Rapujący Jezus z INNYCH LUDZI był wszystkim tym, czego potrzebowałem w tym roku w polskim kinie. Sam film to po prostu KINO świetnie bawiące się językiem, muzyką rapową oraz stroną wizualną, a do tego pokazujące wiarygodnie ludzi zmuszonych do radzenia sobie ze swoimi problemami.

Film, który idealnie do mnie dociera. Uwielbiam rytm z jakim opowiadana jest ta historia oraz reżyserię. Czegoś takiego potrzebowałem w polskim kinie.

To nie jest zły film pod względem technicznym, prowadzenia narracji. Ale mam do niego pretensję, że jest wyrzuty z życia oraz przerysowania Masłowskiej. A odbierając tę bekę, ten wdzięk, odebrano moim zdaniem duszę materiału źródłowego.
https://www.facebook.com/michal.chudolinski/posts/10224050753029096

adaptacja książki nieadaptowalnej w utrzymanej raperskiej formie, recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/inni-ludzie-raper-ocena-6-10

W cholerę polska, rapowana, wyprana z kolorów, zimna, weryfikująca ambicje i z ludźmi, którzy mijają się w oczekiwaniach – rzeczywistość XXI w. Może i Masłowska i Terpiński odkrywcze w swoich diagnozach społecznych nie są, ale ich Inni ludzie wyrastają jednak na Dzień świta tego pokolenia.