W drugiej połowie kompletnie gubi się w wątkach i niektóre z nich kompletnie pomija, ale poza tym trzyma ten sam świetny poziom. Zwłaszcza jak na debiut.

Polskość, która w oczy kole. Gorzki i bliski obraz wstydu i tragedii, którą Smarzowski zbyt często malował czarnymi barwami (choć i tu kończy się "Domem złym"). Los reemigrantów, o których jakoś głucho milczymy.

Jest parę niedopowiedzień, a samo zakończenie wypada kiepsko. Film jednak to naprawdę udany debiut Piotra Domalewskiego dzięki dobrym dialogom i aktorstwem.

Nauczony tym, jak wyglądają mocne polskie dramaty (patrz: "Plac Zbawiciela" Krauze, "Dom zły" czy "Kler" Smarzowskiego) cały czas bałem się, że Domalewski w pewnym momencie odleci, straci kontakt z rzeczywistością, postawi na szokowanie i "ciężkość" przedstawianych zdarzeń. Na szczęście do samego końca pozostał wierny naturalizmowi i dzięki temu "Cicha noc" jest jednym z najlepszych polskich filmów XXI wieku.

Bardzo dobry dramat/thriller, który idealnie trafia w nasze wady. To trzeba obejrzeć!

Przede wszystkim to kino wprost ordynarnie zżynające ze Smarzowskiego. Klimat, tematyka, wydźwięk, kamerowanie, kompozycja, nawet aktorzy – wszystko to już było, czy to w „Weselu”, czy w „Dom Zły”, czy w „Pod mocnym aniołem” (alkohol!). Jeżeli ktoś nie lubi specyficznego sposobu filmowania Smarzowskiego to nie polubi również debiutu Domalewskiego. Do tego dochodzi przeładowana fabuła. Jakubik i Suchora radzą sobie znakomicie, ale Ogrodnik i Ziętek już dużo słabiej.

"Rodziny się nie wybiera, rodzinę się po prostu ma." - Adam

piekielnie zdolnymi debiutantami współczesne polskie kino stoi! imponuje realizmem oraz psychologiczną wiarygodnością postaci. fantastyczna obsada!

Świetna odtrutka na wszystkie świąteczne szmiry.

Widać po samej formie, że podprowadzono ją ze "Sieranevady". Aktorstwo świetne, sytuacje angażujące, temat emigracji nawet nieźle ugryziono. Ale bez zachwytów.

Jeżeli uda mi się kiedyś wyprowadzić do UK, gdy będę tęsknić za domem włączę sobie "Cichą noc". Sto procent polskości w polskiej polskości.

Prosty i prawdziwy, ale chyba za dużo się spodziewałem.

Można się przyczepić na przykład do monologu ojca Adama albo zakończenia. Ale to nic nie zmieni : film jest bardzo, bardzo dobry. Jeśli o mnie chodzi nr 1 2017r

VOD. Kolejny film obrazujący polską biedę i patologie. Wtórny wobec chociażby wesela.

Wspaniały film w którym każdy może znaleźć odbicie swojej relacji z rodziną. Uwielbiam cię Domalewski!