-
575recenzji
-
487ocen
-
262pozytywne
-
225negatywnych
-
5.5średnia
-
54%pozytywnych
-
0.8odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
8
Dla takich momentów oglądaliśmy "Grę o tron", dla takich momentów oglądamy "Ród Smoka". Są iskry, jest ogień. Dracarys.
-
10
Szósty sezon przynosi bowiem mistrzostwo serialowej formy: "Zadzwoń do Saula" płynie w swoim zwyczajowym niespiesznym rytmie, ale to precyzyjna narracyjna machina, w której każda śrubka jest na swoim miejscu, a każda ekranowa sekunda, każdy detal i każdy rekwizyt napakowane są po brzegi funkcją i znaczeniem.
-
6
Każdy epizod skonstruowany jest według klasycznego dwuwątkowego schematu i Gao udaje się utrzymać naszą uwagę nawet, kiedy główna bohaterka znika na chwilę ekranu. Inna sprawa, że - po zakończeniu pierwszego sezonu - czekam już na jej powrót.
-
9
"Devs" to taki serial, w którym podczas długiej, natchnionej sekwencji montażowej jeden z bohaterów zaczyna znienacka recytować poezję. Inna postać początkowo nie rozpoznaje fragmentu, ale potem identyfikuje go przy czyjejś pomocy. Widz docelowy serialu albo momentalnie rozpozna, że cytat został zidentyfikowany błędnie, albo czym prędzej wygoogluje przytoczone wersy, żeby się tego dowiedzieć. Jeśli cię to nie interesuje, pewnie nie zainteresuje cię"Devs".
Najwyżej ocenione
-
10
Szósty sezon przynosi bowiem mistrzostwo serialowej formy: "Zadzwoń do Saula" płynie w swoim zwyczajowym niespiesznym rytmie, ale to precyzyjna narracyjna machina, w której każda śrubka jest na swoim miejscu, a każda ekranowa sekunda, każdy detal i każdy rekwizyt napakowane są po brzegi funkcją i znaczeniem.
-
9
Ekran tętni życiem, ujmuje plątaniną radości, smutku i wszystkiego pomiędzy. Oglądając, poczujecie zimne ukłucie prawdy, ale i wtulicie się w ciepły kocyk marzeń. Pełna skala doznań. Co tu dużo mówić: kobietki może małe, ale reżyserka i scenarzystka zdecydowanie duża.
Najniżej ocenione
-
1
W idealnym świecie "Kobiety bez wstydu" byłyby lekką komedyjką w stylu - powiedzmy - późnych filmów Woody'ego Allena. Tymczasem w naszej rzeczywistości są żenującym filmopodobnym tworem, mentalną, obyczajową i realizacyjną ramotką.
-
1
Ładny morał, choć podany dość topornie.
-
1
Fabularnie niedogrzany i stylistycznie przestrzelony.
Odrębnie ocenione
-
5
Jest dość kulawy konstrukcyjnie i z czasem zaczyna rozpadać się na szereg coraz bardziej przypadkowych epizodów. Scenariusz niby realizuje żelazny "drogowy" schemat "podróż-postój-podróż-postój", ale daje to efekt dreptania w miejscu, niepotrzebnego powtarzania oczywistości.
-
3
Nie ma to jak obśmiać słaby film w ramach innego słabego filmu.
-
6
Każdy epizod skonstruowany jest według klasycznego dwuwątkowego schematu i Gao udaje się utrzymać naszą uwagę nawet, kiedy główna bohaterka znika na chwilę ekranu. Inna sprawa, że - po zakończeniu pierwszego sezonu - czekam już na jej powrót.
