-
206recenzji
-
205ocen
-
117pozytywnych
-
88negatywnych
-
6.0średnia
-
57%pozytywnych
-
0.9odrębność
Gatunki, kraje i dekady
Ostatnio zrecenzowane
-
7.5
Reżyser wyszedł jednak z tarczą, oferując historię z zachowaniem idealnego balansu. Już od pierwszych kadrów, jest tu oczywiście hołd dla Chadwicka Bosemana. Ważniejsze jest jednak wszystko, co dzieje się poza tym. Pożegnanie nie zasłania historii, która jest najbardziej spójną i najciekawszą w całej IV fazie.
-
5
Cały ten film jednak też można postawić po stronie przyjemności. W dodatku, jak wspomniałem wcześniej, a co nie jest we współczesnej popkulturze oczywiste, tradycja chodzenia na Listy do M. jest absolutnie nieszkodliwa. Boli tylko czasem to marnowanie zdolnych aktorów do tak kiepskich scenariuszy.
-
7.5
Zawiera całkiem zgrabny komentarz społeczny, który wplata między tatrzańskie miejscówki z gracją.
-
4.5
Wygląda jak podrzucone przez konkurencję kukułcze jajo, które miałoby wsadzić Warnerowi kij w szprychy.
-
5.5
To bez dwóch zdań najciekawiej obsadzony film roku. Sama obsada nie zapewni jednak ogromnej jakości.
Najwyżej ocenione
-
10
Szkoda, że realia są, jakie są, bo w normalnym świecie oglądalibyśmy ten film w kinach, opromieniony owacjami prosto z Cannes czy innego wielkiego festiwalu, na którym porwałby tłumy.
-
9.6
Ma już ponad dekadę, jednak dalej jest jak najbardziej aktualny i zupełnie się nie zestarzał. Jeśli ktoś z was ma zaległości związane z tym dziełem Smarzowskiego, mam nadzieję że na to "Wesele" wysłałem odpowiednio zachęcające zaproszenie. Naprawdę nie warto go opuszczać. A najlepiej zabrać osobę towarzyszącą.
-
9.5
Tak jak latami myślała o swoim działaniu główna bohaterka, tak ja latami będę pewnie wspominał o Obiecującej. Młodej. Kobiecie. Można się co prawda przyczepić jednego, może dwóch momentów ale nie chcę tego robić. Wole się pocieszyć, że dostałem tytuł, który będzie w ostatnich kilku latach jednym z moich ulubionych. Z niecierpliwością będę również czekał na to, co będzie w stanie pokazać Emerald Fennell, nasza Obiecująca. Młoda. Reżyserka. w przyszłości.
-
9.5
Trudno jest znaleźć wyraźną rysę na tej produkcji. Można się trochę poczepiać, że są może ze dwa nietrafione żarty, a całość w jednym momencie zaplatała się leciutko za bardzo w dziurach donutów, jednak poza tym mamy film, który ma wszelkie papiery na zostanie klasyką kryminału.
-
9.3
Kino wojenne na miarę naszych czasów. Czapki z głów.
Najniżej ocenione
-
0.5
I żeby chociaż jeszcze film działał jako śmieciowe kino, tak jak działały Kobiety Mafii. Nie, tu nie ma choć pół zabawnego żartu, a momenty, w których, cytując kolejną gwiazdę polskiego kina, Piotra Czaję, słyszałem za sobą jak się ludzie śmiali, praktycznie nie występują.
-
0.5
Dawno jak nie nigdy nie było w polskich kinach komedii romantycznej, której oglądania tak stanowczo bym odradzał. Serce nie sługa to nie film, na którego seansie potrzebne będą chusteczki. To film, który trzeba zapić alkoholem.
-
1
Myślę, że spokojnie mogę temu potworkowi wystawić laurkę najgorszego, obok Na układy nie ma rady filmu z rymowanym tytułem. A sami wiecie przecież, jaka tam jest konkurencja.
-
1
Wygląda to tak, jakby film chciał nakręcić reżyser, który nie umie reżyserować, obsadzając go aktorami, którzy nie umieją grać oraz operatorem, który nie umie kręcić.
-
1
Zawsze przykro patrzeć, jak utalentowani ludzie robią tak fatalne rzeczy. Film Tomasza Koneckiego, odpowiadającego przecież w przeszłości za Testosteron, Lejdis czy trzecie Listy do M., to jednak jeden z tych tytułów, którego twórcy myślą, że film przyjemny a przy okazji oferujący szerokie spektrum autentycznych emocji można zrobić po linii najmniejszego oporu. A przecież od takiej idei już tylko kilka kroków do kompromitacji.
Odrębnie ocenione
-
2
Nie dziwiłem się ludziom, którzy na ten film czekali, a i sam chętnie chciałem zanurzyć się w tę głębię na 90 minut, nawet jeśli śmieciowego, to jednak rozrywkowego kina. Zamiast tego dostałem jednak film-podręcznik. Podręcznik jak położyć mroczny thriller. W każdym możliwym aspekcie.
-
1
Zawsze przykro patrzeć, jak utalentowani ludzie robią tak fatalne rzeczy. Film Tomasza Koneckiego, odpowiadającego przecież w przeszłości za Testosteron, Lejdis czy trzecie Listy do M., to jednak jeden z tych tytułów, którego twórcy myślą, że film przyjemny a przy okazji oferujący szerokie spektrum autentycznych emocji można zrobić po linii najmniejszego oporu. A przecież od takiej idei już tylko kilka kroków do kompromitacji.
-
6
Przy trójce mamy do czynienia z filmem nieco lepszym niż dwa poprzednie. Wszystko przez to, że serce jest tu po właściwej stronie, a zapędy sztucznego rozśmieszania ograniczono tu do minimum.
-
0.5
I żeby chociaż jeszcze film działał jako śmieciowe kino, tak jak działały Kobiety Mafii. Nie, tu nie ma choć pół zabawnego żartu, a momenty, w których, cytując kolejną gwiazdę polskiego kina, Piotra Czaję, słyszałem za sobą jak się ludzie śmiali, praktycznie nie występują.
-
5
To film, w którym produktowość i potrzeba pokazania następnych dusi wszystkie ciekawe pomysły i oryginalność.
