- 80% pozytywnych
- 54 krytyków
- 75% pozytywnych
- 53 użytkowników
Mimo drugiego zawału, ojciec Juliusza odmawia zmiany trybu życia. Wybawieniem zdaje się być Dorota, lekarz weterynarii.
- Aktorzy: Wojciech Mecwaldowski, Jan Peszek, Anna Smołowik, Rafał Rutkowski, Jerzy Skolimowski i 3 więcej
- Reżyser: Aleksander Pietrzak
- Scenariusz: Abelard Giza, Kacper Ruciński, Łukasz Światowiec, Michał Chaciński, Aleksander Pietrzak
- Premiera kinowa: 14 września 2018
- Premiera światowa: 10 września 2018
- Ostatnia aktywność: Wczoraj
- Dodany: 1 listopada 2017
-
6.5Pozytywnie oceniony przez krytyków
-
80%pozytywnych
-
54krytyków
-
54recenzje
-
41ocen
-
33pozytywne
-
8negatywnych
-
-
6.4Pozytywnie oceniony przez użytkowników
-
75%pozytywnych
-
53użytkowników
-
29recenzji
-
53oceny
-
40pozytywnych
-
13negatywnych
-
-
Recenzje krytyków
-
7
Nawet jeśli nie wszystkie ich dowcipy trafiają w dziesiątkę, finalny efekt jest świeży i zabawny. "Juliusz" powinien namalować uśmiech na twarzy niejednego widza.
-
6
Jeśli idziecie na "Juliusza", to czujcie się uprzedzeni, że humor może wam całkowicie nie przypaść do gustu - głównie ze względu na swoją dosadność. Jeśli jednak chcecie otrzymać poruszającą opowieść o rodzinie i niespełnionych szansach, to nowy film Pietrzaka jest właśnie dla was. Bo tak szczerych i autentycznych produkcji można szukać ze świecą.
-
5
Dla fanów polskich kabaretów i humoru Kacpra Rucińskiego jest to pozycja obowiązkowa. Dla ludzi zachwyconych dotychczasowymi pracami Pietrzaka pewnie też. Reszta potencjalnych widzów może spokojnie odpuścić ten film, lepiej obejrzeć dużo bardziej spełnione: "Podatek od miłości", "Exterminator" czy "Atak paniki" z początku roku.
-
?
Niespodzianka. Wydawało się przecież, że wszystko w polskim kinie jest mniej więcej przewidywalne, a karty dawno temu zostały rozdane. Mamy zatem świetnie funkcjonujące kino autorskie, na czele z liderami w osobach Pawła Pawlikowskiego, Małgorzaty Szumowskiej czy Agnieszki Smoczyńskiej, oraz mniej szanowane, cieszące się za to wielką popularnością kino komercyjne, gatunkowe.
-
3
Nie czuję się przekonana do tego debiutu - odnoszę wrażenie, że Pietrzak mógłby lepiej nas uczyć niż bawić, bo z obrazu przebija się jego umiejętność poruszania trudnych relacji międzyludzkich. Szkoda więc, że wybrał niejako drogę na skróty, decydując się wypełnić swoją produkcję średnimi żartami.
-
5
Dzień świra dla bardzo ubogich. Przywraca niewiarę w polskie komedie.
-
8.3
Ten film dowodzi, że polska komedia nie umarła.
-
8.3
Przezabawna, wzruszająca i mądra opowieść o tym, co gniecie i boli.
-
-
Recenzje użytkowników
-
6
Pietrzakowi najbardziej w duszy gra zrobienie duchowego następcy "Dnia świra" - i wychodzi mu to z zaskakująco wzruszającym i dołującym skutkiem, który staje się jednym z najbardziej emocjonujących zakończeń, jakie w ogóle widziałem w filmach. Niestety ktoś postanowił do tego dodać żarty Gizy i Rucińskiego, przez co historia okazuje się jedynie cholernie nierównym komediodramatem - i z ciętymi jak żyleta tekstami, i z gagami o dyndającym z lusterka w samochodzie fallusie.
-
6
Film poskładany z pomysłów wszelkiej maści. I tych dobrych i tych niespecjalnie. Lepiej sprawdza się na poziomie dramatycznym niż komediowym, bo ma sporo serca do swoich bohaterów, a dialogi brzmią autentycznie - najbardziej błyszczy w relacji Mecwaldowskiego z Peszkiem. W komedii się gubi, bo stara się chwycić wszystkie sroki za ogon, w efekcie czego część poddaje się założeniom twórców, a część odlatuje w siną dal, nie wiedząc w co w ogóle grają. I widz też często nie wie.
-
7
Bardzo sprawnie poprowadzona komedia ze zmianami tempa.
Oddechem od szalonego humoru są również znakomicie dopracowane sceny plastycznie, idealnie korespondujące z talentem tytułowego bohatera.
Plusy: stand-upowe poczucie humoru, wprowadzone elementy komedii: sensacyjnej, romantycznej i czarnej, rozbrajający Rutkowski, subtelne wprowadzanie celebrytów na trzeci plan, scena porodu.
Minusy: bezbarwna Smołowik, przekraczanie granic dobrego smaku -
6
Kabaret Limo maczał w tym swoje lepkie paluchy, ale zaskakująco lekka i nośna komedia. Mały dramacik, kiedy historia staje się trochę poważniejsza. Nie brakuje oczywiście maksymalnie żenujących żarcików o dupie. Taki Miauczyński prowadzący pod rękę troszkę sitcomowy humorek – nihil novi, ale co pośmiane to moje.
-
6
Nad scenariuszem pracowało zbyt wielu kucharzy, przez co niektóre wątki się urywają, a film chwilami ma problemy z tonem. Niemniej jednak ma swoje momenty, ale to pewnie nie zasługa Gizy i Rucinśkiego, tylko pozostałych scenarzystów.
-
6
Trochę widać to przepisywanie scenariusza, bo trochę brakuje tutaj jednego konkretnego kierunku. Ale ma swoje momenty zarówno jako dramat jak i komedia.
-
3
Jakby polskie kabarety i filmy Marka Koterskiego miały razem niepełnosprawne dziecko. Momentami skręcało mnie z zażenowania.
-
6
Standupowy humor nie taki zły, niektóre momenty były całkiem zabawne. Mało było za to tej drugiej strony medalu, szczególnie wątku relacji Juliusza z ojcem.
-
6
Miała być trochę komedia, tróche dramat, wyszedł całkiem miły dla oka mix tego wszystkiego. Niektóre żarty idą za daleko, ale nie aż tak daleko aby to było złe!
-
6
Zbyt mocno miota się między smutnawym komediodramatem, a próbą naśladowania Koterskiego. Lepszy w tych smutniejszych fragmentach. Bardzo dobry Mecwaldowski
-
Najlepsze recenzje użytkowników
-
6
Pietrzakowi najbardziej w duszy gra zrobienie duchowego następcy "Dnia świra" - i wychodzi mu to z zaskakująco wzruszającym i dołującym skutkiem, który staje się jednym z najbardziej emocjonujących zakończeń, jakie w ogóle widziałem w filmach. Niestety ktoś postanowił do tego dodać żarty Gizy i Rucińskiego, przez co historia okazuje się jedynie cholernie nierównym komediodramatem - i z ciętymi jak żyleta tekstami, i z gagami o dyndającym z lusterka w samochodzie fallusie.
-
6
Trochę widać to przepisywanie scenariusza, bo trochę brakuje tutaj jednego konkretnego kierunku. Ale ma swoje momenty zarówno jako dramat jak i komedia.
-
8
-
6
Film poskładany z pomysłów wszelkiej maści. I tych dobrych i tych niespecjalnie. Lepiej sprawdza się na poziomie dramatycznym niż komediowym, bo ma sporo serca do swoich bohaterów, a dialogi brzmią autentycznie - najbardziej błyszczy w relacji Mecwaldowskiego z Peszkiem. W komedii się gubi, bo stara się chwycić wszystkie sroki za ogon, w efekcie czego część poddaje się założeniom twórców, a część odlatuje w siną dal, nie wiedząc w co w ogóle grają. I widz też często nie wie.
