Krzysztof Lewandowski

Andrew Dominik w nowej filmowej biografii Marilyn Monroe skupia się na negatywach hollywoodzkiej sławy oraz uprzedmiotowywaniu kobiet. W tej tematyce i doborze środków stylistycznych twórca nie zna umiaru, dlatego seans Blondynki może być meczący.

Ród smoka w drugim odcinku bardziej mi się podoba. Po rozwinięciu postaci i nakreśleniu szerszej sytuacji politycznej, zarówno wewnętrznej i zewnętrznej, przyszłe wydarzenia powinny dostarczyć więcej emocji niż te z początku - które bazowały na wykonaniu, a niekoniecznie zaangażowaniu widza w losy postaci.

Opatula widza swoim ciepłem. Dostarcza wzruszeń, pokaźnej dawki humoru i może komuś ułatwić wejście w dorosłość.

Sandman pokazuje, jak powinno się robić adaptacje. Sztuka polega na trzymaniu się materiału źródłowego, a nie dokonywaniu jego swobodnej przeróbki - słyszycie, twórcy netflixowego Wiedźmina?

Po pierwszych trzech odcinkach serialu jestem bardzo pozytywnie nastawiony. W młodzieżowych wątkach czuć naturalną energię - Młodości!, można powtórzyć za Mickiewiczem - a mimo bardziej standardowych motywów produkcja niesie ze sobą świeżość oraz wartość dzięki pokazywaniu żyjącej w Jersey City pakistańskiej mniejszości.

Chętnie dalej zagłębiałbym się w skrywający prawdziwą grozę świat Londynu przemierzany przez intrygujących bohaterów. Szkoda, że musimy już się z nim rozstawać - moim zdaniem jest na to stanowczo za wcześnie.

Bardzo dobry film, potrafiący zapewnić niezłą dawkę rozrywki, ocierający się o zachwyt.

Bardzo udany film. Jestem pewny, że spodoba się młodszym widzom, a starsi - o ile nie znają historii od podszewki - również nie powinni przeżyć zawodu.

O filmowej adaptacji "Notatnika śmierci" w wykonaniu Netflixa należy czym prędzej zapomnieć. Ta produkcja nie zasługuje na popularność, a już tym bardziej na stworzenie jej kontynuacji.

Zwyczajnie zawodzi - schematyczną, zupełnie niewciągającą fabułą, bezbarwnymi charakterami i zaledwie miernym aktorstwem. Oglądanie "Łowcy czarownic" to strata czasu. Już lepiej obejrzeć "Siódmego syna".

Niestety, o ile nie przepadacie za miłosnymi rozterkami bohaterów, nie posiadacie tolerancji na sztuczność i miałkość dialogów, schematy akcji oraz wszelkie scenariuszowe absurdy - omijajcie ten tytuł szerokim łukiem.

Widowisko do bólu przeciętne i stworzone według sprawdzonego hollywoodzkiego przepisu. Potraktowanie po macoszemu wielu ważnych wątków, kilka kiepskich pomysłów oraz brak ambicji scenarzystów odbija się hitowi Ridleya Scotta czkawką.

Wiem jedno: mnie ten sławny meksykański reżyser i scenarzysta zawiódł, dlatego jego nowego tytułu nie polecam. Chyba że chcecie go obejrzeć ze względu na wymienioną dwójkę aktorów, którzy jako jedyni nie rozczarowują, maksymalnie wykorzystując ograniczający, lichy scenariusz.

Krzykliwy, tragiczny portret człowieka, którego historia ma większy potencjał i nie zasługuje na tak efekciarską, pretensjonalną formę - z wybitnym Phoenixem, który zasłużył na pracę z lepszymi scenarzystami i reżyserami. Z kina wyszedłem z poczuciem pewnego buntu wobec świata, może i trochę poruszony, ale też smutny, bo obejrzałem śliczny film sugerujący więcej niż faktycznie daje. Wolałbym niedostatki techniczne w zamian za więcej treści.

Bardzo dobry film, potrafiący zapewnić niezłą dawkę rozrywki, ocierający się o zachwyt.

Wiem jedno: mnie ten sławny meksykański reżyser i scenarzysta zawiódł, dlatego jego nowego tytułu nie polecam. Chyba że chcecie go obejrzeć ze względu na wymienioną dwójkę aktorów, którzy jako jedyni nie rozczarowują, maksymalnie wykorzystując ograniczający, lichy scenariusz.

Niezwykle pozytywny film, który przedstawia wyjątkowy sposób radzenia sobie ze stratą bliskiej osoby. Jest zabawnie, pouczająco i ciekawie.

Schematyczny, ale skuteczny humor, Harley Queen, Joker, Deadshot i doskonale dobrany soundtrack ratują tę produkcję.