
Lucjan zostaje oddany przez syna do domu opieki na czas remontu. Po śmierci kilku pensjonariuszy zaczynają go męczyć makabryczne wizje.
- Aktorzy: Maciej Damięcki, Zdzisław Wardejn, Włodzimierz Press, Anna Nehrebecka, Anna Korzeniecka i 15 więcej
- Reżyserzy: Bartosz M. Kowalski, Mirella Zaradkiewicz
- Scenarzyści: Bartosz M. Kowalski, Mirella Zaradkiewicz
- Premiera kinowa: 31 października 2024
- Premiera światowa: 23 września 2024
- Ostatnia aktywność: 9 kwietnia
- Dodany: 24 września 2024
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
Jako horror w mainstreamowym rozumieniu sprawdza się średnio, ale nie można mu odmówić, że w okolicach grozy pozostaje i nie z uwagi na komputerowe wygibasy w piwnicy, a ze względu na bardzo określoną groźbę, która się nad nim unosi, groźbę, albo raczej obietnicę: śmierci.
-
To dobijający portret starości, który umiejętnie budzi rzadziej spotykany w kinie rodzaj strachu.
-
Cisza nocna to film fantastyczny w swej powściągliwości i operowaniu coraz bardziej rosnącym niepokojem. Ma w sobie znacznie więcej z egzystencjalnego dramatu niż z horroru - gatunek grozy stanowi tutaj bardziej klimatyczne tło. Bartosz M. Kowalski znów udowodnił, że kino grozy w Polsce ma spory potencjał - może i być sprawnie zrealizowane, i opowiadać o ważnych, niekomfortowych tematach.
-
-
Recenzje użytkowników
-
Przyznam szczerze, że bardzo miło się zaskoczyłem tym filmem.W swojej gatunkowości nie nazwałbym go horrorem, to raczej dramat obyczajowo-psychologiczny z elementami horroru - ale i taka hybryda wypada świetnie. Wszystko tu współgra, jest spójne zarówno w warstwie wizualnej jak i narracyjnej. Kowalski wprowadza niesamowitą świeżość w tymże gatunku i daje nadzieję na przyszłość. Ale to spektakl przede wszystkim Macieja Damięckiego - rola nietuzinkowa,bardzo hermetyczna.Piękne zwieńczenie kariery.
-
Doceniam Kowalskiego za próbę wskrzeszenia kina grozy w polskim kinie. Nawet jeśli nie są to bardzo dobre filmy, zawierają zawsze kilka dobrych scen i świetną pracę charakteryzatorów. i scenografów. Widać czym się inspiruje, ale dobra inspiracja dobrze świadczy o twórcy. Rola Damięckiego o tyle znacząca i symboliczna, bo ostatnia w jego karierze przed odejściem.
-