Gra o tron

To spektakl skłaniający miejscami do przemyśleń, melancholii, emocji. To wszystko za sprawą całkiem porządnie przedstawianych postaci, do których po tak długim czasie odczuwamy sentyment, nawet jeśli nie należą do grona bohaterów. To historia o rodzinie, poświęceniu i honorze, i wciąż - bardzo przekonująca.

Gra o Tron nareszcie się skończyła. Czekałem na ten koniec tak bardzo, że nie miałem sił oglądać ostatniego odcinka tego niewybitnego show. Wybitnego pod tym względem, że jak na tak duże zasoby jakie posiada HBO, zrobili jedynie najbardziej memiczny serial ostatniej dekady.

Choć więc nie jest to do końca mój serial, choć trochę za często mnie usypia, to trzeba przyznać, że zalet mu nie brakuje. Wad też, ale jeśli macie ochotę na parę kolejnych godzin odwiedzić krainę, gdzie nad głową przemykają gigantyczne smoki, piękne kobiety chętnie się obnażają, a niewiernych facetów bez wahania skraca się o penisa - proszę bardzo.

Historia zatacza pełen krąg i widać już dokładnie, jak wielkim projektem było stworzenie tego wszystkiego na ekranie. Z miłości do serii wybaczam wspomniane błędy, licząc, że ostatni sezon naprawi wszystkie niedociągnięcia i zakończy produkcję w wielkim, prawdziwie godnym stylu.

Pierwsza połowa finałowego szóstego epizodu powala na kolana. Nowe zasady. Nowe rządy. Niepokojąca atmosfera grozy. Wokół trupy, popiół. Przyszłość przybiera szare barwy. A Jon Snow musi podjąć najważniejszą decyzję w swoim życiu. A później... czułem się, jakby pękł wielki balon, jakby rozsypała się jak domek z kart, spalona przez smoka twierdza. Smutek, że skończyła się pewna epoka? Raczej dziwne uczucie, że skończyła się tak, a nie inaczej.

Ogromny sukces "Gry..." to również przejaw odrodzenia zainteresowania wysokobudżetowymi serialami telewizyjnymi, które swój triumfalny pochód w toku lat dziewięćdziesiątych zdawały się mieć już za sobą.

Pierwsza połowa finałowego szóstego epizodu powala na kolana. Nowe zasady. Nowe rządy. Niepokojąca atmosfera grozy. Wokół trupy, popiół. Przyszłość przybiera szare barwy. A Jon Snow musi podjąć najważniejszą decyzję w swoim życiu. A później... czułem się, jakby pękł wielki balon, jakby rozsypała się jak domek z kart, spalona przez smoka twierdza. Smutek, że skończyła się pewna epoka? Raczej dziwne uczucie, że skończyła się tak, a nie inaczej.

Twórcy poszli na skróty, stawiając w głównej mierze na efektywność, a nie jakość.

Fani Gry o Tron, nie podążajcie za tłumem. Popatrzcie dalej i szerzej. Chociażby dla samych siebie spróbujcie znaleźć pozytywy w zakończeniu, które być może was rozczarowało, bo nie jest ani idealne, ani najpiękniejsze, i może brak mu najlepszych fundamentów. Fabuła to tylko jeden ze składników tworzących serial. Nie zapominajmy o tym.

Nie udźwignęli. Słaby finał "Gry o tron".