one bywają lepsze od filmu Anuszkiewicza.

Wadlow nie nauczył się niczego od czasu "Prawdy czy wyzwanie" i jego nowy film powinien być ostatecznym znakiem, żeby Blumhouse nie pomagało mu finansować przyszłych projektów.

Pokazuje lepiej niż jakakolwiek inna produkcja, jak nie robić filmów historycznych.

Nie wierzę, że to mówię, ale lepiej już obejrzeć "Pięćdziesiąt twarzy Grey'a".

Pokazuje lepiej niż jakakolwiek inna produkcja, jak nie robić filmów historycznych.

Niestety "Truposze nie umierają" nie działają zarówno jako komedia od Jarmuscha jak i film o zombie. Humor nie jest na tyle dobry, aby warto było zobaczyć film, żeby się pośmiać. Natomiast fani truposzy nie znajdą tutaj niczego ciekawego dla siebie.

Praktycznie wszystko co nadawało Królowi Lwu charakteru, zostało zabrane. Nie ma już zwierząt układających się w wielką górę. Teraz są dwa lwiątka biegające po sadzawce. I co najgorsze, postacie nie wyrażają żadnych emocji.

Niestety talent Kawulczyka to za mało. Może i jego film oglądało się przyjemne, ale nie zdołano uniknąć problemów scenariuszowych. Oczywiście daje to nadzieję, że może być tylko lepiej, bo Kawulski musiał najwyraźniej wywnioskować co ostatnio nie poszło dobrze, więc teraz polecałbym dobierać lepsze scenariusze.