kamil_shadow

Aww, ejtisowy styl Mitchella i niepowtarzalna trip popkulturowy. What a time to be a millennial!

Polskość, która w oczy kole. Gorzki i bliski obraz wstydu i tragedii, którą Smarzowski zbyt często malował czarnymi barwami (choć i tu kończy się "Domem złym"). Los reemigrantów, o których jakoś głucho milczymy.

Smarzowski bez skrupułów poruszył temat polskiej mentalności – podobnie jak (nie boję się tego porównania) Wyspiański przed stoma laty. Z nieba do piekła zejdzie Wiesław Wojnar, a notariusz będzie mu Wergiliuszem.

Czym umotywować bohaterów na przestrzeni burzliwych dekad XX wieku? No jasne, że historią. Epicka opowieść z masą gustownych postaci, z których tak naprawdę tylko Gajos zachwyca. Jest to, co zawsze w tego typu kinie (polskim): urwane wątki, trochę toporne dialogi. Mimo wszystko powinien być dłuższa, bo fabuła gna jak pijana, co chwila zmieniając ramy czasowe. Jednak film ten ma coś, czego poprzednicy nie mieli – masę pieniędzy, które ktoś rozgarnięcie wykorzystał. I to na historię Kaszubów.

Uroczy thriller na kanwie polsatowskich szlagierów po 23. Przyjemne guilty pleasure, ale nie traktujmy tego poważnie.