Cicha noc

Jest parę niedopowiedzień, a samo zakończenie wypada kiepsko. Film jednak to naprawdę udany debiut Piotra Domalewskiego dzięki dobrym dialogom i aktorstwem.

Przede wszystkim to kino wprost ordynarnie zżynające ze Smarzowskiego. Klimat, tematyka, wydźwięk, kamerowanie, kompozycja, nawet aktorzy – wszystko to już było, czy to w „Weselu”, czy w „Dom Zły”, czy w „Pod mocnym aniołem” (alkohol!). Jeżeli ktoś nie lubi specyficznego sposobu filmowania Smarzowskiego to nie polubi również debiutu Domalewskiego. Do tego dochodzi przeładowana fabuła. Jakubik i Suchora radzą sobie znakomicie, ale Ogrodnik i Ziętek już dużo słabiej.

Polskość, która w oczy kole. Gorzki i bliski obraz wstydu i tragedii, którą Smarzowski zbyt często malował czarnymi barwami (choć i tu kończy się "Domem złym"). Los reemigrantów, o których jakoś głucho milczymy.

W drugiej połowie kompletnie gubi się w wątkach i niektóre z nich kompletnie pomija, ale poza tym trzyma ten sam świetny poziom. Zwłaszcza jak na debiut.

Domalewskiemu udała się niełatwa sztuka, bo Cicha noc, to film energiczny i zabawny, a przecież utrzymany w konwencji dramatu rodzinnego. Jednocześnie jest przejmująco smutny, bo prawdziwy, piętnujący i obnażający problemy, kompleksy i przywary. Cicha noc jest po prostu polska. Czuję, że film będzie grudniową tradycją.

W drugiej połowie kompletnie gubi się w wątkach i niektóre z nich kompletnie pomija, ale poza tym trzyma ten sam świetny poziom. Zwłaszcza jak na debiut.

Polskość, która w oczy kole. Gorzki i bliski obraz wstydu i tragedii, którą Smarzowski zbyt często malował czarnymi barwami (choć i tu kończy się "Domem złym"). Los reemigrantów, o których jakoś głucho milczymy.

Jest parę niedopowiedzień, a samo zakończenie wypada kiepsko. Film jednak to naprawdę udany debiut Piotra Domalewskiego dzięki dobrym dialogom i aktorstwem.

Nauczony tym, jak wyglądają mocne polskie dramaty (patrz: "Plac Zbawiciela" Krauze, "Dom zły" czy "Kler" Smarzowskiego) cały czas bałem się, że Domalewski w pewnym momencie odleci, straci kontakt z rzeczywistością, postawi na szokowanie i "ciężkość" przedstawianych zdarzeń. Na szczęście do samego końca pozostał wierny naturalizmowi i dzięki temu "Cicha noc" jest jednym z najlepszych polskich filmów XXI wieku.

Bardzo dobry dramat/thriller, który idealnie trafia w nasze wady. To trzeba obejrzeć!

Aktorsko bardzo dobry, taki obraz wielu polskich rodzin. Szkoda jedynie, że dość przewidywalnie potoczyły się losy głównego bohatera.

Dosyć niezłe kino świąteczne.

Domalewskiemu udała się niełatwa sztuka, bo Cicha noc, to film energiczny i zabawny, a przecież utrzymany w konwencji dramatu rodzinnego. Jednocześnie jest przejmująco smutny, bo prawdziwy, piętnujący i obnażający problemy, kompleksy i przywary. Cicha noc jest po prostu polska. Czuję, że film będzie grudniową tradycją.

"Rodziny się nie wybiera, rodzinę się po prostu ma." - Adam

Ok, myślałam, że będzie lepszy. :P