Żale Kinomana

Pomimo nierównej reżyserii oraz mimo wszystko co najwyżej poprawnej realizacji, "Proces Siódemki z Chicago" wciąż jest jednym z najlepszych filmów jakie widziałem w tym roku. Sorkin jak zwykle udowadnia, że niewielu scenarzystów dorównuje mu poziomem, a do tego świetnie prowadzi obsadę, która wyciska z swoich postaci ile się da.

Generalnie "Gwiazdeczki" są filmem ciężkim w odbiorze. Nie tylko poruszają dość trudny temat, ale i też przedstawiają go w sposób, na który większość osób nie zdecydowałaby się. Jest to trochę miecz obusieczny i myślę, że każda osoba najlepiej go oceni oglądając go na własną rękę.

Wiadomo, nigdy nie wrócę do tej wersji tak samo jak przy poprzednich aktorskich adaptacjach animacji, ale nie będę też tego tak źle pamiętał.

Dlatego szkoda mi, że to zakończenie wyszło trochę nierówno, bo bez tego "Może pora z tym skończyć" mogłoby znaleźć się u mnie wśród najlepszych filmów roku. Ale nie zmienia to tego, że najnowszy film Kaufmana jak najbardziej jest wart sprawdzenia. To bardzo unikalna pozycja, w której sporo osób powinno znaleźć coś dla siebie jeśli tylko nie mają awersji do tego typu produkcji.

Niestety nie było żadnej osoby, która by uświadomiła Nolanowi, że trzeba nieco przystopować z ambicją i przez to "Tenet" ogromnie na tym cierpi.

Nigdzie nie znajdziecie takiego filmu jak ten. Ciężko byłoby znaleźć równie błyskotliwą, zaskakującą, pięknie nakręconą, a także bawiącą i trzymającą w napięciu w przeciągu paru sekund produkcję.

Ma w sobie wszystko co powinno być w dobrej laurce oraz filmie Quentina Tarantino. Reżyser daje upust swojej miłości do Hollywood, ale nie zapomina także o tym, aby nie przekroczyć pewnej granicy i nie serwuje nam czarno-białej wersji rzeczywistości.

Niczym już niewiele horrorów, udaje mu się utworzyć naprawdę przerażającą atmosferę, a do tego nie sięga po tak proste środki jak jumpscare'y. Zamiast tego korzysta z symboliki i daje nam pierdzącego Willema Dafoe. Czego chcieć więcej?

Dostarcza niezwykle wyśmienitą rozrywkę. Dlatego ci, którzy oczekują jedynie, że zobaczą jak aligatory dostają porządną przekąskę, będą zadowoleni, bo można bez problemu potraktować tą produkcję jako niezobowiązującą rozrywkę na półtorej godziny. A jeśli chcecie świetnie zrealizowany thriller z dobrze napisanymi postaciami to również nie będziecie narzekać.

"Serce do walki" można by wręcz przyrównać do budżetowego projektu szkolnego. Choć nawet one bywają lepsze od filmu Anuszkiewicza.

Wadlow nie nauczył się niczego od czasu "Prawdy czy wyzwanie" i jego nowy film powinien być ostatecznym znakiem, żeby Blumhouse nie pomagało mu finansować przyszłych projektów.

Niestety "Truposze nie umierają" nie działają zarówno jako komedia od Jarmuscha jak i film o zombie. Humor nie jest na tyle dobry, aby warto było zobaczyć film, żeby się pośmiać. Natomiast fani truposzy nie znajdą tutaj niczego ciekawego dla siebie.

Praktycznie wszystko co nadawało Królowi Lwu charakteru, zostało zabrane. Nie ma już zwierząt układających się w wielką górę. Teraz są dwa lwiątka biegające po sadzawce. I co najgorsze, postacie nie wyrażają żadnych emocji.

Niestety nie było żadnej osoby, która by uświadomiła Nolanowi, że trzeba nieco przystopować z ambicją i przez to "Tenet" ogromnie na tym cierpi.

Niestety talent Kawulczyka to za mało. Może i jego film oglądało się przyjemne, ale nie zdołano uniknąć problemów scenariuszowych. Oczywiście daje to nadzieję, że może być tylko lepiej, bo Kawulski musiał najwyraźniej wywnioskować co ostatnio nie poszło dobrze, więc teraz polecałbym dobierać lepsze scenariusze.