-
155recenzji
-
154oceny
-
84pozytywne
-
70negatywnych
-
5.8średnia
-
55%pozytywnych
-
1.0odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
8
Lee Isaac Chung upiekł tutaj dwie pieczenie na jednym ogniu. Za jednym zamachem sprawnie zaimplementował koreańską mentalność w amerykańskie kino rodzinne i jednocześnie dał nam kolejny piękny i emocjonujący film, który najbardziej przyciąga przyziemnością.
-
6
Nie jest filmem idealnym na Walentynki, ani na żadną inną okazję, a dziełem raczej dla wybranych, które po prostu musi zarezonować z widzem na sali kinowej. Jeśli to zrobi, możecie mieć nadzieję na piękną podróż i nostalgiczny seans, jakich kino jest w stanie dostarczyć niewiele. Jeśli nie, skwitujecie go tylko wypranym z emocji tekstem ok boomer i pewnie nie do końca będziecie chcieli wiedzieć, co artysta w tym przypadku chciał Wam przekazać.
-
5.5
Solidnie zrobiona komedia romantyczna, mająca własne atuty i niedrażniąca szkodliwymi oraz zwyczajnie głupimi tropami. Wszystko, co jest w niej słabe, nie jest gorszące i nie boli, przez co spędzamy z nią naprawdę przyjemny seans.
-
10
Szkoda, że realia są, jakie są, bo w normalnym świecie oglądalibyśmy ten film w kinach, opromieniony owacjami prosto z Cannes czy innego wielkiego festiwalu, na którym porwałby tłumy.
-
7.5
Nie wiemy ile jest takich osób jak Judy oraz jak sobie radzą ze swoimi, pogrążonymi w otchłaniach milczenia problemami. Dlatego też, nic tylko się cieszyć, że sytuacja z roku na rok zdaje się ulegać poprawie. A takie filmy jak Asystentka, odpowiednio przemyślane, mogą tylko pomóc.
Najwyżej ocenione
-
10
Szkoda, że realia są, jakie są, bo w normalnym świecie oglądalibyśmy ten film w kinach, opromieniony owacjami prosto z Cannes czy innego wielkiego festiwalu, na którym porwałby tłumy.
-
9.5
Trudno jest znaleźć wyraźną rysę na tej produkcji. Można się trochę poczepiać, że są może ze dwa nietrafione żarty, a całość w jednym momencie zaplatała się leciutko za bardzo w dziurach donutów, jednak poza tym mamy film, który ma wszelkie papiery na zostanie klasyką kryminału.
-
9.3
Kino wojenne na miarę naszych czasów. Czapki z głów.
-
9.2
Marek Koterski wrócił więc z wielkim filmem. Nie wiem, czy jest w stanie osiągnąć on podobny status co kultowy Dzień świra, jednak przy pierwszym obcowaniu ze sobą wzbudził we mnie chyba podobne emocje.
-
9.1
Pixar znowu stanął więc na wysokości zadania. Dostaliśmy przepiękną, wzruszającą i pouczającą animację, która zostaje w pamięci widzów w każdym wieku na długo po seansie.
Najniżej ocenione
-
0.5
I żeby chociaż jeszcze film działał jako śmieciowe kino, tak jak działały Kobiety Mafii. Nie, tu nie ma choć pół zabawnego żartu, a momenty, w których, cytując kolejną gwiazdę polskiego kina, Piotra Czaję, słyszałem za sobą jak się ludzie śmiali, praktycznie nie występują.
-
0.5
Dawno jak nie nigdy nie było w polskich kinach komedii romantycznej, której oglądania tak stanowczo bym odradzał. Serce nie sługa to nie film, na którego seansie potrzebne będą chusteczki. To film, który trzeba zapić alkoholem.
-
1
Myślę, że spokojnie mogę temu potworkowi wystawić laurkę najgorszego, obok Na układy nie ma rady filmu z rymowanym tytułem. A sami wiecie przecież, jaka tam jest konkurencja.
-
1
Wygląda to tak, jakby film chciał nakręcić reżyser, który nie umie reżyserować, obsadzając go aktorami, którzy nie umieją grać oraz operatorem, który nie umie kręcić.
-
1
Zawsze przykro patrzeć, jak utalentowani ludzie robią tak fatalne rzeczy. Film Tomasza Koneckiego, odpowiadającego przecież w przeszłości za Testosteron, Lejdis czy trzecie Listy do M., to jednak jeden z tych tytułów, którego twórcy myślą, że film przyjemny a przy okazji oferujący szerokie spektrum autentycznych emocji można zrobić po linii najmniejszego oporu. A przecież od takiej idei już tylko kilka kroków do kompromitacji.
Odrębnie ocenione
-
2
Nie dziwiłem się ludziom, którzy na ten film czekali, a i sam chętnie chciałem zanurzyć się w tę głębię na 90 minut, nawet jeśli śmieciowego, to jednak rozrywkowego kina. Zamiast tego dostałem jednak film-podręcznik. Podręcznik jak położyć mroczny thriller. W każdym możliwym aspekcie.
-
1
Zawsze przykro patrzeć, jak utalentowani ludzie robią tak fatalne rzeczy. Film Tomasza Koneckiego, odpowiadającego przecież w przeszłości za Testosteron, Lejdis czy trzecie Listy do M., to jednak jeden z tych tytułów, którego twórcy myślą, że film przyjemny a przy okazji oferujący szerokie spektrum autentycznych emocji można zrobić po linii najmniejszego oporu. A przecież od takiej idei już tylko kilka kroków do kompromitacji.
-
0.5
I żeby chociaż jeszcze film działał jako śmieciowe kino, tak jak działały Kobiety Mafii. Nie, tu nie ma choć pół zabawnego żartu, a momenty, w których, cytując kolejną gwiazdę polskiego kina, Piotra Czaję, słyszałem za sobą jak się ludzie śmiali, praktycznie nie występują.
-
6
Przy trójce mamy do czynienia z filmem nieco lepszym niż dwa poprzednie. Wszystko przez to, że serce jest tu po właściwej stronie, a zapędy sztucznego rozśmieszania ograniczono tu do minimum.
-
3
W tytule napisałem, że to najbardziej polska z brytyjskich komedii romantycznych. To w naszym kraju bowiem dało się w ostatnich latach wyczuć w gatunku trend, który słabe komedie romantyczne znad Wisły dzielił na nieznośne reklamówki oraz fałszywe dramaty, które wprowadzały pierwiastek cierpienia swoich bohaterów. Tutaj mamy film, który wygląda dokładnie tak, jak ten drugi typ kiepskiego rodzimego romkomu.
