Mogło to pójść w jakiś ckliwy sentymentalizm/przesadny realizm.Początkowo mamy dziecięcą wyobraźnię,z biegiem akcji uszeregowanie w realiach lat 60-ukazanie rozpadu rodziny,kryzys tożsamościowy.Mimo sporego metrażu film szalenie zaciekawiał realizacją a wszelkie odnośniki do kinematografii to miód na moje serce.Rzemieślniczo jest perłą.Williams przechodzi samą siebie,LaBelle świetnie trzyma film w ryzach i dwie jakże ważne sceny epizodyczne.A to wszystko kręcone z duszą,pasją i hołdem dla kina.

,,Patrzcie jakie miałem ciężkie dzieciństwo!" - Panie Spielbierg, ja mam to w dupie. Przyszedłem oglądać dobry film, a nie opowiastkę bez jakiejkolwiek wartości. Scenariusz jest kompletnie rozwalony. Portrety psychologiczne nie istnieją, tempo historii nie działa, a sentymentalizm męczy. A kończy się to wyjątkowo od niechcenia, bez satysfakcjonującej konkluzji.

Dużo słodyczy(ale nie przesłodzenia),odrobina gorzkosci i iskierki rodzącego się geniuszu wizjonera kina,może nie arcydzieło stylu na miarę Cuarona ale przyzwoity,sympatyczny(wręcz empatyczny)kąsek fimowego mięcha.To niemal kameralne ,noszone na barkach naturalizmu i improwizacji młodego La Bella ,podróż sentymentalna ale doświadczenie oczyszczenia ,mierzenia z traumami przeszłości i odkrywania siebie.

I właśnie Pan Spielberg udowodnił – zresztą już nie pierwszy raz – że i o nim winniśmy mówić the greatest who ever lived. Coś świetnego w wielu wymiarach i zarazem kompleksowego dla wielu różnorakich odbiorców. Kinofilskie doświadczenie ujęte w ramy hollywoodzkiej produkcji, ale opowiadające przede wszystkim o rodzinnych więzach i dojrzewaniu.

Chwytające za serce kino, z bardzo dobrymi rolami wykreowanymi przez Spielberga. Idealne połączenie słodyczy i goryczy z rozbudowaną i nie niepotrzebną fabułą. W punkt oddająca historia młodych filmowców - dużo nadziei, samozaparcia i porażek. Zabawne akcenty i trafione zabiegi.

Ciekawa opowieść o młodym filmowcu, gdzie pasja filmowa i rodzina nawzajem na siebie wpływają. Konstrukcja fabularna na pewno nie idealna, ale nieco nadrabia klimatem i świetną realizacją.

Nie sposób nie zachwycać się tą sentymentalną podróżą w przeszłość wielkiego reżysera odsłaniającego intymne kulisy jego dorastania i rodzącej się w nim fascynacji do świata kina. Spielberg znakomicie ilustruje te wszystkie magiczne chwile i doświadczenia , które pomogły go ukształtować jako artystę. A epizodyczne role Hirscha i Lyncha są po prostu rewelacyjne.

Historia o rozwodzie sprzedawana jako historia o miłości do kina. Spielberg stawia samemu sobie kinofilski pomnik, szkoda tylko, że za pomocą filmu tak miernego.

rodzina filmem silna, recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/fabelmanowie-rodzina-filmem-silna-ocena-6-10-za-spielberga