Meg 2: Głębia

Dla widzów bez żadnych oczekiwań, pragnących jedynie się rozerwać na przeciętnym widowisku Głębia będzie prezentowała się jako wyczekiwany relaks. Natomiast widzowie oczekujący czegoś więcej niż tylko taniej podróbki Szczęk w połączeniu z Parkiem Jurajskim wyjdą z kina z nosem na kwintę.

Meg 2: Głębia było dla mnie bardzo dużym rozczarowaniem. I nie winię za to obsady, bo wszyscy naprawdę robią, co w ich mocy, by wyciągnąć z tej opowieści, ile się da. Niestety, Ben Wheatley nie daje im zbyt wielu okazji, by rozwinąć skrzydła.

Nie jest niczym więcej niż oklepanym letnim blockbusterem. Równie byle jakim jak wakacyjna aura w ostatnich dniach nad polskim morzem.

Kino aż za bardzo letnie. Skaczące po mieliznach. Menażeria też mizerna, a chaosu robią mniej niż sławetne "Szczęki" Spielberga. A aspektów komediowych ma mniej niż w dwóch częściach "Piranii" razem wziętych. Kino bardzo dołujące. Grafika rekinów ładna, szczególnie z bliska. Usypianie w cenie biletu.

Ben Wheatley pomieszał szyki tym, którzy nazbyt przywiązali się do chronologii historycznej.

Jestem strasznie wkurzony i rozczarowany drugim "Meg".

Rollercoaster emocji z rekinami w roli głównej, ale niestety film tonie w niespójnościach i chaotycznej fabule. Statham i Wu Jing ratują, co można, ale to mało.

Produkcja wyreżyserowana przez Bena Wheatleya nie męczy, bywa zabawna i dostarcza solidną porcję rozrywki - to zdecydowanie mocny kandydat na wakacyjne guilty pleasure. Chwilami rodzi też wątpliwości natury moralnej, czy na realizację tak głupich fabuł powinno się wydawać grube miliony dolarów, ale tylko chwilami, bo Meg 2: Głębia wbrew tytułowi w żadnej mierze nie stanowi zachęty do jakiejkolwiek głębszej refleksji.

Druga część "Meg" prezentuje się dość blado i jest raczej trzecim lub czwartym wyborem w kontekście planów na wieczorny seans w kinie. Moglibyśmy go odżałować, gdyby film się bronił, ale "Meg 2: Głębia" zawodzi, dlatego mamy szczęście, że jest na co innego chodzić do kina.

Od "Szczęk" po "Rekinado" wszystkie dotychczasowe filmy o ataku rekina prowadziły do tej chwili. Ekranowe żarłacze znowu są wielkie. Parafrazując Zygmunta Kałużyńskiego, będziecie się bawić jak prosię.

Ciśnienie nigdy nie zwalnia swojego uścisku, bo, stawiając widowiskowość na pierwszym miejscu, "Meg 2" udowadnia, że rozmiar prezentowanych atrakcji ma znaczenie. Ta produkcja ciągle gryzie widza, aż w końcu pożera go w całości. Dzięki temu może przyprawić o zawroty głowy nawet najbardziej zaprawionych w boju zjadaczy popcornu. W barze kinowym bierzcie największy możliwy zestaw. Przyda wam się.

To film zabawniejszy od części pierwszej, nie mniej dynamiczny, wciąż bardzo efektowny. Jednocześnie dużo mniej straszny i wciąż strasznie głupi.

Kino klasy B, które wybornie się sprawdza na odstresowanie i polepszenie nastroju.

Rozrywkowe kino z gatunku tych zupełnie odmóżdżających. Po zamknięciu umysłu na głupotę fabuły i propagandowy wymiar tej produkcji, widz otrzymuje efektowną głupotkę, która byłaby jeszcze fajniejsza, gdyby podlać ją hektolitrami krwi.

Nie ma efektu świeżości "jedynki", a pierwsza połowa filmu jest irytująco nudna. Jednak ostatni akt rekompensuje wszystkie kiksy.

Kontynuacja idealna, chociaż do idealnego filmu jeszcze sporo brakuje.