Cudowni nowojorsko-koreańscy „Normalni ludzie”. Niesamowite jak wielu takich „trójkątnych” spotkań w różnych formach przeżyłem. A azjatycka kinematografia mocno zyskuje przy amerykańskiej mikro-domieszce.

To bardzo dorosły i dojrzały film.Bardzo przegadany,ale to właśnie jest siłą napędową całości.Powolna narracja,momentami wręcz refleksyjna nadaje intymności poszczególnym wydarzeniom.Ludzkie emocje są jak dzikie konie i trzeba ogromnej mądrości aby je okiełznać- i tu jest fajny weryfikator tego.Rozpisany na trzech bohaterów film ukazuję wiele etapów wchodzenia w dojrzałość.Wracają emocje sprzed lat a przede wszystkim miłość do tego, co mogłoby być.Piękny film,pięknie zagrany.A Arthur to mąż roku

Co gdyby ,,5 centymetrów na sekundę" było dobre, ale ,,Przed zachodem słońca" nie było wybitne. Song pokierowała swój film w bardzo oczywistym kierunku.

Kiedy życie toczy się naprzód, dawne uczucia nie przemijają, a niedoszła wizja wspólnego życia pozostawia po sobie tylko ból. Szczere i mądre, wchodzące w polemikę z romantycznym fałszem romantycznego kina. Cudnie nakręcone.