Ród smoka

Mimo słabego i nudnego początku, pod koniec można się mocno zainteresować losami Rodu Smoka. Może na następny sezon nie będę czekał z taka niecierpliwością, jak w swoim czasie na nowe sezony Gry o Tron, ale na pewno go obejrzę.

Jest bardzo dobrze. Ten odcinek zdecydowanie bardziej mi się podobał i wciągnął, niż poprzedni. Może nie miał tyle akcji, ale przecież nigdy nie o to chodziło. Tutaj jest gęsto od polityki i intryg i oby tak dalej.

Zdaje się spełnieniem niezrealizowanej obietnicy - szereg wyborów i celowych ograniczeń sprawił, że dostaliśmy opowieść bardziej kameralną i sprawiającą wrażenie prostszej, jednak zachowującą skalę i rozmach, do których nas przyzwyczajono.

Ma potencjał na najlepszy serial fantastyczny od lat, a Targaryenowie - na przebicie swoimi intrygami Mody na Sukces.

Pierwszy sezon to zdecydowanie olbrzymi sukces HBO na tle licznych innych produkcji będących ekranizacją literatury fantastycznej.

Uwielbiam klimat, jaki został stworzony w serialu. Ba, nawet rozpoczęłam naukę języka High Valyrian. Ród Smoka warto obejrzeć. To z pewnością jeden z lepszych seriali ostatnich lat.

Co tydzień przyciągał mnie intrygami, a także tym dramatem rodziny, której podział ogląda się aż z przykrością. Nie byłoby to możliwe bez ciekawych postaci, utalentowanej obsady, niejednoznacznego konfliktu oraz cudownych dialogów. Tak, powrót do Westeros zdecydowanie mogę uznać za udany.

Jest taką samą ucztą dla oka i ucha, co "Gra o tron", a miejscami smakuje nawet jeszcze lepiej, dzięki postępowi technologicznemu.

Co prawda nie jest to serial idealny, a nawet bym się pokusił o stwierdzenie, że do ideału wiele mu brakuje. Niemniej wszystkie mankamenty w postaci niedoskonałego CGI, czy momentami przeciągniętych scen wynagradzają genialne dialogi i relacje między bohaterami. Jak wspomniałem powyżej, emocje są kluczem do sukcesu tego projektu.

Dla takich momentów oglądaliśmy "Grę o tron", dla takich momentów oglądamy "Ród Smoka". Są iskry, jest ogień. Dracarys.

Bolesne porody, zdrady, spiski, gwałty, zmiany frontu, kazirodcze zapędy, chwalenie się, kto ma większego... smoka. W tej rodzinie to norma. Nic zatem dziwnego, że prędzej czy później u Targaryenów dojdzie do chwytania za noże i gardła. Jeżeli jednak ktoś liczy także na wielkie bitwy i akcje jak z najbardziej widowiskowych odcinków "Gry o tron", ten może się srogo zawieść. "Ród smoka" to kameralna telenowela rozpisana na wiele lat, ale jakże obfitująca w gęste dialogi i ciekawe postaci.

Zaskakująco dobre otwarcie. Bardzo wyraziste, odważne i jednocześnie niechcące niczego na siłę udowadniać. Oby tak dalej.

Pierwszy odcinek daje nadzieję na to, że historia Targaryenów nabierze rumieńców.

Ród smoka w drugim odcinku bardziej mi się podoba. Po rozwinięciu postaci i nakreśleniu szerszej sytuacji politycznej, zarówno wewnętrznej i zewnętrznej, przyszłe wydarzenia powinny dostarczyć więcej emocji niż te z początku - które bazowały na wykonaniu, a niekoniecznie zaangażowaniu widza w losy postaci.

Na nowo zakochałem się w świecie George'a R.R. Martina. Ród Smoka mimo obecności wielu smoków i bogatszej scenografii wydaje się opowieścią do bólu kameralną. Serial, który wstrząsa, elektryzuje i sprawia, że poszczególne sceny chłoniemy na bezdechu. Wzorowo napisany, i genialnie zagrany. A wszystko to w obłędnej scenografii okraszonej efektami specjalnymi z najwyższej półki. Westeros żyje i ma się bardzo dobrze!

Fantastyczny jest także finał.

Drugi sezon Rodu smoka zalicza mocne wejście. Muszę przyznać, że twórcy doskonale wykorzystali powierzony im czas na dopracowanie odcinków - pod względem aktorskim, wizualnym i muzycznym. Już w pierwszych dwóch odcinkach dostajemy intrygi, krew, łzy, zdrady, pojedynki.

Jeden z najlepszych seriali ostatnich lat. Serial zachwyca dojrzałą historią i narracją skupioną na bohaterach oraz relacjach między nimi, które są równie angażujące i zacięte, co z najlepszych epizodów Sukcesji.