przyznam, że jako wielki fan uniwersum SW filmu tego oczekiwałem z wielkimi obawami, ale też i z ciekawością. zaskoczył mnie on bardzo tym, że nie zagrał na tradycyjnej naiwnej nutce, nie próbowano tu tworzyć płaskich i jednoznacznych bohaterów. jednocześnie nie próbowano zerwać z klimatem pierwowzoru. w efekcie wyszedł film zaskakująco poważny i bardzo dramatyczny. mega dramatyczny rzekłbym. to zdecydowanie mój ulubiony film w tym uniwersum.

Parę postaci istnieje w filmie tylko po to, by dostarczyły głównym bohaterom potrzebnych informacji, bohaterowie są nieco płascy, a pierwsza połowa wypada po prostu OK. Jednak druga część filmu prezentuje się świetnie, bitwa na Scarif wyszła bardzo dobrze, K-2SO jest chyba najlepszym droidem ze wszystkich przedstawionych w filmach z serii, a co najważniejsze ten spin-off faktycznie próbuje zrobić coś nowego w tej marce.

No takie GW to mogą powstawać.

Mega miłe kino akcji, świetne kostiumy i cgi, nawet spoko dialogi jak na universum filmów ;P

Najlepsze co Disney zrobił dla uniwersum SW. Gwiezdne Wojny z nieco innej perspektywy, i jeden z niewielu filmów serii, który wywołał we mnie jakiekdwiek emocje

Sceny batalistyczne ratują film.

(7.2) Po pierwsze, Felicity jest śliczna. Po drugie, fajnie że wszyscy zginęli. Po trzecie, lepsze niż cała sequel trilogy. Na deser - początek "Nowej nadziei".

Kawał dobrego, gwiezdno-wojnego kina,zwłaszcza dla fanów. Autonomiczna historia,zawierająca motywy ważne dla całego uniwersum plus, proszę Państwa, końcowa scena z Darthem Vaderem.....najlepsza z całego cyklu!ciarki! W końcu każdy widz zrozumiał, dlaczego to on był czołowym czarnym charakterem tej historii.

Można powiedzieć, że niezły był ten film

Dobra desakralizacja rebelii. Koszmarna muzyka. Nie jestem do niego przekonany

Nie wszystko zagrało tak, jak powinno, ale Rouge One jest filmem lepszym, niż The Force Awakens. Felicity Jones jest cudowna (wybacz Daisy). Baby rządzą kinem

Długo mu zajmuje by się rozkręcić, ale jak już zacznie to porządnie. Niektórzy zarzucają momentami pompatyczność, ale ja jej akurat tam potrzebowałam.

Pierwsza połowa- meh. Niewykorzystane potencjały Whitakera i Mikkelsena i nuda. Za to druga to 11/10. Jedne z najbardziej epickich chwil w całej sadze.