To niesamowite, że już w pierwszych słowach jakie padają w filmie, postać Olgi recenzuje to, co będziemy oglądać przez najbliższe 111 minut. - Nowy dom, a burdel ten sam - mówi bohaterka, która tym razem także pełni rolę komediową, istniejącą dla równowagi do irytująco poważnie rysowanej relacji między dwojgiem głównych bohaterów.

Jest źle, bardzo źle. Nawet kiedy nie jest to tak szkodliwe społecznie jak jedynka, to wciąż mowa o tragicznie napisanym i zrealizowanym filmie. Gdzie wszystko woła o pomstę do nieba, a głupota historii sięga kolejnego szczytu.

Seans tego filmu to zmarnowane dwie godziny. Nie sądziłem, że twórcy mogą jeszcze bardziej obniżyć loty, ale udowodnili mi, że się myliłem.

To duża sztuka zjechać poziom niżej w stosunku do tego, co przedstawiono nam w kinach przy okazji pierwszych 365 dni. Tamten film bowiem, przy odrzuceniu zwyczajnie szkodliwej społecznie otoczki, w odbiorze robił się paradoksalnie oglądalny, w ironicznym podejściu mogąc stanowić guilty pleasure, które dało mu szeroko komentowaną globalną popularność. Sequel nie ma zielonego pojęcia, po co jest na ekranie.

Głupota drugiej części "365 dni" sięga jednak zenitu, gdy obraz próbuje przeistoczyć się w kryminał i wychodzi na jaw fabularna enigma. Przyrządzony przez twórców plot-twist jest tak infantylnym i leniwym rozwiązaniem, że już w tym momencie możemy przestać martwić się o kolejną Złotą Malinę. Pod względem reżyserii nie zmieniło się tutaj wiele - filmowy odpowiednik literatury Lipińskiej pozostaje teledyskowo-reklamową wariacją cichych fantazji seksualnych silnej w założeniu kobiety.

To film, na którym nie można zostawić suchej nitki.

W tym momencie powinienem napisać coś o fabule "365 dni: Tego dnia". Niestety, film Barbary Białowąs i Tomasza Mandesa jest dziełem niemal afabularnym, składającym się w większości ze sklejek montażowych, okraszonych kiczowatą muzyką i scen symulowanego seksu, jakby wyjętych z przeciętnego soft porno.

Pani Blanka prezentuje obraz Polki, która potrzebuje luksusów, siedzi na fotelu, pachnie, wygląda i nic nie robi poza odhaczaniem wszystkich pozycji z Kamasutry. Płytko, płycej, najpłycej - to Rów Mariański kobiecej osobowości. Bohaterów nie da się lubić, romans przepleciony gangsterką nie działa tak jak powinien, a sceny erotyczne zamiast pobudzać krążenie krwi, wywołują chęć pójścia do sklepu po piwo lub kawę, aby nie usnąć.